Η Τερέζα, η Πάμελα και οι χομπίστες

Η Τερέζα Λιούις πέθανε στα 41 της χρόνια. Εκτελέστηκε με θανατηφόρα ένεση στη Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών, κι όχι με λιθοβολισμό όπως συνηθίζεται στη «βάρβαρη» Τεχεράνη. Για την Τερέζα Λιούις κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, κανείς δεν βγήκε στους δρόμους, κι ας είχε διαπιστωθεί πως ήταν νοητικά καθυστερημένη. Ποιος άραγε τροφοδοτεί την ψυχή των ανθρώπων, καθιστώντας επιλεκτική την ευαισθησία; Ποιος μαγειρεύει την ανθρωπιά κατά το δοκούν; Ποιος μας εμπαίζει, μιλώντας για «φρένο στον παράνομο τζόγο», ως εάν ο νόμιμος να είναι δημιουργικός, συμβάλλοντας στην πολιτιστική και οικονομική ανόρθωση της χώρας! Το αυτό ισχύει και για το Eurovoice, την εκδήλωση που έχει θέσει υπό την αιγίδα του ο ΕΟΤ και θα παρουσιάσει η μεγάλη προσωπικότητα του πλανητικού πολιτισμού της σιλικόνης Πάμελα Άντερσον, εισπράττοντας το όχι ευκαταφρόνητο ποσό των 300.000 ευρώ! Απέναντι από το ξενοδοχείο όπου ανακοινώθηκε το μεγάλο μουσικό γεγονός ψηφιζόταν «η απελευθέρωση των μεταφορών». Πολλοί θεωρούν ότι η απελευθέρωση ενός κλειστού επαγγέλματος θα ανοίξει τον ανταγωνισμό και θα μειώσει τις τιμές. Αυτό ισχυρίζονται πάντα οι νεοφιλελεύθεροι. Μόνο που αντί να μειωθούν οι τιμές αυξάνονται και τα επαγγέλματα «κλείνουν» με άλλο τρόπο μέσω των καρτέλ. Το ίδιο συνέβη και με τις μικρές χώρες και τις αδύνατες οικονομίες, από τις οποίες οι μεγάλες οικονομίες ζητούσαν την άρση των προστατευτικών φραγμών. Τελικά, οι μικρές οικονομίες άνοιξαν, γεμίζοντας από προϊόντα των μεγάλων. Οι μεγάλες, όμως, οικονομίες(ΗΠΑ, Γερμανία κ.ά.) παρέμειναν κλειστές. Συνεπώς, η ελευθερία είναι ελευθερία μόνο προς όφελος των ισχυρών. Ενώ καθίσταται πασίδηλο ότι μέσα απ’ αυτό το παιγνίδι των λέξεων και των μικρών ή των μεγάλων απατών(σύμφωνα με των Τζων Κένεθ Γκαλμπραίηθ) διαμορφώνεται η «ψυχή» και το μυαλό των ανθρώπων, ώστε οι ίδιες καταστάσεις να αντιμετωπίζονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δεν είναι τυχαίο το μαγείρεμα των αριθμών των νέων ανέργων στην Ελλάδα, οι οποίοι τον Αύγουστο ανήλθαν σύμφωνα με την κυβέρνηση σε μόλις 6.500 εργαζόμενους. Οι υπόλοιποι που απολύθηκαν, εξαφανίστηκαν κάτω από τη φοβερή ρουμπρίκα «δεν ζητούν εργασία»! Οι τελευταίοι ανέρχονται στον αριθμό των 78.810 ανθρώπων. Όλοι αυτοί απολύθηκαν και εξαφανίστηκαν! Και διερωτάται κατόπιν τούτου ο οιοσδήποτε, επρόκειτο για εργαζόμενους ή για χομπίστες; Όμως όσα ψεύδη κι αν χρησιμοποιούν, η πραγματικότητα της φοβερής έκρηξης της ανεργίας τους επιστρέφει δίκην μπούμπερανγκ. Τότε είναι η στιγμή της λήψης νέων μέτρων, κατασταλτικών, αναγορεύοντας κάθε διαδηλωτή σε τρομοκράτη.