Σπάστε τις "εικόνες"

Δεν ξέρω για τη χαμηλή πολιτική ούτε για το υψηλό ούτε καν για το «ψιλό δέον», μήτε για το «δεκάλογο του καλού μη εθνικιστή», εκείνο που ξέρω, εκείνο που βιώνουμε όλοι είναι η δικτατορία του γούστου και της εικόνας. Μια εικόνα που μας επιβάλλεται «παραθυρωμένη», επιδειξιομανής, πορνογραφική, ξέχειλη από τα μπότοξ, δυναμική και παλιμπαιδίζουσα μέσω των βιάγκρα και των βιταμινών, εικόνα άλαλη, ανορεξική αλλά και βουλιμική, εικόνα που μας φέρει, ενώ κάποτε τη φορούσαμε μαζί με τα αδειανά πουκάμισα των κενωμένων μας εγώ, θυσία στους πρώτους έρωτες. Κανείς πια δεν ερωτεύεται. Ο καθείς αναζητά κάτοπτρα της εικόνας του ιδανικά. Οι λυρικοί ψεύτες, οι πλάνητες, τα ερωτευμένα υποκείμενα της δαπάνης και όσοι έπαιζαν ή συνεχίζουν να σχοινοβατούν στα ακραία όρια της γλώσσας χωρίς προστατευτικό δίχτυ είναι εξόριστοι, εκτός ορίων, περιθώριοι, ούτε καν καταραμένο απόθεμα. Και χωρίς έρωτα, χωρίς λόγο, χωρίς Πόλη οδεύουν μόνοι, πλανταγμένοι, αδέσποτα σκυλιά διψασμένα για τα ρο του ανεύρετου έρωτα. Όλοι; Όχι. Είναι κάποιοι που έχουν θάψει τις «εικόνες» και γυρεύουν την «άλφα βήτα» της ζωής διαρκώς, ακόμη και στα 101 τους χρόνια. Και ξέρουν που να την βρουν. Μιλώ για τη Βραζιλιάνα, Σεμπαστιάο Ολιβέιρα, που έκανε επί μήνες τα οκτακόσια μέτρα ως το σχολείο της για ενήλικες και θα πάρει αυτή τη βδομάδα το πιστοποιητικό ανάγνωσης και γραφής. Η «υπέργηρη» γυναίκα με τα 12 παιδιά και τα 80 εγγόνια και δισέγγονα, όλα σπουδαγμένα, βρήκε το δρόμο και τον τρόπο, ή μάλλον πάντα τον ήξερε για να μην την ξεγελούν οι «δικτάτορες» της εικόνας. Η εκπαίδευση είναι η απάντηση στη δικτατορία του γούστου. Στα σχολεία διαμορφώνονται οι εικονοκλάστες. Καλός ο Τσίπρας και το τζιν του, αλλά η εικόνα δεν πολεμιέται με μία άλλη εικόνα, η αλυσίδα με άλλη αλυσίδα, αντίθετα καταπολεμάται με το σχολείο, με την εκπαίδευση. Έτσι, θα τρωθεί η «έξις» και θα φωνάξει ξανά παρούσα η αηδία για την ανεξάντλητη, ανόητη λογόρροια.