Στα άκρα

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να φθάσει στα άκρα τη σύγκρουση με την ελληνική κοινωνία. Δεν είναι τυχαίοι οι «πολεμικοί» τόνοι του υπουργού Υγείας στη Βουλή ούτε οι αποστροφές του ίδιου του πρωθυπουργού ότι βρισκόμαστε σε «πόλεμο» μήτε η ενορχηστρωμένη κυβερνητική προπαγάνδα με τη χρήση των μίντια –κυρίως της τηλοψίας- και των φιλοκυβερνητικών δημοσιογράφων. Αλλά ότι θα έφθανε ως το σημείο η κυβέρνηση να διατάξει την άσκηση στρατιωτικής μονάδας με σκοπό την «καταστολής πλήθους και εξεγέρσεων», η οποία διεξήχθη προ ημερών στο Κιλκίς, δεν το περίμενε κανείς. Το γεγονός καθεαυτό είναι δηλωτικό της επικίνδυνης πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση και η οποία παραπέμπει σε αλήστου μνήμης εποχές όταν κάθε διαμαρτυρία των εργαζομένων αντιμετωπίζονταν ως ενέργεια του «εσωτερικού εχθρού». Ότι ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης, απαντώντας σε ερωτήματα βουλευτών χθες στη Βουλή, δήλωσε άγνοια, δεν καθησυχάζει, αντιθέτως δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία. Ποιος έδωσε εντολή για την άσκηση; Κι αν δεν έδωσε η κυβέρνηση, υπάρχουν δυνάμεις στο εσωτερικό του στρατού που λειτουργούν αυτόνομα; Η αναφορά του κ. Μπεγλίτη ότι ήταν μία άσκηση επί χάρτου, ότι κι ο ίδιος το πληροφορήθηκε από τον Τύπο και πως για τις ασκήσεις περιφερειακού ή τοπικού χαρακτήρα που είναι ήσσονος σημασίας, δεν ενημερώνεται η πολιτική ηγεσία, δεν καθησυχάζει. Η «καταστολή πλήθους και εξεγέρσεων» είναι, άραγε, ήσσονος σημασίας; Είναι ήσσονος σημασίας μία κατ’ εξοχήν πολιτική απόφαση που αφορά όχι στην αντιμετώπιση εξωτερικού εχθρού αλλά «εσωτερικού», δηλαδή Ελλήνων; Σε κάθε περίπτωση κανείς νουνεχής δεν μπορεί να πεισθεί ότι η κυβέρνηση δεν γνώριζε. Γιατί, επαναλαμβάνουμε, η άγνοια εν προκειμένω είναι πιο επικίνδυνη από το ψεύδος της.
Όσο για την άσκηση ακόμη και στρατιωτικής βίας εναντίον των διαμαρτυρόμενων Ελλήνων, αυτή φανερώνει πανικό κι αδυναμία. Γενικά, η άσκηση βίας είναι αδυναμία. Αντίθετα, είναι «δύναμη» να μπορείς να περιφρουρείς τη δημόσια σφαίρα, το δυνητικό δηλαδή χώρο εμφάνισης και έκφρασης των πολιτών, χωρίς να αναγκάζεσαι να προσφύγεις στη βία.
Με πολιτικούς όρους, η επιβολή δια της βίας σημαίνει την απώλεια της πολιτικής ηγεμονίας, την απώλεια της δύναμης και την εξαναγκαστική προσφυγή στην βίαιη καταστολή. Αν πρόκειται για προσπάθεια εκφοβισμού, τότε φανερώνει άγνοια του χώρου, άγνοια του γεγονότος ότι η βία όχι μόνο δεν εκφοβίζει αλλά αντίθετα τροφοδοτεί την εξέγερση. Και πάνω απ’ όλα προκαλεί αντιβία. Μία ασύμμετρη βία έναντι της συστημικής καταστολής, που μπορεί να οδηγήσει στο χάος, με την αρνητική αλλά και τη θετική έννοια του όρου.
Υ.Γ. Η διάψευση του υπουργείου Άμυνας ότι δήθεν δεν έγινε η άσκηση εκθέτει ακόμη πιο πολύ την κυβέρνηση καθώς επιχειρεί να αποκρύψει γεγονότα