Ο ηγεμόνας

Οδύνη για τους νεκρούς, αγωνία για τους αγνοούμενους, δάκρυα χαράς για του σωσμένους. Εικόνες απίστευτης καταστροφής από τα Απέννινα, από τα εκπληκτικής ομορφιάς μέρη που έτυχε να διαβώ πριν πολλά χρόνια. Τώρα συντρίμμια και θρήνος. Βλέπω την άβυσσο που άνοιξε ο εγκέλαδος και στο βάθος της τρία παιδιά. Οι εικόνες φρίκης ανακατεύονται με τις λέξεις της Τόνι Μόρισον. Και η Αμερική, λέει η λογοτέχνης, όδευε κατευθείαν προς την άβυσσο αλλά τώρα όλοι ελπίζουν ότι ίσως ο Ομπάμα να «πατήσει φρένο». Το χάος παντού. Και τα πρώτα θύματά του οι φτωχοί, αυτοί που έμεναν στα παλιά σπίτια της Λ’ Ακουίλα, ή αυτοί που χρεώθηκαν για ένα σπίτι στην Αμερική. Εδώ η ζωή έσβησε κάτω από τα πλιθάρια, εκεί κάτω από τις ψευδαισθήσεις του αμερικάνικου ονείρου. Ως γνωστόν η Μόρισον στήριξε τον Ομπάμα και εξακολουθεί να τον υποστηρίζει. Τι περιμένει τώρα απ’ αυτόν; «Εντιμότητα» απαντά, υπονοώντας την τήρηση των υποσχέσεων που έδωσε εκείνος προεκλογικά. Όσο για τους Μαύρους «πολιτικά, οι Μαύροι έχουν περισσότεροι εξουσία από πριν», λέει η νομπελίστρια. Αλλά τι εννοεί με το «περισσότερη εξουσία»; Ότι μπορούν και ψηφίζουν! «Στον βαθύ νότο, επί παραδείγματι, εμπόδιζαν τους μαύρους να ψηφίσουν και τους λυντσάρανε… Το 2008 έγινε κάτι εξαιρετικό στην ιστορία της Αμερικής: οι άνθρωποι βγήκαν να ψηφίσουν. Όλοι Μαύροι και Λευκοί. Αλλά προπάντων οι Μαύροι… για να κατακτήσουν την εξουσία. Όχι για λόγους εγωιστικούς αλλά για να επιβάλλουν κάποιο επίπεδο δικαιοσύνης. Αλληλούια»! Από τα λεγόμενα της Μόρισον αντιλαμβάνεται κανείς τον χαρακτήρα και την ποιότητα της αμερικανικής δημοκρατίας, η οποία προ ολίγου καιρού ήταν και ενδεχομένως μετά από λίγο θα είναι και πάλι «εξαγώγιμη». Ήδη ο νέος ηγεμόνας με άλλο ύφος, νέα ρητορική και αβρούς τρόπους πλασάρει το ίδιο, παλιό προϊόν, την ίδια πολιτική, αυτή που επιβάλλεται στους άλλους ποικιλοτρόπως. Υπ’ αυτή την οπτική, η συμφωνίες της Ελλάδας με τη Ρωσία πρέπει να ακυρωθούν. Διότι τα όρια της ανεξαρτησίας μας ορίζονται από τα συμφέροντα του ηγεμόνα.