Μία αμερικανική προτεσταντική Εκκλησία ανακοίνωσε ότι θα κάψει το κοράνι στις 11 Σεπτεμβρίου, ημέρα της επίθεσης στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης. Οι μουσουλμάνοι αντιδρούν καίγοντας το ομοίωμα του Αμερικανού θρησκευτικού ηγέτης της Εκκλησίας αυτής. Φανατισμός και μίσος παντού. Οι πουριτανοί προτεστάντες και οι φανατικοί μουσουλμάνοι «βράζουν» στον ίδιο φονταμενταλισμό. Μόνο που η φωτιά που πήζει τον φανατισμό των δεύτερων είναι η επιθετικότητα, εν οις και η «γελοιοποίησή» τους –όπως με τα σκίτσα του Μωάμεθ- από τους πρώτους. Είχε συμβεί και στην Αθήνα, όταν εκατοντάδες μουσουλμάνοι διαδήλωσαν στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας, σπάζοντας και καίγοντας, επειδή θεώρησαν ότι ένας αστυνομικός προσέβαλε το κοράνι. Για το βλέμμα ενός δυτικού ορθολογιστή αυτό μοιάζει παράλογο. Όμως η μουσουλμανική θρησκεία είναι τρόπος ζωής. Όπως ακριβώς τρόπος ζωής είναι ο χριστιανισμός για τους πολύ θρησκευόμενους. Η παραβίαση συνεπώς των συμβόλων αυτής της ζωής προκαλεί την εύλογη άμυνα. Παραδόξως, τόσο ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και η μουσουλμανικός φανατισμός είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας και των μονοσήμαντων δογμάτων της(Τζον Γκρέι). Για τον σύγχρονο φανατισμό (δες και τους λογής τρομοκράτες) δεν υπάρχουν πια οι λέξεις όπως ήθος και ηθική, ανθρωπιά και δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, τιμή, ταπεινοφροσύνη, έλεος και οίκτος, που θα βοηθούσαν σε μια άλλη ερμηνεία του κόσμου. Και γι’ αυτό οδηγούμαστε τρελαμένοι στο χάος, στην καταστροφή, στο φόνο ή στην αυτοχειρία. Ο κυρίαρχος εργαλειοποιημένος λόγος εξαφανίζει κάθε νόημα. Όλα έχουν καταστεί άθληση και διατροφή, όπως και το νέο υπουργείο του κ. Α. Λοβέρδου. Έχουμε τώρα μία κυβέρνηση fitness κι έναν πρωθυπουργό που μασάει αενάως τσίχλα. Οι υποδέλοιποι αποδεχόμαστε τη ζωή όπως τα ζώα που δεν υποφέρουν από την απώλεια των δεσμών και της παράδοσης, αλλά συγχρόνως ουρλιάζουμε από μοναξιά και πανικό για το αβέβαιο μέλλον μας. Όλα βρίσκονται εκτός ορίων, εκτός μέτρου, στην υπερβολή. Υπερβολική η εκσυγχρονιστική ανάπτυξη και ευημερία μας. Υπερβολική και η σημερινή κρίση μας. Όλα τα βιώνουμε υπερβολικά γιατί χάσαμε προ πολλού το μέτρο. Γιατί ακολουθήσαμε άκριτα τον εκσυγχρονισμό των «διακομματικών λαμόγιων» και των αριστερών κατεργάρηδων εξτροπιστών που μας έπεισαν ότι ο σκοπός του ανθρώπου δεν είναι πλέον η κατανόηση του κόσμου, αλλά η προσομοίωσή του.
Κατά τα άλλα υπάρχει, στις μέρες μας, ένας δυτικός φονταμενταλισμός που δεν αντιτίθεται στον ισλαμικό ούτε στον εβραϊκό φονταμενταλισμό αλλά όλοι μαζί φαίνεται σαν να συμπράττουν, σαν να λειτουργούν συμπληρωματικά, αφού έχουν κοινές ρίζες, την κοινή τους μήτρα που είναι η πίστη του Αβραάμ. Σε κάθε θρησκεία υπάρχει μια καθαγιασμένη σφαίρα, μια υπερβολή στην οποία δεν ισχύουν τα κανονικά μέτρα. Γενικώς, το κοινό στο ρατσισμό, στον ισλαμικό, τον ιουδαϊκό και τον προτεσταντικό -αμερικάνικο- φονταμενταλισμό είναι ο φανατισμός και η μυστικοποίηση της ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου