ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ και ΥΒΡΙΣΤΕΣ

Ύβρις για τους βρετανούς καθολικούς το σχέδιο νόμου που επιτρέπει τα υβρίδια έμβρυα, ύβρις για τον αμερικανό υποψήφιο πρόεδρο Τζον Μακέην ο αντιαμερικανισμός, αφού οι ΗΠΑ «είναι η πιο μεγάλη δύναμη του καλού στην ιστορία της ανθρωπότητας», ύβρις για τους κατεστημένους Έλληνες η αλαζονεία των «μικρών» κομμάτων. Αλλά τι είναι αλαζονεία και τι ύβρις; Μήπως δεν είναι ύβρις το γεγονός ότι αμετροεπείς και μέτριοι, μικρές ψυχές κατέχουν πάρα πολύ μεγάλη εξουσία σε ολόκληρο τον κόσμο; Δεν αποτελεί ύβρη η αντιστροφή των νοημάτων των λέξεων από αυτούς που κατέχουν την αυθεντία επί των ιδεών και την εξουσία της Άτης κατά το οικονομικό συμφέρον τους; Αλλά αλαζόνες για όλους αυτούς είναι μόνο εκείνοι που τολμούν να τους αμφισβητήσουν, εκείνοι που σαν φωνές-φωτιές-φρυκτωρίες στέλνουν το μήνυμα ενός διαφορετικού μέτρου των πραγμάτων, μιας alter orbis, μιας άλλης οικουμενικότητας, μιας νέας ευαισθησίας και της επανεύρεσης της ανθρωπιάς μας. Οι υπερβαίνοντες το κατεστημένο χομπσιανό μέτρο –αλήθεια ποιος το όρισε;- είναι όσοι αποτολμούν υψηλές σκέψεις, εκείνοι που επιδεικνύουν μία υψηλή αίσθηση του εαυτού τους και κάνουν το ιερόσυλο άλμα πάνω από τα σύνορα και πέρα από το αιμάτινο τέλμα της υπακοής στον καθημερινό κανιβαλισμό ψυχών. Αυτοί συντέλεσαν για να γίνει ο άνθρωπος ό,τι έγινε. Οι ίδιοι συντελούν στο να μην επιτελεσθεί η επιστροφή στη ζωώδη του αγριότητα. Αυτοί είναι οι ξενιστές της ελπίδας ότι όλα θα γίνουν καλύτερα, ότι ο κόσμος θα γίνει λιγότερο οδυνηρός, ότι η ζωή θα είναι πραγματικά δώρο για όλους, ότι δεν θα υπάρχουν πόλεμοι, σφαγές νηπίων, φτώχεια, πείνα και δυστυχία, ότι όλοι θα μπορούμε να θαυμάσουμε την ομορφιά όχι ως αφαίρεση αλλά μέσα από την εκπληκτική λευκότητα μιας μαργαρίτας, να χαιρόμαστε τη χαρά ως κατοικούσα στα πράγματα και τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν και όχι ante rebus, προ και μετά από τα πράγματα, όχι μόνο μέσα στη φαντασία και στο βραχύβιο της γιορτής των φασμάτων και των φαντασμάτων.