Η ΟΔΗΓΙΑ της ΝΤΡΟΠΗΣ

Το δικαίωμα του ασύλου και της οικογενειακής προσέγγισης, οι εγγυήσεις προστασίας των παιδιών, των οικογενειών, των αρρώστων σχεδόν εξαλείφονται, τα δικαιώματα του ατόμου και ο σεβασμός του προσώπου λείπουν παντελώς από την αποκαλούμενη πλέον «οδηγία της ντροπής», την οδηγία για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, αυτή που η Κομισιόν υπέβαλε για ταυτόχρονη ψήφιση στο Συμβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο ώστε να έχει αναγκαστική εφαρμογή. Την ώρα που τα ευρωπαϊκά συνδικάτα θα διαδηλώνουν στις Βρυξέλλες για την ακρίβεια, οι τεχνοκράτες και οι ηγέτες της ΕΕ αποφασίζουν για τους μετανάστες, για τη φυλάκιση ακόμη και μικρών παιδιών! Ως εάν οι μετανάστες της λιμοκτονούσας Αφρικής και Ασίας να ευθύνονται για την τρελή αύξηση της τιμής του πετρελαίου και την ακρίβεια. Ως εάν να φταίνε για όλα τα κακά τα θύματα της πιο άγριας εκμετάλλευσης τόσο στη χώρα τους όσο και στη χώρα που μεταναστεύουν. Οι μετανάστες, αφού χρησιμοποιήθηκαν για την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την εξάλειψη των δικαιωμάτων των εγχώριων εργαζόμενων, παρουσιάζονται τώρα ως «οι νέοι βάρβαροι» που απειλούν τους ντόπιους εργαζόμενους και την κοινωνική συνοχή! Οι ευθύνες για την ακρίβεια, την αισχροκέρδεια, την ανεργία, ό,τι προκαλεί η απληστία των θιασωτών του κανιβαλικού καπιταλισμού μετατίθεται στους… μετανάστες, στους απελπισμένους, στο καταραμένο απόθεμα της νεοφιλελεύθερης «παγκοσμιοποίησης». Νέα «σινικά τείχη» ορθώνουν οι «πολιτισμένοι» –1.100 χιλιόμετρα το τείχος του στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα-, αλλά κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την απελπισία. Ποιος, αλήθεια, δημιουργεί αυτή την απελπισμένη φυγή των ανθρώπων από τις οικογένειές τους, από τα παιδιά τους, από την πατρίδα τους; Ποιος δημιουργεί τους σύγχρονους ξένους; Ασφαλώς, αυτοί που τους επιβάλλουν την εξαθλίωση. Εκείνοι που εκμεταλλεύονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών της Ασίας και της Αφρικής, καταδικάζοντας τους κατοίκους τους στην έσχατη φτώχεια. Είναι οι ίδιοι που τους παρουσιάζουν τη Δύση ως το μαγικό ξόρκι, το Μεγάλο Αυτό, τον τόπο της εξάλειψης της πείνας, τον παράδεισο. Είναι οι ίδιοι που πωλούν ακριβά ακόμη και τη σωτηρία, οι ίδιοι που πωλούν λέξεις και ξεπουλούν ψυχές. Είναι οι ίδιοι που μιλούν για την ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων και αγαθών και την αρνούνται όταν πρόκειται για ανθρώπινα όντα. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι δούλοι χαρακτηρίζοντας res (πράγματα), οι σύγχρονοι "δούλοι" δεν είναι ούτε καν πράγματα.