Ένας δημοσιογράφος παρασημοφορείται από τον Σαρκοζί την Κυριακή και τη Δευτέρα διαδηλώνει στην αρχαία Ολυμπία την αντίθεσή του στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα. Μαζί του. Αρκεί η διαμαρτυρία για τα ανθρώπινα δικαιώματα να μην γίνεται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Όχι, λοιπόν, στις συλλήψεις και τη λογοκρισία κινέζων δημοσιογράφων, όχι στο καθεστώς δουλείας και έσχατης εξαθλίωσης εκατομμυρίων κινέζων, όχι στη βία στο Θιβέτ, αλλά, συγχρόνως, όχι και στη δικτατορία της Μυανμάρ, τη δικτατορία του Μουσάραφ στο Πακιστάν, όχι και στα Γκουαντάναμο. Με άλλα λόγια, το όχι στην καταστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να είναι επιλεκτικό, διότι τότε είναι κοινή υποκρισία και υποκρύπτει ύποπτες προθέσεις. Τα λέμε αυτά, γιατί ο γενικός γραμματέας των «Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα» Ρ. Μενάρ είναι ο ίδιος που παραδέχτηκε (Le Monde Diplomatique, Ιούλιος και Αύγουστος 2007) ότι η οργάνωσή του χρηματοδοτήθηκε από τη NED (National Endowment Democracy-Εθνική Χρηματοδότηση για τη Δημοκρατία), ένα είδος μη κυβερνητικής οργάνωσης του αμερικάνικου Κογκρέσου, αλλά και από πολλά γκρουπ ΜΜΕ. Πρώτη που έγραψε για τη χρηματοδότηση των «Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα» από την Ουάσινγκτον ήταν η αμερικανίδα δημοσιογράφος Diana Baharona (11/3/2005 στη Northen California Media Guild). Η τελευταία, σημειώνει ότι οι χρηματοδοτήσεις προέρχονται και από το «κέντρο για μία Ελεύθερη Κούβα», ενώ η οργάνωση είχε εμπλοκή και στο πραξικόπημα εναντίον του Τσάβες στη Βενεζουέλα (11 Απριλίου 2002) με το γνωστό μιντιακό γκρουπ RCTV. Η «ελευθερία της έκφρασης» ήταν τότε το κεντρικό μοτίβο της οργάνωσης. Το ίδιο συνέβη και στην Αφρική. Αλλά για εκείνο που περηφανεύεται ο Μενάρ και οι συνοδοιπόροι του είναι η συμμετοχή τους στα γεγονότα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Συγκεκριμένα, οι «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» εξέδιδαν στο Σαράγεβο την εφημερίδα Oslobodjenje, την οποία θεωρούσαν και θεωρούν ως το «σύμβολο της αντίστασης απέναντι στην επιθετικότητα των σέρβων». Αυτός, λοιπόν, είναι ο… αγωνιστής Μενάρ και η οργάνωσή του.
Αναζητώντας το χαμένο πνεύμα του ολυμπισμού
Η διαμαρτυρία του Γάλλου δημοσιογράφου στην Αρχαία Ολυμπία αλλά και η απάντηση του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών κ. Κουσνέρ σε ερώτηση για το αν «το πνεύμα του ολυμπισμού έχασε σήμερα το νόημά του» επαναφέρουν και πάλι τη συζήτηση για το περιεχόμενο των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι πλέον γεγονός με σημείο εκκίνησης την Ατλάντα, ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν προωθούν το πνεύμα αρχών και ιδεών όπως η Ειρήνη, η Ελευθερία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Ευ Αγωνίζεσθαι, αλλά, αντιθέτως, είναι ένας θεσμός προώθησης των προϊόντων των πολυεθνικών του αθλητισμού, της ψυχαγωγίας, των συστημάτων ασφαλείας κ.ά. Με άλλα λόγια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν εμπορευματοποιηθεί πλήρως, χάνοντας κάθε πνευματικό και πολιτισμικό στοιχείο. Δεν είναι τυχαίο ότι το ντόπινγκ των αθλητών είναι στην ημερήσια διάταξη, διότι πλέον δεν έχει σημασία η συμμετοχή, ο αγώνας, αλλά η νίκη. Η τελευταία είναι αυτή που θα πωληθεί και θα «πουλήσει», πλασάροντας μία σειρά προϊόντων.
Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών παρέπεμψε τους δημοσιογράφους που του διατύπωσαν την ερώτηση για το χαμένο πνεύμα του ολυμπισμού στη ΔΟΕ (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή). Και δεν έχει άδικο. Αλλά η ΔΟΕ του κ. Ρονγκ υποστηρίζεται τόσο από τα μεγάλα κράτη όσο και από τις πολυεθνικές. Εξάλλου, ο κ. Κουσνέρ, την ώρα που ο κ. Σαρκοζί μιλούσε ακόμη και για μποϋκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων της Κίνας, δήλωνε ότι «δεν θέλουμε να σοκάρουμε τους φίλους μας τους κινέζους»! Φίλοι, συνεπώς, οι κινέζοι. Διότι η Κίνα έχει 10% ετήσια ανάπτυξη και την τεράστια αγορά της. Γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία και η δημοκρατία υποχωρούν όταν πρόκειται για «μπίζνες». Εντέλει, η οικονομία επικαλύπτει τα ατομικά δικαιώματα, τη δημοκρατία. Ακόμα και τα γεγονότα στο Θιβέτ δεν εμποδίζουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους να παραβρεθεί στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Για να δειχθεί, έτσι, ότι η υποκρισία είναι… χωρίς σύνορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου