Θα μας εξαφανίσουν

Αυτοί που μέχρι πρότινος άκουγαν «ανάπτυξη» και έβγαζαν περίστροφο, τώρα την έχουν κάνει ευαγγέλιό τους. Για «ανάπτυξη» μιλούσε, χθες, ακόμη και ο κ. Σαχινίδης -εκπομπή της κ. Τσαπανίδου στο ΣΚΑΪ-, ο πλέον διαπρύσιος κήρυκας του πρώτου Μνημονίου. Όμως, η οικονομική πολιτική της άγριας λιτότητας, που ακολουθείται και στο δεύτερο Μνημόνιο, εκτοξεύει στα ύψη την ύφεση –ήδη υπολογίζεται στο 7%- αλλά και την ανεργία, θάβοντας κυριολεκτικά την ανάπτυξη και, συνεπώς, την αντιμετώπιση του χρέους. Αν, μάλιστα, υπολογίσουμε και τα νέα μέτρα λιτότητας, που θα επιβληθούν από τον Ιούνιο, τότε η ελληνική οικονομία θα εξαερωθεί μαζί με τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Και είναι εύλογο το ερώτημα του νομπελίστα οικονομολόγου Πωλ Κρούγκμαν(New York Times) πώς είναι δυνατόν χώρες που «συστηματικά αρνούνται να δώσουν ένα μέλλον στους νέους τους, με ανεργία που φτάνει το 50%, να δυνηθούν να εξασφαλίσουν επαρκή ανάπτυξη για την αποπληρωμή του χρέους τους». Με αφορμή την «επίσημη, οργανωμένη χρεοκοπία της Ελλάδας έναντι των ιδιωτών επενδυτών της», ο Κρούγκμαν εκτιμά ότι «και με την απομείωση του χρέους της, η Ελλάδα, όπως και άλλα ευρωπαϊκά κράτη που εξαναγκάστηκαν σε μέτρα λιτότητας εν μέσω ύφεσης, καταδικάζεται σε πολλά ακόμη χρόνια δεινών». Ποια θα μπορούσε να είναι η λύση εκτός από την επιστροφή στη δραχμή; «Η Γερμανία και η ΕΚΤ πρέπει να ενεργήσουν ούτως ώστε να αποφευχθεί η έξοδος των χωρών αυτών από το ευρώ, απαιτώντας λιγότερα μέτρα λιτότητας και λαμβάνοντας μέτρα προς ενίσχυση της ευρωπαϊκής οικονομίας στο σύνολό της» προσθέτει ο Πωλ Κρούγκμαν. Συνεπώς, η βίαιη λιτότητα δεν είναι η λύση. Αντιθέτως, τσακίζει τις προοπτικές ανάκαμψης. Γι’ αυτό απαιτείται ρευστότητα, ήτοι να διοχετευθεί ζεστό χρήμα στην αγορά και να δημιουργηθούν θέσει εργασίας μέσω επενδύσεων. Έτσι θα επιτευχθεί η ανάπτυξη. Η άλλη θέση, αυτή των νεοφιλελεύθερων του Βερολίνου και της Φραγκφούρτης αλλά και αυτών που βρίσκονται στην Αθήνα είναι η συνεχής περικοπή των δαπανών, δηλαδή λιτότητα πάνω στη λιτότητα Κι ενώ στην αρχή μιλούσαν για περικοπή λίπους, τώρα έχουν φτάσει στο καθαρό κρέας, καθώς ακρωτηριάζουν μεγάλα κομμάτια της ελληνικής οικονομίας αλλά και της κοινωνίας. Ώσπου, τελικά, ό,τι απομείνει από την Ελλάδα και τους ανθρώπους της να είναι μία άμορφη μάζα, ένας χυλός. Τι μπορεί να γίνει για να αναστρέψει την κατάσταση; Να επιμηκυνθεί ο χρόνος μείωσης του ελλείμματος και να δοθούν, επιτέλους, χρήματα στην αγορά για την ανάπτυξη, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Να τονωθεί η πραγματική οικονομία και όχι η εικονική. Δεν είναι δυνατόν τα 30 δις ευρώ του νέου δανείου, που προαλείφονται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, να εκταμιεύονται αμέσως, ενώ τα υπόλοιπα να δίνονται με το σταγονόμετρο. Για την πραγματική οικονομία, συνεπώς, δεν δίνεται τίποτα καθώς τα χρήματα που κατευθύνονται στις τράπεζες θα χρησιμοποιηθούν για άλλες ανάγκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος και όχι για να τονωθεί η ρευστότητα στην αγορά. Άρα, για να υπάρξει η τελευταία πρέπει η νέα κυβέρνηση να την εξασφαλίσει με στοχευμένη ρευστότητα μέσω μιας κρατικής τράπεζας, η οποία θα προκύψει από τις πιθανές πρόσκαιρες «κρατικοποιήσεις».