Η πλαστή φωτογραφία του Οσάμα Μπιν Λάντεν που έκανε, χθες, το γύρο του κόσμου καθώς και το γεγονός ότι κι άλλες φορές είχαμε ανάλογες ειδήσεις που διαψεύστηκαν, όπως στην ανακοίνωση του 2006 για το θάνατο σε βομβαρδισμό του επικεφαλής της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, Αλ Ζαρκάουι, επιτάσσουν να διατηρήσουμε τις επιφυλάξεις μας. Αν, όμως, ισχύει ο θάνατος του ηγέτη της Αλ Κάιντα, τότε –πέρα από την ηθική πλευρά του φόνου και της «πόντισης» του σώματός του- το ερώτημα που ζητά απάντηση είναι αν η οργάνωση θα επιβιώσει του αρχηγού της. Οι Αμερικανοί πιστεύουν, όπως τουλάχιστον γράφουν στις εφημερίδες τους, ότι πλέον έχουμε το τέλος του πολέμου κατά της τρομοκρατίας και πρωταρχική απειλή για τις ΗΠΑ είναι δεν είναι παρά το χρέος. Οι Ευρωπαίοι αναλυτές, αντιθέτως, είναι διχασμένοι. Αρκετοί θεωρούν ότι ο θάνατος του αρχηγού θα ενισχύσει τις φυγόκεντρες τάσεις στο σχήμα της Αλ Κάιντα. Συγκεκριμένα, πιστεύουν ότι θα αποσπασθούν από το πακιστανικό «κέντρο», που είναι ξένο προς την αραβική πραγματικότητα, τόσο ο ιρακινός κλάδος όσο και ο κλάδος της αραβικής χερσονήσου(Υεμένη) που δεν επιθυμούν την αρχηγία από έναν Αιγύπτιο όπως ο υπ’ αριθμόν δύο της οργάνωσης Αλ Ζαουάχρι. Δεν είναι τυχαία, επίσης, η αντιπαράθεση του τελευταίου με τη Χαμάς, επειδή συμμετείχε στις παλαιστινιακές εκλογές. Υπενθυμίζουμε τη συμφιλίωση Χαμάς και Φατάχ προ ημερών. Η απομόνωση της Αλ Κάιντα στον αραβικό κόσμο εμφαίνεται και από την παντελή απουσία της από τις αραβικές εξεγέρσεις. Το ίδιο συνέβη και στο Ιράκ όπου οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι καταδίκασαν την οργάνωση(που απαρτίζεται από σουνίτες) λόγω των τυφλών χτυπημάτων και εναντίον μουσουλμάνων.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν άλλοι αναλυτές οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η οργάνωση θα επιβιώσει του θανάτου τους αρχηγού της. Και τούτο γιατί τα διάφορα τοπικά τμήματα(Μαγκρέμπ, Ιράκ, Υεμένη κ.ά.) και τα δίκτυα στο Πακιστάν διαθέτουν πολύ μεγάλη αυτονομία. Γι’ αυτό όσοι υποστηρίζουν ότι η τρομοκρατία έχει «τελειώσει» κάνουν λάθος. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να έχουμε μεγάλα τυφλά χτυπήματα ως απάντηση. Σε κάθε περίπτωση, η στρατηγική Ομπάμα που εστίασε στην ίδια την Αλ Κάιντα σε αντίθεση με τον τυφλό ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας του Μπους, φαίνεται να αποδίδει. Όμως, αν θέλουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα για την επιβίωση της τρομοκρατίας θα πρέπει να διαβάσουμε το βιβλίο του Τζον Γκρέι σύμφωνα με το οποίο τόσο ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και η Αλ Κάιντα είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας και των μονοσήμαντων δογμάτων της για την αλλαγή του κόσμου. Ο επαναστατικός τρόμος είναι μια νεωτερική επινόηση. Εάν ο Οσάμα Μπιν Λάντεν έχει κάποιον πρόδρομο, αυτός είναι ο ρώσος τρομοκράτης του 19ου αιώνα Σεργκέι Νετσάγεφ, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε ποια μέλη του οίκου Ρομανόφ ήταν να δολοφονηθούν, απάντησε: «Όλοι τους»!
Η ιδεολογία της Αλ Κάιντα αποτελεί ένα τυπικό νεωτερικό υβρίδιο. Το ισλάμ έχει επανερμηνευθεί υπό το φως της σύγχρονης δυτικής σκέψης - Σε κάθε περίπτωση μια άλλη προσέγγιση και ίσως απάντηση στον Γκρέι αποτελεί ο «Οριενταλισμός» του Έντουαρντ Σαΐντ. Με άλλα λόγια, η σύγκρουση μεταξύ της Αλ Κάιντα και της Δύσης(θυμίζουμε τη βαθιά θρησκευτικότητα στις ΗΠΑ) είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος.
Εν τέλει, η τρομοκρατία θα επιβιώνει με διάφορες μορφές καθώς ο ισλαμικός φονταμενταλισμός θα συγκρούεται(τρέφεται) με τον δυτικό φονταμενταλισμό ή όταν η ισχυρή Δύση δεν θα αναγνωρίζει ότι ο κόσμος εμπεριέχει πολλές, διαφορετικές πραγματικότητες και ταυτότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου