Λιβύη και πετρέλαιο

Η τιμή του πετρελαίου ανέβηκε σημαντικά με άλλοθι τα γεγονότα στη Λιβύη, επιδεινώνοντας τις προοπτικές για την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση. Και είναι προσχηματική η άνοδος των τιμών των καυσίμων αφού το ποσοστό της Λιβύης στην παγκόσμια παραγωγή είναι μόνο 2%. Όταν μάλιστα η Σαουδική Αραβία αύξησε τη δική της παραγωγή για να καλύψει το πιθανό έλλειμμα. Το 2008 όταν η τιμή του βαρελιού είχε φθάσει τα 147 δολάρια, στην προσπάθεια να χτυπηθεί η κινέζικη ανάπτυξη, άρχισε να «ξεφουσκώνει» μόνο όταν κατέρρευσαν και οι αμερικανικές τράπεζες. Αλλά τι παιγνίδι παίζεται σήμερα; Ποια συμφέροντα παίζονται στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή; Είναι άξιο παρατήρησης ότι στη Λιβύη υπήρχαν 30 χιλιάδες κινέζοι, εργαζόμενοι σε κατασκευαστικές και πετρελαϊκές εταιρίες. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι ο κινέζικος Τύπος θεωρεί ότι στα γεγονότα της Λιβύης εμπλέκεται «το μαύρο χέρι της στρατηγικής των ΗΠΑ»(περιοδικό Cankao Xiaxi). «Το μαύρο χέρι» είναι όρος της αμερικανικής μαφίας και έχει σχέση με την επιβολή της θέλησής της με τον τρόπο των «ραπτομηχανών Σικάγου»(σ.σ. τα αυτόματα που… γάζωναν). Για μία τέτοια «υψηλή στρατηγική» μιλάει και ο Αμερικανός διεθνολόγος Τσαρλς Κάπτσαν, πρώην μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας επί Κλίντον, στο βιβλίο του «Το τέλος της αμερικανικής εποχής», όπου επισημαίνει τη στροφή των αραβικών λαών εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων τους. Άρα, οι εξεγέρσεις στη βόρεια Αφρική είναι υποκινούμενες; Ενδεχομένως. Ειδικά αυτή στη Λιβύη. Για να αντιληφθούμε, πάντως, τα δημοκρατικά ανακλαστικά των διαφόρων χωρών, αρκεί να πούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι διαιρεμένη απέναντι στον Καντάφι, ανάλογα με τα συμφέροντα της κάθε χώρας. Συνεπώς, δεν τίθεται θέματα συνομωσιολογικού τρόπου σκέψης αλλά συνομωσιών ή σχεδίων σ’ έναν πόλεμο γεωπολιτικών θέσεων και ρηγμάτων. Εν άλλοις λόγοις, τη θέση της παρακμάζουσας βόρειας Αμερικής έρχεται να καλύψει η Κίνα. Μάλιστα, η Αφρική είναι σήμερα το πεδίο της σύγκρουσης των συμφερόντων της Κίνας και της Δύσης. Ο μόνος τρόπος για να διευθετηθούν τα πράγματα είναι να ενταχθούν η Κίνα και η Ινδία στους παγκόσμιους θεσμούς λήψης αποφάσεων. Αυτό είναι ακόμη πιο επιτακτικό σήμερα που απαιτείται να υπάρξει ένας παγκόσμιος συντονισμός για την απελευθέρωση του στοκ πετρελαίου. Όμως, αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει με ειρηνικό τρόπο. Εξάλλου, η μετάβαση από μία αυτοκρατορία σε μία άλλη γίνονταν πάντα με παγκόσμιο πόλεμο. Μόνο η μετάβαση από τη βρετανική στην αμερικανική αυτοκρατορία έγινε ειρηνικά(Κάπτσαν). Άραγε, θα έχουμε μία σύγκρουση Δύσης και Ανατολής; Ήδη στη Δύση η δαιμονολογία για τα κράτη και τους λαούς της Ανατολής καλά κρατεί –από τον άξονα του κακού, τα κράτη λωποδύτες ή τα κλεπτοκρατικά κράτη, τα κράτη βοηθούς της Αλ Κάιντα, που είναι έτοιμα να αναπτύξουν όπλα μαζικής καταστροφής μέχρι την ψύχωση της μπούρκας και της μαντήλας που απειλούν τη… δημοκρατία. Η αναπτυσσόμενη ισλαμοφοβία, τέλος, παραπέμπει στη φοβερή γερμανοφοβία(αντίθεση των WASP’s στη γερμανική κουλτούρα) που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ πριν τον πρώτο και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αλλά και στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία του Σάμουελ Χάντινγκτον για τη σύγκρουση του Ισλάμ με τη χριστιανική Δύση. Μη λησμονούμε ότι στην Ανατολή σύμφωνα με τον Χάντινγκτον δεν ανήκει μόνο το Ισλάμ αλλά και η Ελλάδα καθώς και η Κίνα. Ένας πόλεμος θα αποτελέσει τη λύση του σημερινού οικονομικού αδιεξόδου; Μπορεί. Ήδη η ανεργία μαστίζει τους νέους της Δύσης(15 εκ. από 15-24 ετών οι άνεργοι στη Β. Αμερική, 25% στη Γαλλία και την Ιταλία, 45% στην Ισπανία και 38 εκ. στην υποσαχάρια Αφρική) και παρέχει άφθονο κρέας στις βόμβες!