Μπαντιού Αλαίν

Άνθρωποι, μηχανές, αγαθά, πληροφορίες, λογιστικός «αέρας» όλα κυκλοφορούν αενάως τροφοδοτώντας «παραδείσους», όπως αυτός του Ντουμπάι, που όμως κάποιοι στιγμή εξαερώνονται σαν πομφόλυγες. Σ’ αυτή τη διαδικασία ο άνθρωπος λογίζεται ως ένα μέσο, σαν ένα εργαλείο μεταξύ άλλων. Ο άνθρωπος έγινε δούλος των νέων τεχνολογιών, των εφευρέσεών του επειδή απέκοψε τη γνώση από την κριτική σκέψη(Χ. Άρεντ). Την άποψη αυτή δέχεται, σήμερα, και ο Αλέν Μπαντιού, ο οποίος πρόσφατα στην Ελλάδα μας μίλησε για τους «γιους» μας, τους οποίους ευνουχίσαμε τόσο -μέσω της πατρικής εξουσίας- ώστε να μην ξεσηκώνονται πια εναντίον μας, εναντίον της πατριαρχικής εξουσίας. Συνεπώς, οι πατροκτόνοι Οιδίποδες δεν υπάρχουν πια. Μόνο Λάιοι κυκλοφορούν!
Πως κάναμε τους γιους μας «φλώρους» ο Μπαντιού θα μας πει μια άλλη φορά. Για την ώρα μιλάει για το καθεστώς στη Γαλλία, το καθεστώς Σαρκοζί το οποίο χαρακτηρίζει αντίστοιχο με το κατοχικό καθεστώς του Πεταίν. Η ομοιότητα δεν είναι απόλυτη αλλά υπάρχει σήμερα στη Γαλλία και στον υπόλοιπο κόσμο όχι ένας πολιτικός, αλλά ένας κοινωνιολογικός ναζισμός. «Ο κόσμος δεν ξέρει που πηγαίνει. Ο κόσμος παρουσιάζει το παράδοξο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης των συγκινήσεων» σημειώνει ο Μπαντιού(πηγή AgoraVox). Η 11η Σεπτέμβρη, το μεγάλο τσουνάμι, η εκλογή του Ομπάμα και αυτό το χρόνο ο θάνατος του Μ. Τζάκσον στο επικοινωνιακό περιβάλλον της αναγγελθείσας γρίπης, «εξελθούσης από το κεφάλι των ειδικών της OMS», είναι οι εικόνες και ο λόγος που συγκινούν τους πολίτες όλου του κόσμου, τουλάχιστον εκείνους που έχουν πρόσβαση στην πληροφόρηση. Αλλά τι είδους συγκινήσεις είναι αυτές; Ο Μπαντιού επιμένει κυρίως στο φόβο. Η κλιματική αλλαγή προκαλεί φόβο (κατασκευασμένη σύμφωνα με τον Μπαντιού από τους επιστήμονες του GIEC), η οικονομική κρίση προκαλεί φόβο. Αυτές οι φοβίες ή οι άλλες συγκινήσεις συντείνουν στη διαμόρφωση του ψυχισμού μας αλλά δεν συνιστούν στήριγμα που θα προσανατολίσει την ύπαρξή μας ή που θα μας κάνει να γνωρίσουμε που οδεύει ο κόσμος. Αντιθέτως, μάλιστα, διαταράσσουν την ορθή χρήση του νου(Σπινόζα). Τελικά, η ύπαρξη έγινε πολύ σύνθετη και η εξάρτησή μας από τις νέες τεχνολογίες αυξάνεται ολοένα και περισσότερο χωρίς να ξέρουμε αν αυτές είναι αληθινά χρήσιμες ή αν ο άνθρωπος έγινε δούλος του τεχνικού συστήματος. Όλα αυτά οδηγούν στο ναζισμό(η Άρεντ μιλούσε για ολοκληρωτισμό). Γιατί ο ναζισμός σύμφωνα με τον Μπαντιού είναι η έκφραση της πιο παροξυστικής από τις παρεκκλίσεις της γνώσης. Γενικά η αρχή του ναζισμού ήταν να θεωρεί ότι ένας λαός νομιμοποιείται να έχει προτεραιότητα στις γεωπολιτικές επιλογές, στην κατοχή των πλουτοπαραγωγικών πηγών, στην κατάκτηση εδαφών και προπάντων στην υποταγή των ανθρώπων στους ναζιστικούς σκοπούς (μια παραλλαγή της άποψης της Τζ. Κρίστεβα). Αυτός είναι ο κοινωνιολογικός ναζισμός. Στη βάση αυτή κινείται η σημερινή βασική αντίθεση; «Οι χαμένοι και οι κερδισμένοι» λέει ο Μπαντιού.

Εφήμερα

Ντουμπάι, «χώρα χωρίς μέτρο» τη χαρακτηρίζει η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Αλλά και ο εντυπωσιασμός όλων των επισκεπτών του κρατιδίου ήταν χωρίς μέτρο. Μιλάμε για τη χώρα που η έξαρση των κατασκευών με τα περίφημα τεχνητά νησιά και η χθεσινή «πτώση» με την αδυναμία της κρατικής Dubai World και τη θυγατρική της Nakheel να πληρώσει τα δάνειά της τουλάχιστον μέχρι της 30 Μαΐου 2010! Τα ελληνικά συμφέροντα στο κρατίδιο είναι μεγάλο και δεν γνωρίζουμε ακόμη τις επιπτώσεις. Πάντως, στα χρηματιστήρια ειδικά στα ασιατικά είχαμε ένα μήνι κραχ. Σ’ αυτό συνέτεινε και η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τις γνωστές εταιρίες(Moody’s και Standard & Poor’s) που εκτίναξαν τα επιτόκια δανεισμού πάνω και από αυτά της Ελλάδας! Έτσι, μετά την «Ισλανδία του Αιγαίου»(δηλαδή την Ελλάδα σύμφωνα με του Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, τώρα έχουμε και την «Ισλανδία της Ασίας»!