HOMO AMERICANUS

-

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα όρνεα που λέγονται distress funds

-
Μικρά παιδιά κλέβουν κεριά για να διαβάσουν γιατί τους έκοψαν το ηλεκτρικό στο σπίτι. Βαρύς ακούγεται ο στεναγμός των εκατομμυρίων φτωχών της βαλκανικής. Ενώ από την Ιβηρική χερσόνησο δεν έχει σταματήσει η ηχώ της κραυγής της Καντέλα Πένα, της ισπανίδας ηθοποιού, η οποία παραλαμβάνοντας το βραβείο Γκόγια για την ερμηνεία της είπε: «Σε όποια γλώσσα, από εδώ που βρίσκομαι, ζητώ δουλειά. Έχω ένα παιδί να μεγαλώσω…»! Από μία άλλη χερσόνησο του ευρωπαϊκού νότου θα ακουστεί η φωνή, ενός θεατρίνου αυτή τη φορά, του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος συνεπαίρνει τους νεόπτωχους της Ιταλίας με μία σειρά από καταγγελίες κι ένα vaffanculo κατά των πολιτικών και της πολιτικής! Είναι φανερό πως η οργή έχει φθάσει στο σημείο βρασμού και το καπάκι της κοινωνικής συνοχής κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα. Κι ενώ θα ανέμενε κανείς να υπάρξουν προσπάθειες αποσυμπίεσης της κοινωνικής έντασης, οι κυρίαρχοι της Ευρώπης επιμένουν στην ίδια πολιτική άγριας λιτότητας που εξαθλιώνει τους πληθυσμούς και τσακίζει τις οικονομ...
Διαβάστε περισσότερα

Ο πόνος μας υψώνει

-
Τώρα το τίποτα. Πριν ν’ ανθίσει η ομορφιά. Προτού η αθωότητα προλάβει να αμαρτήσει, πριν να μεταλάβει τα άχραντα μυστήρια του έρωτα χάθηκε στη θάλασσα της Σμύρνης. Ένα παιδί ποζάρει στο θάνατο. Και δεν υπάρχει μάνα να μοιρολογήσει, να ονοματίσει, να θρηνήσει. Το πένθος διαχέεται παντού μέσα από τις ηλεκτρονικές φρυκτωρίες και ο αναπεμπόμενος πόνος ενώνει τους ανθρώπους. Και σένα που κλαις μπροστά στη φωτογραφία του κοριτσιού, εσένα που πενθείς για τα άγνωστα παιδιά που τάφηκαν στα νερά της Μεσογείου, για τους εσταυρωμένους στα πεζοδρόμια της ανεργίας, για τους ανέστιους στα χαρτόκουτα και στις τρώγλες της ανέχειας, για τους απελπισμένους κι όλους όσους ζητούν το μερτικό τους στο φως, το μερίδιό τους στη ζωή, εσένα σε κάνει αρχόντισσα ο πόνος. Ναι, το μοιρολόι είναι μοιρασμένος πόνος, που μας καθιστά αδέρφια. Μόνο που αυτές οι ζωές χάθηκαν πολύ νωρίτερα. Τότε που τους ξερίζωναν την καρδιά, αναγκάζοντάς τους να φύγουν από την πατρίδα τους. Γιατί το ξερίζωμα, η εξορία από τον τόπο σου ε...
Διαβάστε περισσότερα

Το ξερίζωμα είναι άγρια βία

-
Δεν θα μιλήσουμε σήμερα, τελευταία ημέρα του 2012, ούτε για τη λίστα Λαγκάρντ, ούτε για το «σωματίδιο του θεού»(ή αλλιώς το μποζόνιο του Χιγκ), ούτε για το Curiosity που αναζητά ζωή στον Άρη. Θα πούμε για τους δύο Πακιστανούς που βραβεύτηκαν μετά θάνατον από την Ακαδημία Αθηνών γιατί έχασαν τη ζωή τους, προσπαθώντας να σώσουν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που βρέθηκαν με το αυτοκίνητό τους πάνω στις γραμμές του τρένου. Θα αναφερθούμε, επίσης, αντιστικτικά για το έγκλημα μίσους στο μετρό της Νέας Υόρκης, όπου μία γυναίκα έσπρωξε στις γραμμές του τρένου έναν Ινδό γιατί όπως παραληρούσε, μισούσε τους «Ινδουιστές και τους Μουσουλμάνους». Τέλος, θα μιλήσουμε για τη μετανάστευση εκ νέου των Ελλήνων, για την απώλεια των ριζών μας, όπως είναι η ενεργητική συμμετοχή στην ύπαρξη της ελλαδικής συλλογικότητας, εντός της οποίας διατηρούνται ζωντανοί οι θησαυροί του παρελθόντος αλλά και κάποια προαισθήματα του μέλλοντος. Θα πούμε για την απώλεια της φυσικής συμμετοχής σε ό,τι σημαίνει ο τόπος μας, το επά...
Διαβάστε περισσότερα