Η μεγάλη διαφθορά των "πάνω"

Η εγκληματικότητα σε πλήρη αντιστοίχηση με την ανεργία και τη συνακόλουθη εξαθλίωση έχει καταστεί ανεξέλεγκτη. Οι πρώτοι που υφίστανται τα δεινά της κρίσης είναι οι παράνομοι μετανάστες, οι οποίοι πλέον δεν έχουν άλλο τρόπο να επιβιώσουν ειμή μόνο εγκληματώντας. Ασφαλώς δεν είναι μόνο οι παράνομοι μετανάστες το πρόβλημα, καθώς πάνω από ένα εκατομμύριο νόμιμοι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι άνεργοι. Όμως, βρισκόμαστε ενώπιον μίας προεκλογικής πολιτικής εκκαθαρίσεων («σκουπίσματος») ως εάν το θέμα να μπορούσε να λυθεί με τον εγκλεισμό όλων των παράνομων μεταναστών σε στρατόπεδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το πρόβλημα απλώς θα μετατεθεί και θα διασπαρεί από το κέντρο της Αθήνας στην περιφέρεια. Όμως, καμία τοπική κοινωνία δεν θέλει τους μετανάστες, αυτό το «εύφλεκτο υλικό», όπως το χαρακτήρισε κάποιος, στην πόρτα της. Κάποιες γιατί δικαίως δεν εμπιστεύονται την πολιτεία. Κάποιες άλλες γιατί εκμεταλλεύονται άγρια τα φτηνά χέρια των παράνομων μεταναστών. Το σίγουρο, βέβαια, είναι πως κανένα στρατόπεδο «υποδοχής» δεν θα δημιουργηθεί στα πλούσια προάστια της Αττικής. Σαφές είναι, επίσης, ότι το κέντρο της Αθήνας θα «σκουπιστεί», με πρόσχημα τη διαφύλαξη της ιστορικότητάς του και την προσβασιμότητά του από τους τουρίστες! Έτσι, το ιστορικό κέντρο θα αναβαθμιστεί, ευνοώντας τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που έχουν αγοράσει πάμφθηνα τα κτίρια και οικόπεδα εκεί. Στην κατεύθυνση αυτή δεν δημιουργεί εντύπωση η καταγγελία για το Νέο Οικοδομικό Κανονισμό από την Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων και την καθηγήτρια Aρχιτεκτονικής Σύνθεσης της Σχολής Aρχιτεκτόνων του E.M.Π., Θεανώ Φωτίου, η οποία δήλωσε ότι «Όσοι έχουν ήδη αγοράσει εξαιρετικά φτηνή αστική γη στο Κέντρο των Αθηνών, στο Μεταξουργείο, από την Αθηνάς μέχρι την Κουμουνδούρου, γύρω από το Πολυτεχνείο, στον Ελαιώνα κ.α. βλέπουν μετά την ψήφιση του νέου οικοδομικού κανονισμού τα κεφάλαιά τους να πολλαπλασιάζονται». Άρα κάποιοι ωφελούνται πάρα πολύ και μάλιστα προεκλογικά από τις κυβερνητικές κινήσεις. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και με μία σειρά άλλων τροπολογιών που εισάγονται εσπευσμένα προς ψήφιση στη Βουλή. Με άλλα λόγια, ο παραδοσιακός πελατειακός μηχανισμός έχει ενεργοποιηθεί, την ώρα που η χώρα υφίσταται τις ολέθριες, μακροχρόνιες μεταπολιτευτικές συνέπειές του. Οι «πελάτες» εν προκειμένω δεν είναι οι «κάτω», δηλαδή οι απλοί ψηφοφόροι, αλλά τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αυτά που δίκην σύγχρονων κομματαρχών «αγοράζουν» τις ψήφους των εργαζομένων ή των ανέργων. Αυτός είναι ο περίφημος εκσυγχρονισμός του πολιτικού συστήματος καθώς πλέον δεν ψηφίζουν, όπως έλεγε ο Λέστερ Θόροου, όλοι, αλλά οι λίγοι, οι πλούσιοι και τα «πακέτα» των ψήφων που επηρεάζουν. Μόνο που αυτή δεν είναι μία δημοκρατική εξέλιξη προς τα εμπρός αλλά μία μεγάλη οπισθοδρόμηση προς την κλασσική ολιγαρχία. Ακόμη χειρότερα, η κατάσταση είναι τέτοια ώστε ανάλογες ενέργειες να πυροδοτήσουν την οργή και του αυτόχθονος «εύφλεκτου υλικού».