Ανάγκη και επιθυμία

Και πιο πολύ δολοφόνοι απ’ τους δολοφόνους είναι αυτοί που δικαιώνουν το έγκλημα με το έγκλημα, αυτοί που κάνουν το θάνατο να φαίνεται πως έχει δίκιο
Οι λύκοι που επαναξιώνουν την αποκλειστικότητα να κατηχούν το δάσος


«Δεν υπάρχουν πια ανάγκες, υπάρχουν μόνο επιθυμίες». Δεν θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά είμαι βέβαιος πως ήταν ρομαντικός, απ’ αυτούς που έβλεπαν τη ζωή μέσα από τη διακινδύνευση και την περιπέτεια, μέσα από την άκρατη ηδονή και τον αισθησιασμό, σαν τον λόρδο Βύρωνα. Συνεπώς, επιθυμίες έχουν εκείνοι που έχουν ξεφύγει από το βασίλειο της ανάγκης. Γι’ αυτό έχει σημασία από ποιο βασίλειο θεάται κανείς τον κόσμο: Απ’ αυτό της ανάγκης ή από τ’ άλλο, της επιθυμίας; Τα γράφω αυτά γιατί οι πανηγυρισμοί για την επέτειο των είκοσι χρόνων από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τα πυροτεχνήματα και το τείχος-ντόμινο από φελιζόλ, αποκρύπτουν τα πραγματικά τείχη, κρύβουν με βαθύ σκοτάδι το βασίλειο της ανάγκης και όσους ζουν σ’ αυτό. Γι’ αυτό είναι λάθος να κρίνουμε από την οπτική γωνία της άνεσης του βασιλείου της επιθυμίας και των «επιθυμούμενων επιθυμιών». Πρέπει να κρίνουμε από τη θέση των υποτιμημένων, των απόκληρων, των «κάτω». Γιατί για ποια, άραγε, ελευθερία και ποια επιθυμία να μιλήσουν οι μετανάστες που επιβιβάζονται σε σάπιες βάρκες για να περάσουν τις θάλασσες, που ρισκάρουν τα πάντα, την ίδια τους τη ζωή για ένα κομμάτι ψωμί; Είναι αλήθεια ότι ο καπιταλισμός έχει αναπτύξει τεχνικές και επίπεδα-λαβύρινθους, που αν κάποιος τα διέλθει επιτυχώς μπορεί να καταστεί ελεύθερος σε ατομικό επίπεδο. Μόνο σε ατομικό. Έτσι, εκατομμύρια άνθρωποι ελπίζουν ότι αυτοί θα είναι οι τυχεροί, ότι σ’ αυτούς θα πέσει το λαχείο!
Αλλά να, είκοσι χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το θρίαμβο του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς, ο καπιταλισμός «ηττάται». Σε γιγαντιαία δημοσκόπηση που διενήργησε το BBC World Service σε 27 χώρες και 29000 ανθρώπους, το 23% θεωρούν ότι είναι αναγκαίο έναν νέο μοντέλο. Οι πιο ένθερμοι της αλλαγής είναι οι Γάλλοι(43%), οι Μεξικανοί(38%) και οι Βραζιλιάνοι(35%). Μόνο στις ΗΠΑ και το Πακιστάν το 1/5 των ερωτηθέντων εκτιμά ότι ο καπιταλισμός λειτουργεί όπως πρέπει -το 11% στις 27 χώρες. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στις χώρες που έλαβε χώρα η δημοσκόπηση τάσσονται υπέρ της αναδιανομής του πλούτου σ’ ένα πλαίσιο ισότητας και της επιβολής κανόνων στις επιχειρήσεις και την αγορά.
Στη δημοσκόπηση δεν ερευνάται η σχέση των επιχειρήσεων με την πολιτική. Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με τον Ν. Τσόμσκι ο τομέας των επιχειρήσεων «αγοράζει το Κογκρέσο» κατά 95% με τις προεκλογικές χρηματοδοτήσεις (την ίδια διαπίστωση κάνει και ο οικονομολόγος Θόροου –σύμβουλος του Κλίντον-, μόνο που αυτός θεωρεί την ολιγαρχία του πλούτου φυσιολογική!). Κι επειδή αναφερθήκαμε στις τεχνικές χειραγώγησης και φόβου, παραπέμπουμε στον Τσόμσκι, που εξηγεί ότι ο αμερικανικός λαός χειραγωγείται με το φόβο και τον έλεγχο της συνείδησης. Στην πρώτη περίπτωση τούτο επιτυγχάνονταν με την απειλή πολέμου και καταστροφής (από τους κόκκινους χθες, από την τρομοκρατία σήμερα). Στη δεύτερη περίπτωση η χειραγώγηση επιτυγχάνεται με την τηλεόραση, την κοινωνικοποίηση μέσω του σχολείου, της θρησκείας και των διανοουμένων.
Απέναντι σ’ όλα αυτά υπάρχει ελπίδα; Ναι. Αλλά αυτή κατοικεί μόνο στους αγώνες.

Εφήμερα

«Πόθεν έσχες». Η κυβέρνηση εφηύρε την επιβολή σε όλους τους πολίτες ενιαύσιας κατάθεσης «πόθεν έσχες» για να πατάξει την φοροδιαφυγή! Γιατί θεωρούμε ότι πρόκειται για ένα ακόμη πομφόλυγα; Διότι πόθεν έσχες υποβάλλουν ήδη οι βουλευτές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι δημοσιογράφοι κ.ά., πλην όμως κανείς δεν ελέγχεται επί της ουσίας. Γιατί τώρα να πιστέψουμε ότι θα ελέγχονται τα εκατομμύρια των πολιτών που θα καταθέτουν το πόθεν έσχες;

Η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ καταδίκασαν τη δικαστική απόφαση βάση της οποίας κηρύχτηκε παράνομη η απεργία των λιμενεργατών στον Πειραιά. Πρόκειται για «ποινικοποίηση του αγώνα των εργαζομένων στα Λιμάνια» καταγγέλλει η ΑΔΕΔΥ και τίθεται «Αντίθετη με την προσφυγή σε δικαστικά ή αυταρχικά μέτρα για την αντιμετώπιση των αγώνων…». Θυμίζουμε ότι και στις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ(πριν το 2004) όλες οι απεργίες κηρύσσονταν παράνομες. Όμως οι ελεγχόμενες από το ΠΑΣΟΚ ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αν θέλουν να είναι συνεπείς με τα λεγόμενά τους δεν έχουν παρά να καλύψουν τις νέες απεργίες της ΟΜΥΛΕ. Θα το κάνουν; Δεν νομίζουμε.

Κι ο Γκορμπατσόφ ανάμεσα στους επώνυμους των γιορτών της πτώσης του τείχους στο Βερολίνο. Αυτός ως τι συμμετείχε; Ως ο τελευταίος «αυτοκράτορας» της «αυτοκρατορίας του κακού»; Ή ως ο διαφημιστής της πίτσας hut;