«Μην εκπλαγείτε αν καεί η Αθήνα…»(The Guardian). Η λιτότητα στη λιτότητα που επιβάλλεται στους Έλληνες είναι «επικίνδυνη γιατί τσακίζει την ανάπτυξη και θα προκαλέσει κοινωνική έκρηξη»(ο οικονομολόγος Anton Brender στη Le Monde). Οι επισημάνσεις των ευρωπαϊκών εφημερίδων αφήνουν αδιάφορους τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεωρούν ότι οι Έλληνες αλλά και οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι μπορούν να αντέξουν τα αλλεπάλληλα κύματα λιτότητας. Ομοίως συνεχίζουν να εκβιάζουν, αλλοιώνοντας κάθε έννοια δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Έτσι, ο κ. Όλι Ρεν εκβιάζει κυνικά λέγοντας πως αν δεν ψηφισθεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στο ελληνικό Κοινοβούλιο, τότε δεν θα δοθεί η πέμπτη δόση του δανείου. Η ψήφος συνεπώς των βουλευτών δεν γίνεται με ελεύθερη βούληση αλλά υπό το κράτος του πρωτοφανούς εκβιασμού της χρεοκοπίας. Η αντιμετώπιση αυτή του ελληνικού Κοινοβουλίου δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες της ΕΕ αντιμετωπίζουν τους Έλληνες πολιτικούς αλλά και τους Έλληνες πολίτες ως ανίκανους να εμπλακούν στις υποθέσεις της χώρας τους. Αν αυτό δεν είναι ένας ιδιότυπος δεσποτισμός(σ.σ. καθόλου πεφωτισμένος), τότε τι είναι; Δεν είναι τυχαίο ότι οι κύριοι αυτοί και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές τους αντιμετωπίζουν την άμεση δημοκρατία όπως αναπτύσσεται στις λαϊκές συνελεύσεις των Αγανακτισμένων ως τη… «δημαγωγική τυραννία του πλήθους». Γι’ αυτό όσοι υποστηρίζουν τους Αγανακτισμένους χαρακτηρίζονται «λαϊκιστές»!
Αλλά τι επιδιώκουν σήμερα οι Ευρωπαίοι; Ό,τι και ο Γιώργος Α. Παπανδρέου. Να κερδίσουν χρόνο. Γιατί η χρεοκοπία σήμερα της Ελλάδας θα συμπαρασύρει και όλες τις άλλες περιφερειακές χώρες της Ευρώπης και κυρίως την Ισπανία. Η προσπάθεια, συνεπώς, να κερδηθεί χρόνος έχει ως στόχο να πάψουν οι άλλες χώρες να είναι ευάλωτες σε μία κατάρρευση της Ελλάδας. Αυτό σημειώνει ο οικονομολόγος A. Brender. Άρα, αν στην Ελλάδα ο Γ. Α. Παπανδρέου κατάφερε να κερδίσει πολιτικό χρόνο, οι Ευρωπαίοι επιχειρούν με το νέο δάνειο προς την Ελλάδα να κερδίσουν χρόνο ώστε να εξουδετερώσουν το ενδεχόμενο ντόμινο, αφήνοντας ύστερα την Ελλάδα να πάει στο διάβολο. Όλα θα παιχτούν σε λίγο καιρό στην Ισπανία λέει ο οικονομολόγος J. Mistral. Όπως όμως σημειώνει η οικονομολόγος A. Brunet ο συστημικός κίνδυνος όχι από τη χρεοκοπία αλλά από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μετά από ένα χρόνο θα είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ό,τι σήμερα.
Τούτων δοθέντων, υπάρχει λύση σωτηρίας; Κάποιοι εκτιμούν ότι οι αδύνατες χώρες πρέπει να βοηθούνται χωρίς μέτρα λιτότητας αλλά με χαμηλότοκα δάνεια. Άλλοι θέτουν το δίλημμα ή να αφήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το ευρώ να καταρρεύσει ή να ακολουθήσει το αμερικανικό παράδειγμα όπου η ομοσπονδιακή τράπεζα(fed) αγόρασε ομόλογα ύψους 2 τρις δολάρια προκειμένου να στηρίξει την οικονομία. Ενδεχομένως η τελευταία λύση να είναι η καλύτερη αλλά χωρίς να συνοδεύεται από τα βάρβαρα και κανιβαλικά μέτρα λιτότητας που τσακίζουν τους ανθρώπους αλλά και την αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου