Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΓΚΑΓΚΣΤΕΡ

Σαν παγκόσμιος γκάγκστερ, χρησιμοποιώντας τη δύναμη των αεροπλανοφόρων του, απαίτησε από τον πρόεδρο της Βενεζουέλας να φύγει από τη χώρα του. «Μπορείτε να σώσετε τον εαυτό σας και τους πιο κοντινούς σας ανθρώπους, αλλά πρέπει να φύγετε από τη χώρα τώρα», φέρεται να είπε ο Ντόναλντ Τραμπ στον Μαδούρο. Ωμά, κυνικά, χωρίς κανένα πρόσχημα.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρεμβαίνει επίσης με πρωτοφανή τρόπο στις εκλογές των ανεξάρτητων χωρών της αμερικανικής ηπείρου εκβιάζοντάς τες με οικονομικό «στραγγαλισμό» σε περίπτωση μη υπερψήφισης των ακροδεξιών υποψηφίων της αρεσκείας του.

Βέβαια, η πολιτική αυτή των ΗΠΑ δεν είναι νέα. Η διαφορά συνίσταται στον απροσχημάτιστο και ωμό τρόπο που την ασκεί ο Τραμπ.

Ακόμα και τον 19ο αιώνα όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν εκστρατεία για την δήθεν «εξερεύνηση» της Καραϊβικής, ή όταν έκαναν τους «πολέμους της μπανάνας» χρησιμοποίησαν το πρόσχημα του «πατριωτισμού». Σήμερα το ίδιο πρόσχημα ισχύει εμπλουτισμένο με την δήθεν «απειλή» των μεταναστών για να νομιμοποιήσει την πιο άγρια βία στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Απομένει να τη δούμε και στο εξωτερικό.

Ο X. Θορώ ο σπουδαίος οικολόγος και φιλόσοφος, επισημαίνει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της αμερικάνικης πολιτικής αλλά και το ιδεολογικό της περίβλημα, τον αμερικάνικο «πατριωτισμό», ήδη από το 1840: «…είναι πατριώτες, μπορούν και θυσιάζουν το μεγάλο για το μικρό… Ο πατριωτισμός είναι ένα σκουλήκι που τους τρώει το κεφάλι. Τι άλλο νόημα είχε εκείνη η εξερευνητική αποστολή στις νότιες θάλασσες;» γράφει στο Walden. Η κριτική αυτή ασκείται για την εκστρατεία του αμερικανικού ναυτικού στο νότιο Ειρηνικό το 1838-1842.

Και ακόμα, «Πόσο γελοία είναι η απαίτηση της Αγγλίας και της Αμερικής να μιλά ο κόσμος με τρόπο που να τον καταλαβαίνουν (σ.σ. να μιλούν και να σκέφτονται αγγλοσαξονικά)! Ούτε οι άνθρωποι ούτε τα μανιτάρια μεγαλώνουν έτσι» σημείωνε ο Θορώ. Αλλά ποιος ξέρει σήμερα τον Θορώ;

Ποιος ξέρει την ιστορία των παλιών τους εγκλημάτων; Κανείς. Κι έτσι ανιστόρητοι οδηγούμαστε στις «επιστροφές» και σε νέα εγκλήματα. Το βραχυκύκλωμα του «ενεστώτος και παρελθόντος χρόνου» υπογραμμίζει ο Μπένγιαμιν οδηγεί στον «καταναγκασμό της επανάληψης», όχι πλέον ως φάρσας ή τραγωδίας, αλλά ως τραγωδία πάνω στην τραγωδία, ως καταστροφή πάνω στην καταστροφή, ως ερείπια πάνω στα ερείπια, ως γενοκτονίες και οικοκτονίες πάνω στις γενοκτονίες και τις οικοκτονίες. Και δεν υπάρχει φρένο, παρά μόνο η συνεχής επιτάχυνση στο κενό, στο χάος…

Υπάρχει ελπίδα αλλαγής κατεύθυνσης; Όχι, όταν κυρίαρχη αξία είναι τα φράγκα. Τα χοντρά φράγκα. Όταν Χρήμα ίσον δύναμη και δύναμη ίσον να τη σκαπουλάρεις με το φόνο. Όπου Φόνος ίσον ζωή.

Και καθώς στην Σίλικον Βάλεϊ δαπανώνται τρισεκατομμύρια δολάρια για την επίτευξη της απόλυτης "χειραγώγησης της κοινής γνώμης", απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο του χρήματος, του λανθάνοντος, του γαλακτώδους, του θανατερού, μόνο μία δύναμη θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί: "η λογική της ερήμου, η άτρωτη χάρη του κλίματος, προνόμιο της φύσης που αποτελειώνει τον παράλογο πλούτο που είναι ο πλούτος των ανθρώπων", γράφει ο Ζ. Μποντριγιάρ.

Ήδη επισυμβαίνουν παντού καταστροφές: Στην Ασία, στην Αμερική, στην Ελλάδα, παντού…

Ερείπια και αίμα στη Γάζα, στην Ουκρανία, στο Σουδάν...

Η Τεχνητή Υπερνοημοσύνη λένε οι επιστήμονες που την δημιουργούν θα δώσει την χαριστική βολή στον «πολιτισμό του ανθρώπου»...

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ