Φιλελευθερισμός, νεοφιλελευθερισμός, δημοσιονομικό χάος και δημοσιονομική πειθαρχία, κατεστραμμένη οικονομία, κρίση και Κέυνς, Κέυνς για τους συντηρητικούς και Κέυνς για τους προοδευτικούς, όροι, λέξεις και φράσεις στη γλώσσα της θεατρικής αλλά και της πολιτικής «δραματοποίησης» της οικονομικής κατάστασης μέσω των οποίων επιχειρείται η νομιμοποίηση των παλιών και των νέων μέτρων σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, των «κάτω» εν γένει. Σήμερα παρατηρείται το εξής παράδοξο, η Ευρώπη του κράτους πρόνοιας να έχει καταστεί ο τόπος εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού, καταστρέφοντας κυριολεκτικά το κοινωνικό κράτος της, ενώ η κατ’ εξοχήν χώρα του νεοφιλελευθερισμού, οι ΗΠΑ επιχειρούν μέσω του Μπάρακ Ομπάμα να αντιμετωπίσουν με 50 δις δολάρια την καλπάζουσα ανεργία. Φιλελεύθερη οικονομία είχαμε στις ΗΠΑ και τη δεκαετία του 1930, μετά το μεγάλο κραχ, μέχρι το 1980(Ρήγκαν). Αυτή την χρονική περίοδο είχαμε το κράτος πρόνοιας, αυτό που φρόντιζε ώστε η βιοτή των εργαζομένων να διατηρεί τους στοιχειώδεις όρους αξιοπρέπειας. Τότε είχαμε την εφαρμογή της περίφημης συνταγής του Κέυνς. Αυτή ήταν η φιλελεύθερη οικονομία. Τώρα έχουμε τη νέο-φιλελεύθερη συνταγή όπου οι κανόνες και τα όρια του κέρδους δεν υφίστανται. Αλλά ποια είναι αυτά τα όρια; Είναι το δημόσιο συμφέρον, ήτοι η κοινωνική συνοχή. Συνεπώς, από ένα σημείο και μετά, όταν η ανεργία πλήττει άμεσα την κοινωνική συνοχή έχουμε αισχροκέρδεια και απληστία. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ φιλελεύθερης και νεοφιλελεύθερης οικονομίας. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν όρια και κανόνες, στη δεύτερη όχι. Γι’ αυτό εκείνοι που ομνύουν στη δεύτερη θα πρέπει να δουν το αδιέξοδό της, αφού λειτουργεί διαλυτικά στην κοινωνία. Η περίφημη ρήση ότι η εργασία, οι εργαζόμενοι εν γένει είναι οι χαμένοι της τεχνολογικής επανάστασης και της παγκοσμιοποίησης απεδείχθη μύθος χωρίς καν πυρήνα αλήθειας. Η ύφεση της οικονομίας των ΗΠΑ το αποδεικνύει. Απλώς η αυτοκρατορική υπερδύναμη έχει από τη θέση της τη δυνατότητα να εξαγάγει την κρίση της. Όμως, το πρόδηλο είναι πως η ανεργία επανέρχεται στο προσκήνιο ως ανθρωπιστική καταστροφή. Γιατί ακόμη και η θεωρούμενη ως απλή… κερδοσκοπία έχει ως συνέπεια 854 εκατομμύρια άνθρωποι να κοιμούνται νηστικοί και εκατομμύρια παιδιά να πεθαίνουν από έλλειψη βιταμίνης Α και καθαρό νερό.
Αλλά ο νεοφιλελευθερισμός για να επιβληθεί μέσω των μέτρων λιτότητας χρειάζεται και τον τρόμο. Τον τρόμο του μονοδρόμου του Μνημονίου και της δήθεν χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας. Που είναι εκείνοι οι γενναίοι «διαπραγματευτές» που θα προτάξουν τα στήθη τους στους νεοφιλελεύθερους κομισάριους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που υποσχόταν προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου; Που είναι ο Προϋπολογισμός τύπου Κέυνς; Αντ’ αυτού σε όλη την Ευρώπη, από τον Σαρκοζί έως τον Παπανδρέου, οι Προϋπολογισμοί θα καταρτιστούν με βάση τη φιλοσοφία Ρήγκαν-Θάτσερ. Στη γηραιά ήπειρο συμβαίνει, δυστυχώς, να έχει επιβληθεί η ιδεολογία των Γερμανών και των Βρετανών, ήτοι μια ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και μίας άποψης για την Ενωμένη Ευρώπη, ως προνομιακού χώρου εκμετάλλευσης των πιο αδύνατων από τους ισχυρούς. Κι αν ο νυν πρωθυπουργός εγκαλείται είναι γιατί υποχώρησε χωρίς να δώσει μάχη, παραδίδοντας άνευ όρων την ελληνική οικονομία στην αποτυχημένη συνταγή του ΔΝΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου