Δημοκρατία αλα Πασοκ

Ο κ. Λοβέρδος(υπουργός εργασίας) διαλέγεται με τον κ. Παναγόπουλο (πρόεδρο ΓΣΕΕ) και τον κ. Παπασπύρου(πρόεδρο ΑΔΕΔΥ), άλλως πως το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ διαβουλεύεται με το συνδικαλιστικό ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό. Είναι αυτό δημοκρατικός διάλογος; Όχι. Αυτό δεν είναι παρά διάλογος του ΠΑΣΟΚ με τον εαυτό του. Μάλιστα, η ακύρωση και απαξίωση των άλλων κομμάτων της αριστερής αντιπολίτευσης από τον κ. Θ. Πάγκαλο, χθες, στο «Μέγκα» παραπέμπει σ’ ένα ιδιότυπο δικομματικό πολιτικό σύστημα αυταρχικού χαρακτήρα! Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κατηγόρησε τα άλλα κόμματα –ιδίως της αριστεράς- ότι δεν είναι δημοκρατικά! Μάλιστα, αυτοπροσδιόρισε το κόμμα του ως «αριστερό» αφού ψηφίσθηκε από… «τόσο κόσμο». Όμως, οι εκλογές νομιμοποιούν έναν πολιτικό σχηματισμό να χαρακτηρισθεί δημοκρατικός ή αριστερός; Φοβόμαστε πως αυτό δεν αρκεί, διότι και ο Χίτλερ μέσω εκλογών ανήλθε στην εξουσία. Ασφαλώς δεν ισχύει το ίδιο εν προκειμένω, αλλά δεν αρκούν οι εκλογές και η ψήφος της πλειοψηφίας για να χαρακτηρίσουν ένα κόμμα εξουσίας ως δημοκρατικό.
Τι είναι λοιπόν η δημοκρατία; Σύμφωνα με τον μετριοπαθή Ρ. Μπόμπιο «Είναι εκείνη η μορφή διακυβέρνησης της οποίας οι κύριοι κανόνες, όταν τηρούνται, έχουν ως σκοπό την επίλυση των κοινωνικών συγκρούσεων χωρίς την προσφυγή στην αμοιβαία βία». Επίσης, δημοκρατία «είναι ένα καθεστώς στο οποίο οι περισσότερες αποφάσεις λαμβάνονται μέσω συμφωνιών των διαφόρων ομάδων». Ακόμα περισσότερο, «η δημοκρατία δίνει ζωή σε μια ‘’κοινωνία του συμβολαίου’’, η οποία προϋποθέτει και αξιώνει το σεβασμό της αρχής: Pacta sunt servanda». Τέλος, ένα δημοκρατικό καθεστώς μπορεί να αξιολογηθεί με κριτήριο το «βαθμό πολιτικής βίας που υπάρχει ακόμα σ’ αυτό, πόσο μεγάλο τμήμα των πολιτικών σχέσεων είναι ακόμα μυστικές(σ.σ. διαπλοκή με μέσα ενημέρωσης και οικονομικά συμφέροντα, που «ευνοεί(η διαπλοκή) την τέχνη του ψεύδους»), πόσο μεγάλη είναι η δεσμευτική ισχύς των συμφωνιών μεταξύ των κοινωνικών και των πολιτικών δυνάμεων (σ.σ. ασυνέπεια ως προς τις προεκλογικές δεσμεύσεις και απαξίωση πολιτικής)…». Παρατηρούμε, συνεπώς, ότι η σύγχρονη δημοκρατία αποκλίνει σοβαρά από το ιδανικό, όπως μεγάλη είναι και η απόκλιση της ηθικής από την πολιτική. Γιατί δεν είναι δημοκρατία άλλα να λες προεκλογικά και άλλα να κάνεις μετεκλογικά, να μην τηρείς δηλαδή το συμβόλαιό σου με εκείνους που σε ψήφισαν. Δεν είναι δημοκρατία να ενισχύεις το αστυνομικό κράτος. Προπάντων, δεν είναι δημοκρατία να απαξιώνεις τους άλλους πολιτικούς θεσμούς, μιλώντας γι’ αυτούς χωρίς σεβασμό αλλά με ειρωνεία και χλευασμό. Αλήθεια, ποιον διάλογο μπορείς να κάνεις με τα άλλα κόμματα, όταν τα αντιμετωπίζεις με τόσο σκαιό τρόπο; Μια πραγματική δημοκρατία δεν αποκλείει ούτε «αφομοιώνει» κανέναν, αλλά προτείνει το σεβασμό των διαφορών, όποιες κι αν είναι αυτές. Σ’ αυτή την ανοχή συνίσταται η δύναμη της δημοκρατίας και όχι στον αυταρχισμό. Γι’ αυτό το σημαντικότερο πολιτικό χρέος μας είναι η επανεύρεση της πραγματικής δημοκρατίας πέρα από λαϊκισμούς, εξυπνακισμούς και λεκτικούς αυταρχισμούς.

Εφήμερα

Τα ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται στο κόκκινο. Αλλά ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Γιατί δεν ελέγχεται η εισφοροδιαφυγή; Κυρίως, ποιος ευθύνεται για τη μαύρη εργασία; Και ποιος επιβάλει την ελαστική εργασία, δηλαδή την ανασφάλιστη εργασία, ή την εργασία με τα μπλοκάκια; Αν θέλουν συνεπώς πραγματικά να «γεμίσουν» τα ασφαλιστικά ταμεία ας καταργήσουν την ανασφάλιστη εργασία. Το 2008, πάντως, ο νυν πρωθυπουργός και τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε δημοψήφισμα για το Ασφαλιστικό(μας το θύμισε ο Γιάννης Τριάντης-Ελευθεροτυπία).

Εντάξει, μπορεί ο κ. Θ. Πάγκαλος να μην είναι και τόσο… αβρός με τα άλλα δύο κόμματα της αριστεράς, μπορεί η κ. Α. Παπαρήγα να βρίσκεται σε «πόλεμο» με την κυβέρνηση, η οποία, όντως, επιτίθεται στους εργαζόμενους (ασφαλιστικό, εργασιακά), αλλά η «παρακούμβιση» (σμπρώξιμο) των συνδικαλιστών της ΑΔΕΔΥ από τον επικεφαλής της ομάδας του ΠΑΜΕ που έφραξαν την πόρτα του υπουργείου εργασίας, δημιούργησε αλγεινή εντύπωση. Είναι αυτό που λέμε, ότι έτσι χάνεις το δίκιο σου.

Ο μέσος όρος του δημόσιου χρέους στις δυτικές χώρες για το 2010 θα κυμανθεί μεταξύ 85% και 90% του ΑΕΠ. Όμως σύμφωνα με τους οικονομολόγους καμία αναπτυγμένη χώρα δεν θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει το χρέος της. Αν αυτό ισχύει για τις χώρες που έχουν 85% δημόσιο χρέος τι να πούμε κι εμείς που έχουμε πάνω από 120%! Μόνο οι κινέζοι μπορούν να μας σώσουν, αγοράζοντας κρατικά ομόλογα κατά το ανάλογο της Αμερικής. Θυμίζουμε ότι η Κίνα στηρίζει κυριολεκτικά την αμερικάνικη οικονομία, γιατί όχι και την ελληνική;

Ο εμβολιασμός για τη «χοιρινή» γρίπη δεν πάει καλά. Οι πολίτες, ακόμη και οι ευπαθείς ομάδες, είναι δύσπιστοι. Αντιθέτως, ο πληθυσμός κάνει το εμβόλιο για την «παλιά γρίπη», άλλως πως και «παλιογρίπη» αποκαλουμένη. Ο κόσμος δυσπιστεί, εξάλλου αυτοί που του τον προτρέπουν να εμβολιαστεί δεν είναι και τόσο αξιόπιστοι.