Μίσος και ρατσισμός

Μετανάστες εναντίων γηγενών. Γηγενείς εναντίον μεταναστών. Και η αστυνομία εναντίων όλων. Οι φοβικοί και απέναντι όσοι τους φοβούνται. Φοβική και η αρκούδα στη Φλώρινα που επιτέθηκε στους λαθρομετανάστες, καθώς όλα τα ζώα, όταν μυρίζουν το φόβο, χιμούν. Φοβούνται το φόβο. Γιατί είναι ο φόβος που τα απειλεί. Στη Βρετανία τα συνδικάτα είχαν ξεσηκωθεί, όχι εναντίον των τραπεζών, όχι εναντίον αυτών που προκάλεσαν την οικονομική κρίση, ούτε εναντίον της κυβέρνησης, αλλά εναντίον των μεταναστών! Το «εσωτερικό προλεταριάτο» επιτίθεται στο «εξωτερικό προλεταριάτο»(Τόυνμπη). Η μετάθεση της σύγκρουσης στην περιφέρεια, ο «εμφύλιος των κάτω», αυτό που οι Αμερικανοί WASP’s ανήγαγαν σε επιστήμη στις ΗΠΑ, μεταφέρεται τώρα στην Ευρώπη. Για όλα φταίνε οι μετανάστες, αυτοί που μας παίρνουν τις… δουλειές. Ο ρατσισμός σε πλήρη ανάπτυξη. Για όλα φταίνε οι ξένοι! Το σύστημα χρειάζεται ένα εξιλαστήριο θύμα, έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να κρύψει τη χρεοκοπία του. Χθες ήταν οι Εβραίοι, σήμερα, οι μετανάστες.
Δεν είναι, όμως, όλοι οι μετανάστες εγκληματίες, όπως οι τρεις που σκότωσαν για μία κάμερα. Δεν είναι όλοι οι γηγενείς άμωμοι. Αλλά το πρόβλημα των γκέτο του κέντρου της Αθήνας είναι υπαρκτό. Εκεί η βία θα οξύνεται όσο η ανεργία και η πείνα θα τροφοδοτούν την απελπισία. Όμως το πρόβλημα είναι πολιτικό. Γιατί δυστυχώς το κατ’ ευφημισμό υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εξαντλεί την ενέργεια των αστυνομικών του στα κεφάλια των διαδηλωτών, αφήνοντας την αστυνόμευση των γκέτο στα χέρια των μαφιόζων και στη βία των απελπισμένων. Αλλά και πιο γενικά είναι αλήθεια ότι οι μετανάστες αναστατώνουν την υπάρχουσα ισορροπία και την τάξη της δομημένης κοινωνίας, που τους υποδέχεται. Η αναστάτωση αυτή έχει άλλη διάσταση σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης και άλλη σε περιόδους κρίσης. Στην πρώτη περίπτωση οι μετανάστες χρησιμοποιούνται ως φθηνή εργατική δύναμη, ή απεργοσπαστικός μηχανισμός, σε βάρος των κεκτημένων των «νόμιμων» εργαζομένων. Στη δεύτερη περίπτωση είναι οι πρώτοι άνεργοι και αυτοί που δεν έχουν άλλο τρόπο να επιβιώσουν(ούτε ένσημα, ούτε ταμεία ανεργίας, τίποτα) πέραν της παραβατικότητας και του εγκλήματος. Η ένταση, συνεπώς, αναπτύσσεται αρχικά στον τόπο εργασίας, που δεν υπάρχει πλέον και γι’ αυτό μεταφέρεται στον τόπο εγκατάστασης(γειτονιά-γκέτο), όπου οι γηγενείς είναι πλέον μειοψηφία, δημιουργώντας μέτωπο με το προηγούμενο κύμα μεταναστών εναντίον των νέων, που αποκαλούνται «λαθρομετανάστες».
Διαπιστώνουμε, συνεπώς, ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι σύνθετο και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σύνθετα, ήτοι τόσο σε διεθνές όσο και σε τοπικό επίπεδο. Η επιλογή της μιας οπτικής, όμως, οδηγεί σε απλουστεύσεις αλλά και σε εγκληματικές ενέργειες στις οποίες οδηγεί η αυτοδικία καθώς το κενό της πολιτείας και της αστυνομίας το καλύπτουν τα πογκρόμ εναντίων των μεταναστών των συνειδητά ρατσιστών σε συμμαχία με τους γηγενείς κατοίκους, που είναι απελπισμένοι. Γι’ αυτό η μη διάκριση των αποχρώσεων και ο χαρακτηρισμός κάποιου ως ρατσιστή, όπως κάνουν κάποιοι με τους δυστυχείς κατοίκους των γκέτο, μπορεί όντως να τον κάνει ρατσιστή, ρίχνοντάς τον στην αγκαλιά της εγχώριας Κου Κλουξ Κλαν. Κατά συνέπεια, το ίδιο επικίνδυνοι με τους ρατσιστές και τους φασίστες είναι και οι φανατικοί της άλλης πλευράς, των αυτοπροσδιοριζόμενων προοδευτικών ή των "μπαχαλάκηδων",που συναντούν τον ρατσισμό μέσα από τον «αντιθετικό προσδιορισμό» του Χέγκελ.