ΠΕΡΙ ΠΟΡΝΕΙΑΣ

Ούτε η πρόοδος με βάση την κερδοσκοπία ούτε η ανάπτυξη στο πλαίσιο του καπιταλισμού είναι φυσικά φαινόμενα. Όλα τα οικονομικά μοντέλα-συνταγές είναι επινοήσεις του ανθρώπου. Το ίδιο ισχύει και για τους ηθικούς κανόνες. Δεν είναι «πόρνοι» και «πόρνες» όσοι έχουν «συζυγική σχέση» εκτός του ορθόδοξου τυπικού. Κι όμως η Εκκλησία παρουσίασε ένα ακραίο φονταμενταλιστικό πρόσωπο, το οποίο μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνο των πουριτανών προτεσταντών του 17ου αιώνα. Αυτών με τις μαύρες μπέρτες και τα κωνικά καπέλα, που κρατώντας στο ένα χέρι τη Βίβλο και στο άλλο το ξίφος, επιδίδονταν στο κάψιμο «μαγισσών». Έτσι, ο οικονομικός φονταμενταλισμός του νεοφιλελευθερισμού, από τη μια πλευρά, «εκπυρώνει» ό,τι αντιτίθεται στο πέρασμά του, εργαζόμενους, συνταξιούχους και, από την άλλη πλευρά, η πουριτανική ηθική καρφώνει το «άλικο γράμμα» της αμαρτίας και της αιώνιας καταδίκης σε όσους δεν είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Ποτέ άλλοτε η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν παρουσίασε ένα ανάλογο πρόσωπο μη ανοχής. Την ίδια στιγμή, συνεπώς, που το κέρδος έγινε το εικόνισμα της σάπιας μαγεία, έρχεται η Εκκλησία για να κλείσει τον κύκλο με μία «καθαρή ηθική» που ακρωτηριάζει ό,τι διαφέρει. Αλλά μπορεί μια «αλήθεια» να συνιστά ένα τεράστιο ψεύδος; Μπορεί οι ιεράρχες να ψεύδονται κηρύσσοντας την αλήθεια; Μπορεί. Το δείχνει το γεγονός ότι η «αλήθεια» της απόφασης της Ιεράς Συνόδου είναι απλώς ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων, όπου ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μειοψήφησε. Άρα, όλα εξαρτώνται από το συσχετισμό δυνάμεων. Το πώς αλλάζει αυτός ο συσχετισμός, περιγράφεται από τον Νάθανιελ Χώθορν στο μυθιστόρημα «Το άλικο γράμμα». Εκεί το από άμβωνος κήρυγμα της αλήθειας είναι ένα μεγάλο ψεύδος, που, όπως τότε και σήμερα, θάλλει στη γλάστρα ενός άκρατου, υποκριτικού και «ηθικολόγου» πουριτανισμού, ο οποίος κρίνει, διαπομπεύει, τιμωρεί και στιγματίζει ανθρώπους (αθώους ή ένοχους). Αυτός ο χυδαίος πουριτανισμός στην πιο ακραία φονταμενταλιστική, τρομοκρατική και αγοραία εκδοχή του υπάρχει σήμερα παντού, λαμβάνοντας το σχήμα των τοπικών ιδιαιτεροτήτων.