Συνείδηση a la cart

«Ο σημερινός εαυτός σαστισμένος, ο χτεσινός ξεχασμένος· ο αυριανός απρόβλεπτος;» Αυτές οι δέκα λέξεις του Μπόρχες «πετούν» πάνω από τα σκουπίδια της Αθήνας, πάνω από τη Γουόλ Στρητ, τα χρηματιστήρια της Ευρώπης και της Ασίας, πάνω από το Κόσοβο και το Ιράκ, πάνω από τα χαρτόκουτα των άστεγων και το «σαλόνι βιβλίου» του Παρισιού. Κι εκείνος ο απερίγραπτος να επιμένει «αφήστε την Αγορά να ρυθμίσει τα πράγματα». Αφήστε αυτή την ψευδή στην ουδετερότητάς της έννοια (σύμφωνα με τα κατασκευασμένα αθώα και μη ψεύδη-Γκαλμπρέηθ), την αγορά, δηλαδή τον κανιβαλικό καπιταλισμό να καθαρίσει το τοπίο από τους «αδύνατους». Όχι πλέον τους «αδύνατους», τους αποκλεισμένους, τους άνεργους, αλλά τους λιγότερο ισχυρούς επιχειρηματίες. Ήδη ο καπιταλισμός τρώει σαν τον Κρόνο τα παιδιά του. Γι’ αυτό οι δέκα λέξεις του Μπόρχες πετούν σαν τις ερινύες πάνω απ’ αυτούς που έκαναν το χτες να ξεχαστεί, το σήμερα να μένει σαστισμένο, αφού οι κατασκευασμένες έννοιες-ψεύδη δημιούργησαν μια πυκνή ομίχλη, κάνοντας το αύριο απρόβλεπτο. Η ενοποίηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ό,τι ήταν κάποτε η πραγματικότητα και διαμόρφωνε τη συνείδηση, σήμερα δεν υφίσταται. Για ποια «συνοχή» μιλάμε; Όλα είναι κατατμημένα και ασύνδετα. Ο χρονικός ορίζοντας καταρρέει μέσω του χάπενινγκ. Όπως αυτό στο «σαλόνι βιβλίο» του Παρισιού, όπου ένα πανό που έπεσε τυχαία στο κεφάλι του Σιμόν Πέρες, «εξόρισε» τον κυβερνο-Μπόρχες («Από το κείμενο στους εικονικούς κόσμους») από τις τηλεοπτικές ειδήσεις, δηλαδή από την πραγματικότητα! Γι’ αυτό η εμπειρία ξεφτιλίστηκε, καθιστάμενη μία σειριακή αλυσίδα από άσχετες παραστάσεις στο χρόνο που γίνονται παραστατικές μέσω των τηλεοπτικών εικόνων. Γι’ αυτό η συνείδηση γίνεται μία a la carte «συνείδηση» καθώς το μοναδικό υλικό της είναι ο εντυπωσιασμός μέσω θραυσμάτων εικόνων. Γι’ αυτό οι δέκα λέξεις του Μπόρχες αποτυπώνουν την εποχή που εκπροσωπούν οι νεοφιλελεύθεροι ιεροκήρυκές μας και εκφράζουν έναν άνθρωπο χωρίς ενοποιό νόημα και νήμα.