Όμηροι του Βερολίνου

«Έξοδος της Κύπρου από το ευρώ ή χάος» σημειώνει στους New York Times ο Πωλ Κρούγκμαν. «Η εμπιστοσύνη στην Ευρώπη χάνεται» λέει ο Νικολά Σαρκοζί. «Γαλλία 2007-2012: Από τη χρεοκοπία στην καταστροφή σε πέντε χρόνια» επισημαίνει το AgoraVox. Ο Σίμους Μίλνε στη βρετανική Guardian αναφέρει ότι «τα σαρκοφάγα της Ευρώπης τώρα απειλούν να μας κατασπαράξουν όλους […] Η ευρωζώνη έχει μετατραπεί σε ζώνη ζόμπι. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι κόσμος είναι όμηρος τραπεζών…». Η γερμανική Bild, τέλος, γράφει πως «Το Πλυντήριο για παράνομα ρωσικά χρήματα έκλεισε! Και το Κρεμλίνο βγάζει καπνούς». Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε σύμφωνα με τον γερμανικό Τύπο είναι οι… ήρωες που επιχειρούν να εξαλείψουν τους φορολογικούς παραδείσους και το «μαύρο χρήμα»! Έτσι, η δημοτικότητα της καγκελαρίου εκτοξεύεται στα ύψη. Το γεγονός ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Γερμανίας γίνεται ένας τεράστιος φορολογικός παράδεισος, μία σουπερ-φούσκα δεν απασχολεί κανέναν. Η γερμανική κοινή γνώμη, συνεπώς, είναι έτοιμη να δεχτεί την καταστροφή της Λετονίας, της Σλοβενίας, του Λουξεμβούργου και της Μάλτας στο όνομα της «ηθικής» των πουριτανών-υπερπατριωτών που την εκπροσωπούν πολιτικά. Θα ακολουθήσει η μεγάλη επίθεση στη Γαλλία και τη Βρετανία! Για την ώρα, όπως γράφει η Die Welt «Η νομισματική ένωση μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει, ταυτόχρονα όμως αποτελεί παρελθόν. Επισήμως, μπορεί να έχουμε ευρώ, αλλά στη πραγματικότητα έχουμε 17 διαφορετικά ευρώ»! Η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλοι βασικοί θεσμοί της ΕΕ δεν λειτουργούν πλέον με κριτήριο τα κοινά ευρωπαϊκά συμφέροντα, αλλά με αυτά που υπαγορεύει το Βερολίνο και οι εθνικές ή οι εκλογικές ανάγκες. Και ύστερα διαπορούν οι Financial Times γιατί οι λοιποί Ευρωπαίοι κυρίως οι νότιοι χαρακτηρίζουν την Μέρκελ και τον Σόιμπλε «νεοναζί». Τόσα χρήματα βάζουν οι Γερμανοί για τη σωτηρία της Ευρώπης επιχειρηματολογεί η εφημερίδα, αγνοώντας σκόπιμα ότι πρόκειται για ακριβά δάνεια. Είναι εξάλλου πασίδηλο πως τα κέρδη της Γερμανίας τόσο από το ακριβό ευρώ (εξαγωγές προ κρίσης) όσο και από τους τόκους επί κρίσης είναι τεράστια. Τούτων δοθέντων, για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι αυτή Ευρώπη δεν μπορεί να νοείται ενωμένη παρά μόνο με τη βία της οικονομικής καταστροφής. Ήδη σε πολλές χώρες οι «φωνές» για επιστροφή στα εθνικά νομίσματα που μέχρι πρότινος εθεωρούντο γραφικές και καταστροφικές, τώρα αποκτούν ακροατήριο. Κι αυτό γιατί η σημερινή Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με την Ενωμένη Ευρώπη όπως την σκέφτηκαν οι ιδρυτές της. Αντιθέτως, η τωρινή Ευρώπη επιχειρείται να ενοποιηθεί με βάση την αυταρχική γερμανική πολιτισμική συνθήκη και τη στρατιωτική κοινωνία του Μπίσμαρκ.