Μηδέν και Μίσος

«Το μίσος, όπως και η αγάπη, τρέφονται με τα πιο μικρά πράγματα…». Η ρήση αυτή του Ονορέ ντε Μπαλζάκ αφιερώνεται στα μέλη τη «συνομωσίας των πυρήνων της φωτιάς», τα οποία στην προκήρυξή τους διαμαρτύρονται για την κατηγορία ότι διέπονται από «τυφλό μίσος». Όχι δεν θα αναφερθούμε στον Καμύ (ο Ξένος), όπου ο Μερσώ θα επανασυνθέσει τον αποδομημένο λόγω του ξεριζωμού εαυτό του μέσα από το μίσος των άλλων, αφού έτσι θα έχει κάτι «για να μην αισθάνεται μόνος»! Θα μιλήσουμε μόνο για τον μηδενισμό, αφού αυτοαποκαλούνται «μηδενιστές», υποστηρίζοντας ότι δεν είναι πολιτικά αλλά ψυχολογικά μηδενιστές. Ο πολιτικός μηδενισμός έχει τη ρίζα του στον ρωσικό αναρχισμό του 19ου αιώνα και τον Νετσάγιεφ(1847-1862) που έκαναν παγκοσμίως γνωστό οι Ντοστογιέφσκι και Τουργκένιεφ. Αλλά ποια σχέση έχει η σημερινή τρομοκρατία με την τρομοκρατία εκείνης της εποχής; Αν πρόκειται για τη «συνομωσία των πυρήνων της φωτιάς» καμία, αφού ελλείπει απ’ αυτή ο διεθνισμός και η συνολική κριτική της αστικής τάξης και του κράτους της Δύσης. Τι απομένει; Ο μηδενισμός συνδεδεμένος με τη «δύναμη» του Νίτσε. Μόνο που αυτή η εκδοχή είναι η κοινή πηγή του φασισμού και του φονταμενταλισμού. Αλλά στην ελληνική περίπτωση το πρόβλημα είναι μάλλον ψυχαναλυτικό παρά πολιτικό ή φιλοσοφικό. Αν, μάλιστα, δεχτούμε την λακανική προσέγγιση της Helene L’ Heuillet(Στις πηγές της τρομοκρατίας, Fayard, 2009) εν προκειμένω ισχύει η «μηδενιστική μελαγχολία» ή το σύνδρομο του Cotard, σύμφωνα με το οποίο η τρομοκρατία είναι μία μορφή ψύχωσης. Η ψυχανάλυση εξηγεί την τρομοκρατία, ουσιαστικά την άρνηση της ζωής, ως ένα είδος νοσταλγίας της αρμονίας με την μητέρα(επιθυμία εισόδου στον κόλπο της μητέρας δίκην εμβρύου όσων θέλουν να αυτοκτονήσουν)!
Υπ’ αυτή την οπτική ο τρομοκράτης είναι αυτός που δίνει την αγέρωχη αίσθηση του εξόριστου, του πλάνητος και κινείται αενάως σ’ ένα συνεχώς μετατιθέμενο, ακόρεστο και ασύλληπτο αλλού(χωρίς νόμους και όρια); Είναι αυτός που αισθάνεται απολαυστικά μέσω της απόλαυσης της οδύνης και την τρωτότητα της μέδουσας, μηδενίζοντας τη στιγμή που οι άλλοι πλήττονται από τις μονοσήμαντες αλήθειες; Είναι ένας χρόνιος ναρκισσισμός; Είναι ο ανήκων στη φυλή των σκληρών με τη βασάλτινη καρδιά, μια λευκή ψύχωση κάτω από τις δίνες των υπαρξιακών συγκρούσεων, ή μήπως είναι κάποιος που μετέτρεψε τις δυστυχίες του σε αντίσταση, σε ανάχωμα ζωής; Ή μήπως, τέλος, είναι ένας ονειροπόλος που κάνει έρωτα με την απουσία, ένας εκλεπτυσμένος καταθλιπτικός; Ποιος ξέρει;

Εφήμερα

Το Ισραήλ αρνήθηκε. Ο Μπάρακ Ομπάμα, αυτός που έβγαλε εκείνον τον καταπληκτικό λόγο στο0 Κάιρο, μαζί με τη Χίλαρι Κλίντον αρνήθηκαν. Αρνήθηκε και η Ευρωπαϊκή Ένωση την έκκληση των Παλαιστινίων να στηρίξει το αίτημά τους για την αποδοχή της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Παλαιστινιακού κράτους από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Κι όμως όλοι ομνύουν υποκριτικά σε ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος. Τώρα λένε ότι το αίτημα είναι «πρώιμο», δεν έχει γουρμάσει ακόμα, λες και πρόκειται για αχλάδια. Αλήθεια, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου πως τοποθετείται επ’ αυτού;

Εν τω μεταξύ, μετά την κατηγορία του Ομπάμα εναντίον των κινέζων για λογοκρισία και η Διεθνής Ένωση Δημοσιογράφων κατάγγειλε τη λογοκρισία στο Ιράν. Όμως, κανείς δεν μίλησε για τη σύλληψη του αντιφρονούντα τυνήσιου δημοσιογράφου Taoufik Ben Brik που είναι φυλακισμένος και δικάζεται αύριο για δήθεν επίθεση σε μία γυναίκα. Ο καημένος ο Μπρικ λέει σε επιστολή του «αγαπώ τις γυναίκες όσο κανείς άλλος»!

Πάντως, ο προεδρεύων στην ΕΣΗΕΑ Π. Σόμπολος το έκανε το ατόπημα, αποκαλύπτοντας το όνομα της «Σούλας», χθες το πρωί στο «Μέγκα». Βέβαια, ζήτησε αμέσως -δήθεν αθώα- συγνώμη! Αλλά επειδή το έχει ξανακάνει είναι ελεγκτέος. Αλλά ποιος θα τον ελέγξει;

Συνεργάτης της Καμόρα το δεξί χέρι του Μπερλουσκόνι και υφυπουργός Οικονομίας Νικόλα Κοζεντίνο. Με τέτοιο όνομα συνεργάτης της Κόζα Νόστρα έπρεπε να είναι. Αλλά κι εμείς δεν πάμε πίσω. Βουτιά στη διαφθορά έκανε η Ελλάδα. Από την 57η θέση πέσαμε στην 71η.

Τέλος, μπορεί ο Τζέρεμι Ρίφκιν να έλεγε ότι η ζωή είναι μία «επί πληρωμή ευμπειρία» (κοστολόγησε μάλιστα και τη ζωή), αλλά ο οικονομολόγος Πολ Φρίτζερς κοστολόγησε την… ευτυχία. Όμως εκείνο που κάνει εντύπωση είναι ότι οι άντρες πληρώνουν πιο πολλά. Έτσι, το διαζύγιο κοστίζει στον άντρα για συνέλθει 68460 ευρώ ενώ στη γυναίκα μόνο 5600 ευρώ. Επίσης ο θάνατος συντρόφου κοστίζει στον άντρα 390.400 ευρώ και στη γυναίκα 81500.