Πλυντήριο η Βουλή και στους δρόμους οργή

Ματώνει ο ελληνικός Τύπος, ενώ στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ της «περαίωσης» ξεπλένονται φορολογικές αμαρτίες και εξυπηρετούνται κυβερνητικές δουλείες. Η πράσινη υποκρισία, ενίοτε και αβελτηρία, σε πλήρη ανάπτυξη, καθώς η καταγγελία του πελατειακού κράτους συνοδεύεται από τη μεγαλύτερη πράξη πελατειακής αντίληψης και λογικής. Αβελτηρία γιατί ο υπουργός Οικονομικών με τη ρύθμιση που εισήγαγε στη Βουλή παρ’ ολίγο να «αθωώσει» και να αποδώσει «καθαρούς» στην κοινωνία τα μέλη της μαφίας των ακινήτων και το νέο παραδικαστικό. Το γνωστό ΠΑΣΟΚ που καταγγέλλει αυτά τα οποία εν ταυτώ υλοποιεί άλλοτε συνειδητά και άλλοτε με ακραία επιπολαιότητα.
Έξω από τη Βουλή οι δρόμοι ξεχειλίζουν από οργή. Όλη η Ευρώπη, χθες, έβραζε από την αγανάκτηση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών κατά των μέτρων λιτότητας. Εδώ, ένας νέος κραυγάζει στους δρόμους της Βαρκελώνης. Στο πρόσωπό του πληγές από τα χτυπήματα της αστυνομίας. Στην ψυχή του πληγές από τα πλήγματα της ανεργίας. Η βία τον κυκλώνει από παντού. Είναι πρώην «σταζιέρ» και νυν άνεργος. Είναι ένας από τις χιλιάδες των εργαζομένων και των χωρίς εργασία που κατέκλυσαν τους δρόμους της Ισπανίας και της Ευρώπης, διαμαρτυρόμενοι για το άδηλο μέλλον, που τους επιφυλάσσουν. Βλέπω κάποιον να αγκαλιάζει τον τραυματισμένο νεαρό. Έχει γκρίζα μαλλιά. Μπορεί να είναι ο πατέρας του. Πατέρας και γιος αγκαλιασμένοι, η οργή τους διπλασιασμένη, πολλαπλασιασμένη, τρομακτική. Αυτή που πειραματίζονται με τη λιτότητα και τις ανθρωποθυσίες φαίνεται ότι δεν έχουν υπολογίσει το συναίσθημα, την οργή του λαού, την οργή των νέων, την απελπισία του γονιού, την σμιγμένη αηδία που απαντά ad hominem στη βία του κράτους Λεβιάθαν, στην παροξυσμική τρομοκρατία όχι μόνο των «ράμπο» της τάξης, αλλά και στη βία της ανεργίας, του ζωντανού θανάτου. Η βία της οργής αυτής θα είναι φοβερή καθώς οι σχηματισμοί του πολιτικού συστήματος δεν παρέχουν κανένα βήμα στους νέους να ακουστούν, δεν ακούνε την κραυγής τους. Γι’ αυτό οι νέοι θα επιδιώξουν να ξαναβρούν τον εαυτό τους στη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη καθώς και στη βία, αρνούμενοι ένα σύστημα το οποίο τους προτείνει μια ζωή που η προοπτική της είναι ο ζωντανός θάνατος της αναδουλειάς, αρνούμενοι μία κατ’ επίφαση πολιτική δημοκρατία, που τους αγνοεί, και μια απούσα κοινωνική δημοκρατία που υφίσταται μόνο για τους κομματικούς πελάτες-ομήρους του κ. Πάγκαλου και των λοιπών πολιτικών. Όσο, συνεπώς, η πολιτεία και το κοινωνικό σύστημα θα λειτουργεί απάνθρωπα, τόσο θα τονώνεται η νεανική βίαιη άρνηση του ολοκληρωτισμού και της ιδεολογίας του, του κυνισμού και της κυρίαρχης απανθρωπιάς.