ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η ΝΔ πέφτει και το ΠΑΣΟΚ καταρρέει. Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και αυτό εκλαμβάνουν ως αδιάψευστο γεγονός οι κάθε λογής αναλυτές. Πρόκειται, άραγε, για μία παγιωμένη κατάσταση ή για μία τάση; Η δυσαρέσκεια είναι γενικευμένη ή όχι; Δύσκολα να απαντηθούν με απόλυτη βεβαιότητα τα ερωτήματα. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως το πολιτικό σύστημα διέρχεται εκείνη την κρίση που συμπυκνώνεται στη ρήση: «οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν και οι κάτω δεν θέλουν (ή δεν μπορούν)». Μπορεί τάχα να κυβερνήσει αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι. Απλώς εισπράττει τη δυσαρέσκεια προς τα κόμματα εξουσίας, εκφράζοντας προς το παρόν σε συμβολικό επίπεδο την ανάγκη ανανέωσης και έκφρασης στο πολιτικό πεδίο των αποκλεισμένων. Οι «αποκλεισμένοι» είναι δύο ειδών: εκείνοι που δεν έχουν πολιτικό λόγο και πρόσβαση στις αποφάσεις και εκείνοι που έχουν λόγο αλλά συμπιέζονται από τους «παλιούς». Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε το θέμα της επετηρίδας και της οικογενειοκρατίας που αφορά τα δύο κόμματα εξουσίας, ενώ στην πρώτη έχουμε την ουσία της πολιτικής κρίσης που έχει σχέση με την ασφυξία κοινωνικών ομάδων όπως οι αποκλεισμένοι νέοι (των πτυχίων και των μεταπτυχιακών) από τους νέους του «βύσματος» αλλά και οι απόκληροι, το 1/3 της περίφημης κοινωνίας των δύο τρίτων. Παραδόξως, ενώ όλα αυτά είναι ευκόλως αναγνώσιμα και αναγνωρίσιμα εδώ και καιρό, οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα πλην ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν να τα διακρίνουν, διερωτώμενοι «τι συμβαίνει εδώ;»! Ο τρόπος διατύπωσης του ερωτήματος φανερώνει εθελοτυφλία. Όμως υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν την κρίση, αλλά επιχειρούν να κατευθύνουν τη λύση της (γιατί οι λύσεις είναι πάντα παραπάνω από μία) προς τα εκεί που συμφέρει τους ίδιους. Αλλά για υπάρξει μία τέτοια διέξοδος οφείλει να ταυτίζεται ή να εκφράζει και τις επιθυμίες των «κάτω», των αποκλεισμένων. Όμως, αυτό δεν φαίνεται πλέον δυνατό. Μία ήπια «επανάσταση εκ των άνω» ως ευκαιρία έχει χαθεί. Εκτός και αν στη λογική μιας τέτοιας ανατροπής, δούμε καινούργια πολιτικά σχήματα και συμμαχίες. Για την ώρα όλα αυτά (τα νέα.. συμπιλήματα) δοκιμάζονται στο δοκιμαστικό σωλήνα. Ένα από αυτά είναι και το «φαινόμενο Τσίπρα» (που περισσότερο μάλλον είναι φαινόμενο Αλαβάνου). Περιέργως, από καμία άλλη πλευρά δεν υπάρχουν απαντήσεις. Αντίθετα, όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα κινούνται με την κεκτημένη ταχύτητα του χθες.