Το ίδιο σκηνικό, οι ίδιοι πρωταγωνιστές, η ίδια σκηνοθεσία. Οι δήθεν αναρχικοί που έκαψαν τρεις ανθρώπους πριν ένα χρόνο στη Marfin, επιτίθενται ανενόχλητοι, συνεχίζοντας την προβοκατόρικη δραστηριότητάς τους κατά του λαϊκού κινήματος σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση και τον κατασταλτικό μηχανισμό της. Τα ΜΑΤ, χθες, αντί να στραφούν εναντίον των «μπαχαλάκηδων», ραντίζουν την πλατεία με χημικά στα οποία δεν αντέχουν ούτε κατσαρίδες. Η «πλατεία», όμως, αντέχει. Η απελπισία είναι ακραία και η διαμαρτυρία ο έσχατος σπασμός ανθρώπων που δεν έχουν να χάσουν ούτε καν αλυσίδες. Μόνο που ο φόβος εμφυλλοχωρεί. Η καταστολή έχει εν μέρει πετύχει. Πολλοί δεν αντέχουν. Αυτοί που μένουν διακυβεύουν την ίδια τους τη ζωή. Γι’ αυτό η απομόνωση των προβοκατόρων είναι ζωτικής σημασίας και πρώτης προτεραιότητας τόσο για να μην υπάρξουν θύματα όσο και για να μη σβήσει το μεγαλειώδες κίνημα της «πλατείας». Το τελευταίο δέχεται πανταχόθεν επιθέσεις.
Οι εκβιασμοί εκ μέρους των Βρυξελλών συνεχίζονται. Το φόβητρο της χρεοκοπίας επιπίπτει στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων όπως τα χημικά στα πνευμόνια των Αγανακτισμένων. Παλιό το κόλπο της χειραγώγησης του λαού μέσω του φόβου και του ελέγχου της συνείδησης. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε την απειλή της καταστροφής, ενώ στη δεύτερη έχουμε τη χειραγώγηση μέσω των μίντια και ειδικά της τηλεόρασης. Ήδη από τον 19ο αιώνα ο Αμερικανός ποιητής και φιλόσοφος Ραλφ Ουάλντο Έμερσον (1803-1882), έλεγε ότι «Πρέπει να εκπαιδεύουμε το λαό έτσι ώστε να μη μας αρπάξει απ’ το λαιμό». Ο στόχος συνεπώς είναι να καταστεί ο λαός παθητικός. Επίσης, η «κατασκευή συναίνεσης» είναι όρος ενός άλλου Αμερικανού του Ουόλτερ Λίπμαν, ο οποίος από το 1920 επέστησε την προσοχή στη σημασία των προπαγανδιστικών τεχνικών για τον έλεγχο των μαζών. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και ο Έντουαρντ Μπερνέις (από τους ιδρυτές της βιομηχανίας δημοσίων σχέσεων) που μαζί με τον Λίπμαν ανήκαν στην επίσημη ομάδα προπαγάνδας του Γούντροου Ουίλσον. Η περίφημη αυτή Επιτροπή για τη Δημόσια Ενημέρωση του Ουίλσον πέτυχε να μετατρέψει τους ειρηνόφιλους Αμερικανούς που ήταν αντίθετοι στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο «σε μια ορδή φανατικών κατά της Γερμανίας».
Το ίδιο συμβαίνει, σήμερα, με την πανευρωπαϊκή προπαγάνδα των ευρωπαϊκών μίντια εναντίον της πλατείας Συντάγματος και του κινήματος των Αγανακτισμένων. Έτσι, το πρώτο θέμα της χθεσινής ηλεκτρονικής σελίδας της μεγάλης γαλλικής εφημερίδας Le Monde ήταν οι διαμαρτυρίες των Ελλήνων εργαζομένων εναντίον της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Η εφημερίδα φθάνει στο σημείο να καλέσει όσους ζουν στην Ελλάδα να στείλουν τις αφηγήσεις τους «γι’ αυτό που σας ωθεί να απεργήσετε» και να εξηγήσουν «το λόγο της δυσαρέσκειάς σας»! Η διατύπωση και μόνο των ερωτημάτων είναι τουλάχιστον προκλητική όταν είναι γνωστή η τεράστια ανεργία στην Ελλάδα, όταν όλοι γνωρίζουν τα νέα κανιβαλικά μέτρα λιτότητας –πριν δύο ημέρες ακόμα και οι νεοφιλελεύθερες εφημερίδες όπως οι Financial Times έγραφαν για «οικονομικό βανδαλισμό»-, την εξαθλίωση συνταξιούχων και των εργαζομένων, την εξάλειψη του κοινωνικού κράτους, του συστήματος Υγείας και της Παιδείας. Οι μεσαίες τάξεις εξαφανίζονται. Κι είναι αυτές που από το φως βρέθηκαν αίφνης στο σκοτάδι και γι’ αυτό είναι αυτές που έχουν αλλοφρονήσει, πολύ περισσότερο που έχουν προδοθεί πολιτικά από το κόμμα που πίστεψαν και ψήφισαν.
Στην ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή υπάρχουν οι «πάνω», που βρίσκονται στη γέφυρα του πλοίου, οι οδυσσείς –η οικονομική, πολιτική και μιντιακή εξουσία- και οι «κάτω», το πλήρωμα, οι άγνωστοι κι ανώνυμοι. Αυτοί με το μελισόκερο στα αυτιά, που δεν είχαν τίποτα πριν, τίποτα δεν έχουν και τώρα. Τι δόθηκε σ’ αυτούς, τι δόθηκε στους εργαζόμενους; Τι δόθηκε σ’ αυτούς που τραβούσαν και τραβούν το κουπί; Χθες με το ζόρι τα έβγαζαν πέρα, ενώ σήμερα δεν τα βγάζουν καθόλου. Αντίθετα, οι «πάνω», αυτοί που ζούσαν την ψεύτικη ευδαιμονία, με τα «καγιέν» εξακολουθούν να κυκλοφορούν και τώρα. Είναι οι ίδιοι που συνδέονται με τα lobbys των Βρυξελλών, που πληροφορούν ότι για το Μνημόνιο δεν ευθύνεται η βλακεία τους, αλλά οι άλλοι, η αντι-μνημονιακή αντιπολίτευση! Γενικά, η ελλαδική οικονομική, πολιτική και μιντιακή ολιγαρχία συνδέεται με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ολιγαρχία. Μόνο που ο παλλαϊκός ξεσηκωμός ακυρώνει την τρομοκρατίας τους. Τώρα επιχειρούν να απομονώσουν το κίνημα των Αγανακτισμένων, παραπληροφορώντας σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ασκώντας ακραία βία στο εσωτερικό των πλατειών σε συνεργασία με το παρακράτος. Γι’ αυτό το μέγα μέλημα των διαδηλωτών πρέπει να είναι σήμερα η περιφρούρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου