Δημοσιογραφία

Στα όρια του παγετού η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Κανένα μέσο δεν εξαιρείται από τον κανόνα. Αλλά ποιος είναι τα μέσα ενημέρωσης; Πολύ φοβόμαστε ότι οι πολίτες συγχέουν ή ταυτίζουν τα μίντια με τους προβεβλημένους δημοσιογράφους, τους και «μεγαλοδημοσιογράφους» αποκαλούμενους, τοποθετώντας στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες. Βεβαίως, τα ΜΜΕ είναι οι ιδιοκτήτες τους και όχι οι υπάλληλοι-δημοσιογράφοι. Εκ του αποτελέσματος, όμως κρίνοντας η κοινή γνώμη, δεν έχει άδικο. Τι έχει κάνει φερ’ ειπείν το πολυπληθές «δημοσιογραφικό προλεταριάτο» απέναντι σε μια δράκα «μεγαλοδημοσιογράφων»-ενίοτε και εκδοτών- που διαμορφώνουν τόσο το πολιτικό κλίμα όσο και τη δυσμενή άποψη που έχουν οι πολίτες για τους δημοσιογράφους; Απολύτως τίποτα. Η εκκαθάριση των μητρώων του σωματείου των δημοσιογράφων δεν έγινε ποτέ. Το καταστατικό παραμένει αναχρονιστικό και γι’ αυτό αντιδραστικό. Γενικά η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων, αυτή που κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, επαχθούς εργασίας και ανεργίας, είναι υποχρεωμένη να εκποιεί την δεοντολογία και την προσωπική αξιοπρέπεια προκειμένου να μη βρεθεί στο δρόμο ή να «μην ξεβρασθεί από το σύστημα». Ή υπάκουος και εντός ή ανεξάρτητος και αξιοπρεπής αλλά εκτός. Αυτό είναι το σημερινό δίλημμα-εκβιασμός. Κι όμως χαραμάδες ελπίδας υπάρχουν πάντα. Όπως στην περίπτωση του δημοσιογράφου της «Μοντ Ντιπλοματίκ» Χερνάντο Κάλβο Οσπίνα που πέταγε με αεροπλάνο της Air France προς τη Νικαράγουα για να καλύψει τα 30 χρόνια από την επανάσταση, και πάνω από τις ΗΠΑ το αεροπλάνο έλαβε εντολή να επιστρέψει πίσω καθώς ο δημοσιογράφος ήταν στη No Fly List(λίστα πτητικής απαγόρευσης) που δημιούργησε η κυβέρνηση Μπους μετά την 11/9. Το αεροπλάνο άφησε τον δημοσιογράφο στο Μεξικό –όπου ως γνωστόν ενέσκηψε αιφνιδίως η γρίπη των χοίρων- και συνέχισε την πτήση χωρίς τον… επικίνδυνο επιβάτη. Να λοιπόν το κριτήριο της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, να είσαι επικίνδυνος για τους «πάνω», πολύ περισσότερο όταν αυτοί είναι οι ιμπεράτορες.