Υπερ-Μάαστριχτ

Το «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», που επιβάλλει στην ΕΕ η Γερμανία, δεν είναι παρά ένα νέο «υπέρ-Μάστριχτ», μία νέα, πιο σκληρή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού με τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους να τίθενται σε καθεστώς μεσαιωνικής δουλείας και απαξίας. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της μεσαίας τάξης θα προκαλέσει μία φοβερή κοινωνική έκρηξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ήπιος προάγγελος της οποίας στην Ελλάδα είναι το κίνημα ανυπακοής «Δεν πληρώνω». Το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, όμως, εκτός από το οικονομικό θέτει κι ένα εθνικο-πολιτικό ζήτημα, καθώς όλες οι χώρες μέλη της ευρωζώνης τίθενται υπό γερμανική κηδεμονία, απεμπολώντας τα τελευταία ψήγματα εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας που τους απέμειναν. Έτσι, μαζί με την οικονομική διάσταση του προβλήματος, την ανεργία, τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, και καθώς όλες οι χώρες θα βυθίζονται στο φαύλο κύκλο της ύφεσης (και το χρέος θα γίνεται υπερχρέος), θα προστεθεί και το εθνικο-πολιτικό ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, δημιουργώντας ένα ισχυρότερο κίνητρο για την κοινωνική εξανάσταση των ευρωπαϊκών λαών.
Η μόνη ωφελημένη από την κατάσταση αυτή είναι η Γερμανία, η οποία θα αυξάνει συνεχώς το εμπορικό της πλεόνασμα έναντι των άλλων χωρών της ευρωζώνης. Η γερμανική ηγεσία επιδιώκει να παίζει και να κερδίζει σε δύο ταμπλό: Πρώτον, να επωφελείται του κοινού νομίσματος(ευρώ), καθώς οι άλλες χώρες δεν έχουν το όπλο της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος και, συγχρόνως, να μην εξασφαλίζει οικονομική βοήθεια στις υποτιθέμενες χώρες-εταίρους, αλλά να τις θέτει σε κανόνες σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας, δημιουργώντας έτσι πολλές περιφερειακές μικρές «Γερμανίες». Σ’ αυτές τις συνθήκες, οι άλλες χώρες της ευρωζώνης, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα, αντί της γιατρειάς θα βυθίζονται όλο και πιο πολύ στην ύφεση, μέχρι που θα περιέλθουν σε κώμα, διατηρούμενες στη ζωή με τη βοήθεια της μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής στην εντατική. Κατόπιν τούτου, ποια είναι η επιλογή των άλλων χωρών και της Ελλάδας; Ή να πεθάνουν ή να απεμπλακούν από το ευρώ. Υπάρχει άλλη λύση; Ναι, όσο είναι ακόμη νωρίς και δεν έχουμε περιπέσει ακόμα σε κώμα. Πρόκειται για τη σκληρή διαπραγμάτευση με όπλο την απειλή εξόδου από το ευρώ. Αλλά το μεγαλύτερο όπλο των κυβερνήσεων των περιφερειακών χωρών είναι ο ξεσηκωμός των λαών, μία κοινωνική έκρηξη που ούτω ή άλλως θα συμβεί ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία. Συνεπώς, την περίφημη «ανομία» των διαμαρτυρόμενων πολιτών καταδικάζουν μόνο όσοι είναι είτε οπαδοί της τάξης και του Σωκράτη είτε φίλοι των Γερμανών, ωφελούμενοι από την κατάσταση (μίζες και για τα υποβρύχια αποκαλύπτει το Der Spiegel) είτε δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα.