Η επιστροφή των νεοσυντηρητικών

Την ώρα που οι φτωχές χώρες, όπως η Ελλάδα, υφίστανται την μεταλλαγή της κρίσης των τραπεζών σε κρίση δημοσίου χρέους, το χρηματοπιστωτικό σύστημα επανέρχεται στα γνωστά του παίγνια. Έτσι, η τιμή του πετρελαίου ανήλθε στα 120 δολάρια το βαρέλι τύπου μπρεντ λόγω της κρίσης στη Λιβύη. Κι όμως η παραγωγή πετρελαίου δεν έχει σταματήσει ούτε έχει μειωθεί. Έτι περαιτέρω, η Σαουδική Αραβία αύξησε τη δική της παραγωγή για να μην υπάρξει έλλειψη στην αγορά, ενώ και το σύνολο των χωρών του ΟΠΕΚ προτίθεται να κάνει κάτι ανάλογο, απομακρύνοντας το φάντασμα ενός πετρελαϊκού σοκ. Παρά ταύτα, οι τιμές των καυσίμων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Υπάρχουν δε φόβοι ότι θα συμβεί το ίδιο και με τα τρόφιμα. Και όλα τούτα με πρόσχημα την ενδεχόμενη μείωση της παραγωγής πετρελαίου. Αυτή η λειτουργία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος αποδεικνύει ότι οι τράπεζες πλανητικού βεληνεκούς αλλά και οι εν Ελλάδι εταιρείες πετρελαιοειδών εξακολουθούν να κερδοσκοπούν ασύστολα, αδιαφορώντας για τη γενικότερη κατάσταση του οικοδομήματος της ελληνικής οικονομίας, που κινδυνεύει να καταρρεύσει από τη χωρίς όρια διόγκωση του κερδοσκοπικού «πανωσηκώματος». Εν άλλοις λόγοις, η νεοφιλελεύθερη πρακτική του κανιβαλικού καπιταλισμού εξακολουθεί να ισχύει ακόμα και την ώρα που η ελληνική οικονομία βρίσκεται στη μέση του ποταμού, παραπέμποντας στο σύνδρομο του σκορπιού. Αλλά και στην Ευρώπη οι νεοφιλελεύθεροι επιστρέφουν πλησίστιοι. Έτσι, προβλέποντας για τα έτη 2011 και 2012 την παγκόσμια συστημική κρίση, τη μετατόπιση του γεωπολιτικού κέντρου βάρους, την πτώση του «τείχους των πετροδολαρίων»(πτώση των καθεστώτων –αμερικανικών προτεκτοράτων- του αραβικού κόσμου) και το νομισματικό και πετρελαϊκό σοκ στις ΗΠΑ, εκτιμούν ότι την Άνοιξη του 2011 θα έχουμε τη γέννηση του νέου «επικυρίαρχου» στην Ευρώπη, ήτοι της Γερμανίας μέσω της θεσμικής μεταρρύθμισης της ευρωζώνης(σύμφωνο ανταγωνιστικότητας). Θεωρούν, μάλιστα, ότι η ευρωπαϊκή διαδικασία οικονομικής σταθεροποίησης θα αρχίσει να γίνεται αξιόπιστη, ακόμα κι αν το πρόβλημα του δημοκρατικού ελλείμματος παραμείνει ανοικτό στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Στο πλαίσιο αυτό σχεδιάζουν την ψυχολογική προετοιμασία των λαών και των διεθνών αγορών για την αναθεώρηση των όρων χρηματοδότησης του δημόσιου χρέους των ευρωπαϊκών χωρών. Αυτό θα συμβεί με τον περιορισμό των αναγκών χρηματοδότησης(δηλαδή περικοπές μισθών και άγρια λιτότητα) και τη μείωση του κόστους χρηματοδότησης. Οι χώρες που θα υπαχθούν στο παραπάνω σχέδιο είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, το Βέλγιο και η Ιρλανδία, οι οποίες έχουν πολύ μικρό περιθώριο διαπραγματευτικών ελιγμών. Παραδόξως δε, οι πιο σκληροί νεοφιλελεύθεροι δεν είναι μόνο οι τεχνοκράτες και η γραφειοκρατική νομενκλατούρα των Βρυξελλών, είναι και οι παρ’ ημίν αυτοπροσδιοριζόμενοι ως σοσιαλιστές!