Ευθύνη και λιτότητα

Να αντικατασταθεί η λέξη «λιτότητα» με τη λέξη «ευθύνη» πρότεινε ο πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες. Με άλλα λόγια, ζητά να αντικατασταθεί η λέξη άνεργος με τη λέξη υπεύθυνος, ή η λέξη πείνα με τη λέξη υπευθυνότητα! Άλλως πως, δεν πεινάμε σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου επειδή δεν έχουμε να φάμε αλλά επειδή είμαστε «υπεύθυνοι» ή γιατί κάνουμε «υπεύθυνη διαχείριση»! Εάν δε νομίσετε ότι ακούτε ενίοτε το γουργουρητό της κοιλιάς του πεινασμένου, κάνετε μεγάλο λάθος, γιατί δεν πρόκειται περί αυτού αλλά για το μεγαλειώδες… γουργουρητό της ευθύνης. Αντί, όμως, για την αντικατάσταση των λέξεων, ο κ. Παπανδρέου μπορεί να ζητήσει την αντικατάσταση της δικής του θέσης μ’ αυτή ενός ανέργου ή ενός συνταξιούχου των 300 ευρώ, ή ακόμη με τη θέση ενός από τα 22.000 παιδιά που πεθαίνουν κάθε μέρα σε ολόκληρο τον κόσμο από πείνα ή ακόμη κι από έλλειψη νερού.
Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι ο πρωθυπουργός αντιμετώπισε τους Έλληνες που υποφέρουν από τη βάρβαρη λιτότητα με τον σκαιότατο τρόπο που αντιμετωπίζει ο Σαρκοζί τους Ρομά. Βέβαια, δεν μπορεί να απελάσει τους Έλληνες όπως κάνει ο Σαρκοζί με τους Ρομά, αλλά ήδη αυτό γίνεται με τη μετανάστευση, κυρίως νέων, με τον εξαναγκασμό δηλαδή φυγής σε άλλες χώρες για την εξεύρεση εργασίας. Όσο για τον Σαρκοζί, το χειρότερο από το ρατσισμό του(τον κρατικό ρατσισμό εν προκειμένω) είναι η επιδοκιμασία αυτής της πολιτικής από το 56%, δηλαδή της πλειοψηφίας των Γάλλων, που έτσι νομιμοποιούν την ρατσιστική πολιτική. Μάλιστα, κάποιοι προβάλλουν σαν επιχείρημα δημοκρατικότητας τη βούληση της πλειοψηφίας. Όμως, και ο Χίτλερ, δηλαδή ο ναζισμός, με τη θέληση της πλειοψηφίας του γερμανικού λαού, ήτοι μέσω εκλογών, επεβλήθη. Συνεπώς, καμία δημοσκοπική πλειοψηφία δεν νομιμοποιεί τη ρατσιστική πολιτική της Γαλλικής κυβέρνησης.
Αυτό, όμως, δεν απέχει από αυτό που χαρακτήριζε τους ναζί, οι οποίοι ανήγαγαν σε μοναδική παγκόσμια αξία τη δική τους εθνική κουλτούρα, το δικό τους τρόπο σκέψης και ζωής, αρνούμενες το σεβασμό στους τρόπους και την ιδιαιτερότητα των άλλων λαών καθώς και στην κατακτημένη διιστορική αξιοπρέπειά τους. Γι’ αυτό ο ναζισμός και ο φασισμός είναι εδώ. Γιατί όπως έλεγε ο Πρίμο Λεβί «ο φασισμός προϋπήρχε του Χίτλερ και του Μουσολίνι και εξακολουθεί να υπάρχει, έκδηλα ή άδηλα, και μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παντού, στον κόσμο, όπου αρχίζουμε με την κατάπνιξη των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και του δικαιώματός του στην ισότητα, ολισθαίνουμε ταχύτατα στο σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης...». Δυστυχώς, ο φασισμός και ο ρατσισμός είναι εγγεγραμμένοι παντού, ακόμη κι εκεί που διαδηλώνεται με τον πιο κατηγορηματικό και απόλυτο τρόπο η δημοκρατία και ο ανθρωπισμός.