Ολοκληρωτισμός...

Σύμφωνα με το έγκυρο γερμανικό έντυπο Der Spiegel, οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας συμφώνησαν στο μποϋκοτάρισμα της εκλογής στη Γαλλική Προεδρία του Hollande, ο οποίος δεσμεύτηκε για την επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας αν εκλεγεί, γιατί δεν εμπεριέχει μέτρα για την Ανάπτυξη. Οι κυβερνήσεις, βέβαια, διέψευσαν ότι προέβησαν σε ανάλογη συμφωνία, αλλά είναι γνωστή η έμπρακτη συμπαράσταση της Άνγκελας Μέρκελ στον Σαρκοζί, ενώ, συγχρόνως, αρνείται να συναντηθεί με τον αντίπαλό του. Αυτά έχουν μία σημασία για ολόκληρη την Ευρώπη στο βαθμό που έχουμε τη δημιουργία μιας «Ιερής Συμμαχίας», η οποία πολεμάει οτιδήποτε αντιβαίνει στην πολιτική της, αλλά έχουν σημασία και για την Ελλάδα, καθώς είναι γνωστό το πολιτικό εμπάργκο εναντίον του Αντώνη Σαμαρά στο πρώτο Μνημόνιο, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, επειδή δηλαδή υποστήριζε ότι η λιτότητα χωρίς Ανάπτυξη βαθαίνει την ύφεση και οδηγεί την ελληνική οικονομία σε αργό θάνατο. Παραδόξως, ο Αντώνης Σαμαράς ανήκει στη Δεξιά, όπως και η Μέρκελ, ενώ ο Hollande στη σοσιαλδημοκρατία, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο Σαμαράς που μιλούσε για Ανάπτυξη δικαιώθηκε. Παρόλα αυτά, όμως, o Hollande, που μιλάει για Ανάπτυξη, σήμερα, μποϋκοτάρεται! Γιατί αυτό; Γιατί πάνω από τις ιδεολογίες και τις πολιτικές εντάξεις τίθενται τα οικονομικά συμφέροντα και δη τα συμφέροντα του συμπλέγματος που αποτελείται από το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη βαριά Γερμανική και Γαλλική βιομηχανία. Συνεπώς, οποιαδήποτε εναλλακτική πολιτική, που δεν συμφέρει στο παραπάνω οικονομικό σύμπλεγμα, απορρίπτεται. Έτσι, τίθεται ευλόγως ένα ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας και κυρίως ένα θέμα δημοκρατίας. Με άλλα λόγια τείνουμε προς ένα ολοκληρωτικό καθεστώς με την έννοια που έδινε σ’ αυτό η Χάνα Άρεντ. «Ο ολοκληρωτισμός» σύμφωνα με τη Χ. Α. «δεν τείνει προς ένα καθεστώς δεσποτικό επί των ανθρώπων, αλλά προς ένα σύστημα στο οποίο οι άνθρωποι είναι περιττοί». Σε ένα τέτοιο σύστημα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δη αυτά της καταναγκαστικής εργασίας δεν είναι πιθανώς οικονομικά χρήσιμα αλλά είναι οντολογικά απαραίτητα. Γιατί για να εξασφαλιστεί η βασιλεία της ενιαίας θέλησης, πρέπει να εκκαθαριστεί, ταυτόχρονα ο εχθρός και ο αυθορμητισμός, ό,τι δηλαδή συγκροτεί τη μοναδικότητα της ανθρώπινης ταυτότητας. Η ακραία πολιτική των Γερμανών και λοιπών νεοφιλελεύθερων αποβλέπει, πέραν της φυσικής εξόντωσης του αντιπάλου, στη μεταφυσική εξαφάνιση του Πολλαπλού μέσα στο Ένα. Συνεπώς, δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, μόνο ο μονόδρομος της λιτότητας, ο οποίος μπορεί να οδηγεί στον Καιάδα, αλλά μόνο τους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες και τους συνταξιούχους. Οι «πάνω» μπορούν να γίνονται πλουσιότεροι, αλλά λόγω της συνεχούς συγκέντρωσης του κεφαλαίου κι αυτοί θα «φαγωθούν» εντέλει μεταξύ τους σ’ ένα κυριολεκτικά αυτοκτονικό παιγνίδι. Τι μπορεί να μας σώσει; Μόνο ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο….