Η αποικία

Αίφνης όλοι ανακάλυψαν την ανάπτυξη. Ο τραπεζίτης πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, ου μην και ο προκάτοχός του Γιώργος Α. Παπανδρέου καθώς και οι Ευρωπαίοι, Γερμανοί και άλλοι νεοφιλελεύθεροι μιλούν πλέον για την επείγουσα ανάγκη λήψης αναπτυξιακών μέτρων. Γιατί άργησαν δύο χρόνια; Γιατί, τάχα, μέχρι σήμερα διαπόμπευαν όποιον τολμούσε να αντιτεθεί στο εκβιαστικό τους δίλημμα: Λιτότητα ή χρεοκοπία; Άραγε δεν έβλεπαν ότι με την ακολουθούμενη πολιτική θα έχουμε και λιτότητα και χρεοκοπία; «Τα κράτη οφείλουν να επανεκκινήσουν την ανάπτυξη, αλλιώς το χρέος θα καταστεί δυσθεώρητο» σημειώνεται σε άρθρο της συντηρητικής γαλλικής εφημερίδας Le Monde. Χρειάστηκαν δύο πολύτιμα χρόνια και να καταστραφεί μία χώρα-πειραματόζωο για να γίνει αυτό αντιληπτό; Πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να θεωρεί πως οι πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες δεν ήξεραν. Γνώριζαν, αλλά η ανάπτυξη έπρεπε να υπάρξει σ’ ένα νέο εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον αποψιλωμένο πλήρως από τις κατακτήσεις των εργαζομένων, από το σύστημα δημόσιας υγείας και παιδείας, από τις κοινωνικές ασφαλίσεις, τις δημόσιες συγκοινωνίες και τα δημόσια εν γένει αγαθά που συνιστούσαν το λειψό πλην υπαρκτό μέχρι σήμερα κοινωνικό κράτος. Για να συμβεί αυτό, ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται επί ένα δίχρονο σ’ έναν πειραματικό σωλήνα όπου γίνονται συνεχώς ηλεκτρικές εκκενώσεις φοβερού τρόμου, όπου 30% των εργαζομένων έχουν ριχτεί στον Καιάδα της ανεργίας, ενώ οι υπόλοιποι καλούνται να επιζήσουν ανάμεσα σε απίστευτα χαράτσια και άνευ προηγουμένου εκπτώσεις μισθών και συντάξεων. Με τους εργαζόμενους ρημαγμένους και με την ελληνική κοινωνία διαλυμένη έρχονται τώρα οι εξωχώριοι αποικιοκράτες με τις επιχειρήσεις τους να εγκαταστήσουν το νέο ιμπέριουμ. Τώρα δήθεν ήρθε η ώρα της ανάπτυξης και των επενδύσεων των Γερμανών και λοιπών Ευρωπαίων, που θα σαρώσουν τη δημόσια περιούσια και της πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Θα παρουσιαστούν, μάλιστα, από τα εγχώρια κοράκια τους ως σωτήρες! Η Ελλάδα η χώρα του ήλιου, των ανέμων και της θάλασσας, είναι η κατ’ εξοχήν χώρα της «πράσινης οικονομίας», μόνο που αυτή θα ευδοκιμήσει σε ξένα χέρια. Αυτό ήθελαν, αυτό πέτυχαν. Μαζί με τους ξένους θα ωφεληθούν μερικώς και οι εγχώριες οικονομικές και πολιτικές ελίτ(η παλαιά διαπλοκή, που οδήγησε στη σημερινή καταστροφή), οι οποίες δρουν πιο κανιβαλικά εναντίον των πιο ευάλωτων ελληνικών ομάδων ακόμη και από τα αφεντικά τους. Με άλλα λόγια, από την Ελλάδα αρχίζει η πιο άγρια νεοφιλελεύθερη επανάσταση που θα σαρώσει ό,τι ήταν μέχρι τώρα γνωστό ως η ευρωπαϊκή ταυτότητα, ήτοι το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή επιχείρηση αναδιανομής πλούτου και ισχύος, που υπονομεύει το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, δημιουργώντας ακραίες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Όλα αυτά θα συμβούν χωρίς καμία αντίδραση εκ μέρους των εργαζομένων και των ευρωπαϊκών λαών; Το ερώτημα μένει να απαντηθεί από την ίδια τη ζωή.