Νέο τοπίο

Το παλιό και το νέο εν ταυτώ. Οι αυτοοργανωμένοι «Δεν πληρώνω», οι κάτοικοι της Κερατέας, το νέο πολιτικό μόρφωμα της «Σπίθας», οι αυτόνομοι μετανάστες, τα βουβά παιδιά με τα μαύρα, που τα λένε αντεξουσιαστές και τα οποία όλο αυγαταίνουν, τα παραδοσιακά μπλοκ των κομμάτων της αριστεράς αλλά και η νομενκλατούρα των ΔΕΚΟ, πράσινη στη συντριπτική πλειοψηφία της, ήταν όλοι εκεί, στη μεγαλειώδη πορεία της Τετάρτης στην Αθήνα. Μετά, οι εκτοπισμένοι στο πεζοδρόμιο -από τους αντιεξουσιαστές- «μπαχαλάκηδες» θα δώσουν πάλι την παράστασή τους στο Σύνταγμα, με τη συμβολή της αστυνομίας που θα κάνει το κέντρο της Αθήνας θάλαμο αερίων.
Η οργή, πάντως, θα παραμείνει ανέκφραστη. Το συλλαλητήριο ήταν απλώς μία βουβή κραυγή για τη γαλέρα-εργοστάσιο στα διεθνή ύδατα που είναι φορτωμένη είλωτες, για την Ελλάδα που έγινε ομοίως μία απέραντη γαλέρα σκλάβων. Η κοινωνία κοχλάζει, αλλά το καπάκι δεν εκρήγνυται. Μόνο το προειδοποιητικό μήνυμα «Όλη η Ελλάδα θα γίνει Κερατέα» ακούγεται. Κι ύστερα η εκκωφαντική έκρηξη μια χειροβομβίδας κρότου-λάμψης, όπως εκείνη που σκότωσε μια ζωή πριν να γνωρίσει τον κόσμο. Ο άγριος σιωπηρός θυμός είναι εδώ. Όλοι πια τον διακρίνουν. Τον άκουγες στην πλατεία Κλαυθμώνος. Τον έβλεπες να εκσφενδονίζεται μέσα από λέξεις-πέτρες εναντίον των συνδικαλιστών που παρέλαυναν με τη συνοδεία αστυνομικής φρουράς. Συνδικαλιστές που φρουρούνταν για το φόβο αυτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν! Κάποιος φωνάζει στον καθαιρεμένο συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ(ΟΑΣΑ): «Πήρες το δώρο σου». «Έχει κι άλλα» απαντά εκείνος. Αυτός έχει φρουρά τη συνέπειά του. Και αποδεικνύει με τη στάση του ότι στην επίσημη καθολικότητα των εξωνημένων συνδικαλιστών υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις. Αλλά στο νέο κοινωνικό και πολιτικό τοπίο, όπως φαίνεται να διαμορφώνεται, παρουσιάζονται νέες μορφές αυτοοργάνωσης έτσι ώστε οι παραδοσιακές οργανώσεις να μοιάζουν ξεπερασμένες και παρωχημένες. Το διακομματικό μπλοκ του «Δεν πληρώνω», αλλά, προπάντων, το μπλοκ της Κερατέας που περιελάμβανε τους πάντες, ακόμα και τους αντιεξουσιαστές, αποδεικνύουν ότι διαμορφώνονται νέοι πολιτικοί τόποι, ένας νέος δημόσιος χώρος, νέες χύτρες βρασμού, νέοι δοκιμαστικοί σωλήνες τήξης και σύντηξης, όπου βρίσκουν ταυτότητα οι ανολοκλήρωτες συλλογικότητες και χώρο οι νομάδες, οι hors du nomos(οι έξω από το νόμο), οι νομικά και ανθρωπιστικά άστεγοι και όλοι όσοι είναι εμβατισμένοι στην απελπισία, δηλαδή οι απόκληροι. Διερωτάται, βέβαια, κανείς αν στην τεράστια μάζα των νέων σε ηλικία αντιεξουσιαστών εκκολάπτονται και οι αυριανοί εξουσιαστές, οι αυριανές ελίτ. Αναρωτιόμαστε, αν ο τελικός νικητής της σύγκρουσης θα είναι ο… αντιεξουσιαστής, ο οποίος σύμφωνα με τον «αντιθετικό προσδιορισμό» του Χέγκελ θα είναι ο αυριανός εξουσιαστής.