Οι κανίβαλοι

Αυτοί που με φανατισμό διακήρυσσαν ότι το πρώτο Μνημόνιο θα σώσει την ελληνική οικονομία, επιπλήττουν τώρα ως φανατικούς και ακραίους εκείνους που προέβλεψαν την όξυνση της ύφεσης και το αδιέξοδο. Ψέγουν, επίσης, ως ακραίες τις διαμαρτυρίες εκείνων που έχουν χάσει τη δουλειά τους αλλά και όσους φοβούνται τα νέα μέτρα που επέρχονται τον Ιούνιο. Μέμφονται, επιπροσθέτως, αυτούς που μιλούν για τους «διεθνείς τοκογλύφους» και τις συνομωσίες, ως εάν να μην είναι γνωστός ο ρόλος των τραπεζών και της Goldman Sachs, το περίφημο «δείπνο του Μανχάταν», ή ακόμη οι περίφημοι «κουκουλοφόροι» που δίνουν στην τρόικα αιτήματα συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, όπως αυτό της σκανδαλώδους κατάργησης δημοσίευσης των ισολογισμών στις πολιτικές και περιφερειακές εφημερίδες. Ποιος ωφελείται από όλα αυτά; Η πρώην και η νυν διαπλοκή. Αυτή η οποία αφού οδήγησε στους μισθούς των 400 ευρώ και την εξάλειψη των εργασιακών δικαιωμάτων, επιδιώκει, τώρα, να καταβροχθίσει ότι μικρό και μεσαίο κινείται στο επιχειρηματικό πεδίο. «Η Ελλάδα θα ζήσει τους επόμενους μήνες τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου και δύναμης μετά τον πόλεμο. Τράπεζες, Μέσα Ενημέρωσης, επιχειρήσεις θα αλλάξουν χέρια ή θα κλείσουν», γράφει ο διευθυντής της «Καθημερινής», Αλ. Παπαχελάς. Ποιος αλήθεια επιβάλει αυτή την αναδιανομή και τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σε ελάχιστα χέρια; Ακόμη χειρότερα, γιατί αυτό θα γίνει μέσα από «ένα αδυσώπητο παιχνίδι, χωρίς κανόνες και όρια, με τον ευρύτερο χώρο της Ενημέρωσης στο επίκεντρο»; Ο δημοσιογράφος, με άλλα λόγια, προεξοφλεί έναν άγριο κανιβαλισμό των δυνατών επί των αδυνάτων. Με τους τελευταίους, μάλιστα, να μην προστατεύονται από κανέναν κανόνα και κανένα νόμο. Τουτέστιν, η οικονομία θα καταστεί κυριολεκτικά μία νεοφιλελεύθερη ζούγκλα και το πολιτικό καθεστώς ένας απόλυτος ολοκληρωτισμός σε μία κοινωνία του Χομπς. Αλλά γιατί τα Μέσα Ενημέρωσης θα είναι στο επίκεντρο; Ο κ. Παπαχελάς δεν μιλάει, όπως ο Ευ. Βενιζέλος, για «υπερβολική πολυφωνία»! Λέει, όμως, ότι «Τα Μέσα Ενημέρωσης έχουν κάνει τεράστια ζημιά στον τόπο…», αναφερόμενος στο «λάιφ στάιλ». Εμείς σταθήκαμε απέναντι στο λάιφ στάιλ όταν κυριαρχούσε. Ποιος χρηματοδότησε, όμως, τα μέσα ενημέρωσης του λάιφ στάιλ; Ποιος στήριξε την περίφημη καταναλωτική κοινωνία στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ; Το χρηματοπιστωτικό σύστημα με τα καταναλωτικά δάνειά του. Αυτό δεν το λέει ο κ. Παπαχελάς αλλά εμείς. Συνεπώς, στο επίκεντρο δεν θα πρέπει να είναι τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά οι τράπεζες. Οι τελευταίες εξακολουθούν να δανείζουν κάποιους με τεράστια ποσά και άλλους να τους «κλείνουν»(Ελευθεροτυπία). Με ποια κριτήρια, άραγε, δεν δόθηκε το δάνειο στη μία εφημερίδα και δόθηκε στην άλλη; Δυστυχώς, τα κριτήρια είναι πολιτικο-οικονομικά. Με ποια λογική, τάχα, οι εφημερίδες και οι τηλεοπτικοί σταθμοί της πρώην και της νυν διαπλοκής, που γιγαντώθηκαν με τα θαλασσοδάνεια και χρωστούν τεράστια ποσά, είναι πιο υγιείς επιχειρήσεις από μία μικρή ή μια περιφερειακή εφημερίδα που δεν χρωστάει πουθενά; Ποιος κάνει μεγαλύτερη ζημιά οι εφημερίδες της διαπλοκής, εν προκειμένω της άγριας λιτότητας και των Μνημονίων, ή οι μικρές πλην ανεξάρτητες φωνές; Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι διαμορφώνεται ένα πεδίο ολοκληρωτισμού, το οποίο θα εγκλωβίσει για μία ακόμη φορά κάθε πολιτική προσπάθεια εκδημοκρατισμού τόσο της πολιτικής όσο και της οικονομίας. Για μία ακόμη φορά είναι βέβαιο ότι οι πολιτικοί θα είναι δέσμιοι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Έτσι ώστε στην Ελλάδα να έχουμε ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς και μισθούς Κίνας. Αυτό επιχειρείται να συμβεί στον πειραματικό σωλήνα που λέγεται Ελλάδα. Το ζήτημα είναι αν τα πειραματόζωα θα εξακολουθήσουν να είναι κοκαλωμένα από τον τρόμο, ή θα ορθώσουν το ανάστημά τους.