Το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας, το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης αποδεικνύεται μετά την Παρασκευή της 6ης Μαΐου πολύ κατώτερο των κρίσιμων περιστάσεων, που περνάμε. Η ιδέα της μυστικής συνάντησης στο Λουξεμβούργο και τα ψεύδη που τη συνόδευσαν είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνο η ελληνική κυβέρνηση αλλά όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να απολέσουν την ελάχιστη εμπιστοσύνη που απολάμβαναν εκ μέρους των πολιτών σχετικά με το σχέδιο σωτηρίας. Ποιος μπορεί να πιστέψει, τώρα, τις δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν πρόκειται να εξέλθει από τη ζώνη του ευρώ όταν σ’ αυτή την ηλίθια συνάντηση συμμετείχε ο ίδιος ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ; Δυστυχώς, εκτός από την ευήθεια των ευρωπαίων πολιτικών και τις οικονομικές δυνάμεις που κερδοσκοπούν στη χρεοκοπία της Ελλάδας, υπάρχουν και εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις ή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που για διαφορετικούς λόγους επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα μιας τέτοιας ενέργειας. Έτσι, τόσο στη Γερμανία και στους κόλπους του κόμματος της κ. Μέρκελ υπάρχουν δυνάμεις που επιθυμούν την επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή, ενώ και στη Γαλλία η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν επιδιώκει το ίδιο καθώς επιθυμεί για εθνικιστικούς λόγους την επιστροφή και της χώρας της στο φράγκο. Με άλλα λόγια, η Λεπέν βρήκε στην περίπτωση της Ελλάδας ένα πολιτικό επιχείρημα για την προώθηση και της δικής της εθνικιστικής επιδίωξης.
Όμως, δεν ευθύνονται οι ξένοι για την κατάστασή μας αλλά εμείς οι ίδιοι. Γιατί εξακολουθούμε να εμπιστευόμαστε τις τύχες της χώρας σ’ έναν άνθρωπο που δήλωνε ότι μετά τον Αύγουστο του 2010 η Ελλάδα θα ήταν διαφορετική, σχεδόν παράδεισος, ότι το 2011 και ύστερα το 2012 θα «βγαίναμε» στις αγορές κι ότι σε διαφορετική περίπτωση θα παραιτούνταν. Ακόμη χειρότερα, η χώρα βρίσκεται στα χέρια του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος συνεχίζει να προκαλεί ζημία στον τόπο, όχι πλέον με τα περί Τιτανικού, αλλά με αυτά που είπε χθες, ότι δηλαδή «Η χώρα περνάει, πέρασε και θα περάσει δύσκολα χρόνια γιατί βασίστηκε σε ένα στρεβλό αναπτυξιακό πρότυπο όπου ουσιαστικά κοροϊδευόμασταν μεταξύ μας». Η παγκάλεια σύλληψη «όλοι μαζί τα φάγαμε» είναι εδώ και φαίνεται ότι θα καταστεί σε λίγο η ιδεολογία του νέου ΠΑΣΟΚ. Αλλά εκείνοι που περνούν, όντως, δύσκολα και υφίστανται τα βάρη της κρίσης δεν είναι ούτε οι υψηλόμισθοι ούτε οι μεγαλοσυνταξιούχοι των ΔΕΚΟ και του βαθέως ΠΑΣΟΚ, ούτε ασφαλώς τα κυβερνητικά στελέχη και οι «ολιγαρχίες», αλλά οι «κάτω», οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι και οι φτωχοί, είναι οι νέοι που μεταναστεύουν, όπως εξήντα χρόνια πριν οι παπούδες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου