Ο πρωθυπουργός της χώρας διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως ότι έπραξε και πράττει είναι για το καλό της πατρίδας. Όμως τα μεγαλύτερα εγκλήματα έγιναν με τις καλύτερες προθέσεις. Ο πρωθυπουργός μπορεί να πιστεύει ότι κάνει το καλό αλλά να «εγκληματεί». Οι αντίπαλοί του της αντιπολίτευσης προχωρούν ακόμη πιο πέρα, λέγοντας ότι ο κ. Παπανδρέου ψεύδεται συνειδητά και εμπαίζει τον ελληνικό λαό. Ποιος έχει δίκιο; Ο πρωθυπουργός που επιμένει ότι δεν πρόκειται να αναδιαρθρωθεί το δημόσιο χρέος ή ο «φίλος» του, Ζόζεφ Στίγκλιτς, που δηλώνει ότι η «αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη»; Σε κάθε περίπτωση δίκιο έχει η πραγματικότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που βάζουν λουκέτο, η πραγματικότητα της τεράστιας ανεργίας και της απελπισίας των ανθρώπων που δεν τα βγάζουν πέρα. Αυτή η πραγματικότητα –σε συνδυασμό με την απόκλιση των εσόδων- πιστοποιεί ότι η αντιαναπτυξιακή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας (Μνημόνιο) είναι λάθος.
Όσο για την περίφημη «βοήθεια», που είναι στην ουσία τοκογλυφικά δάνεια, αυτή κατευθύνεται στις τράπεζες και όχι στην πραγματική οικονομία. Αντί δηλαδή να πληρώσουν οι τράπεζες την κρίση, που αυτές προκάλεσαν, την πληρώνουν οι πολίτες-φορολογούμενοι. Μάλιστα, τώρα πλέον είναι φανερό πως η βλακώδης πολιτική βάρβαρης λιτότητας που έχουν επιβάλλει οι Γερμανοί θα γίνει μπούμεραγκ και για τη Γερμανία καθώς οι χώρες που υποδέχονται τις εξαγωγές τους δεν θα έχουν τη δυνατότητα πλέον να τις δεχθούν. Εκτιμάται δε πως το 2013 η κατάσταση στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία θα είναι χειρότερη από σήμερα. Γιατί όμως δεν μπορεί να αλλάξει αυτή η πολιτική; Γιατί επιβάλλεται από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, δηλαδή τις τράπεζες. Η έναρξη της κρίσης στις ΗΠΑ ήταν ως γνωστόν τραπεζική. Κι ενώ οι χρεοκοπίες του 1980 στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ως αποτέλεσμα 800 τραπεζίτες να κλειστούν στις φυλακές, σήμερα κανείς από τις Enron, Lehman Brothers, Bear Stears δεν τιμωρήθηκε (σ.σ. ο γνωστός οίκος αξιολόγησης Standard & Poor’s τις βαθμολογούσε λίγο πριν την χρεοκοπία τους με τον ανώτατο βαθμό ήτοι με ΑΑΑ!). Αλλά γιατί σήμερα οι τράπεζες έχουν αυτή την πρωτοφανή στήριξη; Γιατί έχουν επιβληθεί στην πολιτική. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Goldman Sachs ήταν από τους σημαντικότερους χρηματοδότες της προεκλογικής εκστρατείας του Μπάρακ Ομπάμα. Γι’ αυτό οι ζημίες των τραπεζών έχουν μετακυλισθεί στα κράτη δηλαδή στους φορολογούμενους πολίτες.
Υπάρχει προοπτική «ενός νέου καπιταλισμού» που θα βασίζεται στην πραγματική και όχι την εικονική(χρηματοπιστωτική) οικονομία; Για ένα «νέο καπιταλισμό» μιλούσε ο τραπεζίτης των φτωχών, ο Μ. Γιούνους, που έλαβε το νόμπελ ειρήνης το 2006. Σήμερα, αφού καθαιρέθηκε από διευθυντής στην τράπεζα που ίδρυσε ο ίδιος στο Μπαγκλαντές, και κινδύνευσε να φυλακισθεί, μιλάει στο νέο του βιβλίο «για μία πιο ανθρώπινη οικονομία», η οποία θα στηρίζεται στις «κοινωνικές επιχειρήσεις», όπου δεν θα υπάρχει ατομικό, χρηματικό όφελος. Στόχος του η καταπολέμηση της φτώχειας. Αλλά μάλλον θα καταλήξει ο ίδιος να γίνει πάμπτωχος.
Υ.Γ. Μυστικά και ψέμματα. Προσπάθησαν να κρατήσουν μυστική τη συνάντηση του Λουξεμβούργου. Δυστυχώς χειρότερη και από την μυστικότητά τους είναι η ηληθιότητά τους ότι θα κρατούσαν τη συνάντηση μυστική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου