Το γερμανικό όνειρο, ευρωπαϊκός εφιάλτης

Η Άγκελα Μέρκελ στέλνει στην Ελλάδα τον Ότο Ρεχάγκελ προκειμένου να αμβλύνει τον «αντιγερμανισμό» των Ελλήνων. Αυτό καταδεικνύει ότι η Γερμανίδα καγκελάριος προσεγγίζει την οργή των Ελλήνων με ιδεολογικούς και επικοινωνιακούς όρους και όχι με πραγματικούς. Με άλλα λόγια δεν βλέπει ή δεν της μεταφέρουν την αλήθεια. Όχι πως οι Έλληνες δεν έχουμε οργιστεί με την υβριστική στάση των γερμανικών μίντια απέναντί μας, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην πεποίθηση ότι όσα υφιστάμεθα σε οικονομικό, κυρίως, επίπεδο οφείλονται στην πολιτική του Βερολίνου. Κι αυτή δεν είναι η γνώμη μόνο των Ελλήνων αλλά όλων των λαών του ευρωπαϊκού νότου. Θυμίζουμε άρθρο του Spiegel που μιλούσε για το «Γερμανικό όνειρο» και την απάντηση από τη Le Monde(27/2) με αντίστοιχο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Γερμανικό όνειρο, ευρωπαϊκός εφιάλτης». Στο δεύτερο άρθρο σημειώνονταν ότι τα καλύτερα μυαλά, οι πτυχιούχοι από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας και της Ανατολικής Ευρώπη είναι οι νέοι «γκασταρμπάιτερ», αυτοί που σχηματίζουν «τη νέα ευρωπαϊκή ελίτ για τη γερμανική οικονομία». Αλλά που οφείλεται η νέα μετανάστευση και η μαζική ανεργία στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου; Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Monde η αιτία είναι «ο νέο-προστατευτισμός της Γερμανίας», που στοχεύει στην προστασία των γερμανικών βιομηχανιών, και συγχρόνως το γεγονός ότι κρατά πολύ ψηλά την ισοτιμία του ευρώ. Τα δύο αυτά στοιχεία συντείνουν στη δημιουργία του «γερμανικού ονείρου», αλλά παράλληλα δημιουργούν τον ευρωπαϊκό εφιάλτη της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και της μαζικής ανεργίας, καθώς η υπόλοιπη Ευρώπη αδυνατεί να μηδενίσει το κοντέρ του χρέους, ενώ η ανταγωνιστικότητα απομειώνεται, έτσι όπως η Ευρώπη είναι φυλακισμένη στο σκληρό ευρώ (για το οποίο αποφασίζουν ουσιαστικά οι Γερμανοί που επωφελούνται μέσω των εξαγωγών τους). Σ’ αυτό το πλαίσιο είναι παράδοξο που οι Γερμανοί θορυβούνται για την οργή των ανθρώπων. Μάλιστα, αντί να αλλάξουν πολιτική, όπως θα περίμενε ένας λογικός άνθρωπος, μας στέλνουν τον Ρεχάγκελ για να καταπραΰνει την ανεβασμένη αδρεναλίνη της ελληνικής κοινωνίας! Η αγανάκτηση όμως δεν διασκεδάζεται με τέτοιες επικοινωνιακές κινήσεις γιατί τα αίτιά της είναι, όπως είπαμε, πολύ βαθύτερα, καθώς συνδέονται με την μη ηθική και πολιτική νομιμοποίηση της στάσης του Βερολίνου, που οδηγεί κόσμο και κοσμάκη στην πείνα, στην εξαθλίωση και στην απώλεια της αξιοπρέπειας. Αυτού του είδους η διαχείριση της οργής την παροξύνει και τη μετασχηματίζει σε εμπρηστικό μηχανισμό, σε εν δυνάμει βόμβα, που μπορεί να τινάξει το ευρωπαϊκό σύμπαν στον αέρα. Η καταστολή δεν μπορεί εσαεί να λειτουργεί. Παρόλα αυτά, η αγανάκτηση, εκτός από τον καταστροφικό έχει και ένα δημιουργικό χαρακτήρα. Αλλά για να ενεργοποιηθεί ο δεύτερος απαιτείται όραμα και παράδειγμα. Χρειάζονται ηγέτες που να εμπνέουν.