Chaltu

Κοιτάζω τη μπάλα να τρέχει ανάμεσα στα πόδια των ποδοσφαιριστών και στις μαύρες βούλες της βλέπω το πρόσωπο της Chaltu, βλέπω το βουβό «γιατί;» στα πανέμορφα μάτια της, εκείνο το ερωτηματικό που γίνεται λευκό δάκρυ, αυλακώνοντας το μελαψό της πρόσωπο και μένοντας μετέωρο στο ύψος των χειλιών της. Η τετράχρονη αδερφή της Chaltu πέθανε από την πείνα. Μετέωρα τα ερωτήματα, μετέωρες και οι απαντήσεις. Κοντά στα 4,5 εκατομμύρια Αιθίοπες κινδυνεύουν να πεθάνουν αν δεν βοηθηθούν άμεσα. Το ίδιο συμβαίνει παντού, κυρίως όμως στην Αφρική. Όλοι θύματα ενός νέου ψυχρού πολέμου, που αυτή τη φορά δεν γίνεται μέσω των εξοπλισμών αλλά με την ξέφρενη κούρσα της τιμής του πετρελαίου. Το πετρέλαιο καταπίνει λαούς ολόκληρους στη δίνη της Γουόλ Στρητ. Συντελείται μπροστά στα μάτια μας μια πραγματική γενοκτονία, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, αλλά κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν αντιδρά. Ή μάλλον αντιδρούμε. Γκοοοοολ! Η ιαχή που μας δονεί και μας συνέχει. Γκολ η Ισπανία! Ο θρήνος της Chaltu χάνεται, σβήνει πίσω από τις ευτυχισμένες κραυγές των θεατών, που μπορεί να είναι και οι αυριανοί νεκροί. Ακόμη και οι επιτήδειοι, αφού υπηρέτησαν μια ζωή το νεοφιλελεύθερο «φόνο», βρίσκουν την ώρα, την τελευταία ώρα τους πριν τη σύνταξη να εξωραΐσουν την προηγούμενη πολιτεία τους. Ναι, ο πληθωρισμός είναι ενδογενής, αλλά πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να το διαπιστώσει ο «ευδοκίμως υπηρετήσας»; Αλλά ο κυνισμός περισσεύει παντού. Περισσεύει ακόμη και στους… επιστήμονες, όπως αυτός που πρόβλεψε σεισμό στην Κεφαλονιά, λέγοντας ότι «είναι μια επιστημονική εργασία η οποία έχει καθαρά επιστημονική σημασία»! Όταν δημοσιοποιείται, όμως, κύριε αποκτά και κοινωνική σημασία, τρομοκρατεί, φοβίζει και δεν μπορείς να λες ότι… «ο χρόνος θα δείξει αν θα επαληθευτεί ή όχι». Αλλά φαίνεται ότι κάποιοι βλέπουν τους ανθρώπους σαν πειραματόζωα σε δοκιμαστικό σωλήνα, αναλώσιμους, σαν τα ινδικά χοιρίδια των πειραμάτων τους.