Οι νεο-ναζί του χρήματος

Η Κύπρος είναι ένα ακόμα «πείραμα», το οποίο τώρα θα εφαρμοστεί κι αλλού. Πρώτα, μάλλον, στη Σλοβενία. Μία χώρα, η οποία μέχρι τον φετινό χειμώνα είχε δημόσιο χρέος 44% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος της ευρωζώνης είναι 87%, που είχε ανεργία 8% και πληθωρισμό 3%, με εκπληκτική ηρεμία και ποιότητα ζωής. Τώρα όλα αυτά τινάζονται στον αέρα με πρόσχημα το δημοσιονομικό έλλειμμα, που είναι 6% και ίσως τις τράπεζες που έχουν «φουσκώσει» τέσσερις φορές πάνω από το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Θα ακολουθήσει στη συνέχεια η Λετονία, η Μάλτα και το Λουξεμβούργο, με τα χρήματα να συγκεντρώνονται στις υποτιθέμενα ασφαλείς τράπεζες της Φρανκφούρτης(σ.σ. το 54% των Γερμανών πιστεύει ότι οι καταθέσεις τους κινδυνεύουν). Ήδη, οι δηλώσεις Ντάισελμπλουμ και Μπαρνιέ διαμορφώνουν ένα κλίμα ανασφάλειας των καταθετών στις μικρές χώρες, προκαλώντας μία μετακίνηση των κεφαλαίων σε πιο ασφαλή χρηματοπιστωτικά συστήματα(κυρίως στη Γερμανία). Έτσι, στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου προστίθενται και άλλες μικρές χώρες, οι οποίες «έχουν μπει στο πρόγραμμα» αναμόρφωσης σύμφωνα με τον φοβερό Β. Σόιμπλε! Αυτόν ο οποίος δήλωσε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ζηλεύουν τη Γερμανία»! Αλλά πέραν της υπολειπόμενης συναισθηματικής νοημοσύνης του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, το σοβαρότερο είναι η άποψή του πως στην Ελλάδα η εφαρμοζόμενη συνταγή αποδίδει! Ασφαλώς δεν τον αφορά η ανεργία που καλπάζει στο 34%. Ούτε η εξαθλίωση του πληθυσμού. Ούτε οι αυτοκτονίες, οι άστεγοι και τα παιδιά που λιποθυμούν στα θρανία. Ούτε οι περίφημοι οικονομικοί δείκτες αποδίδουν αφού το ελληνικό δημόσιο χρέος εκτοξεύεται στα ύψη. Έτσι, από 175,6% του ΑΕΠ που ήταν το 2012, το 2013 θα εκτοξευθεί στο 189,1%( ήτοι 346,2 δις ευρώ), ενώ το ανώτερο ύψος υπολογιζόταν ότι θα έφθανε στο 175% το 2016. Παρά το PSI, λοιπόν, παρά τα άγρια μέτρα λιτότητας, τα λουκέτα και την ανεργία, το δημόσιο χρέος αυξάνεται. Ποια πολιτική, συνεπώς, αποδίδει; Κι όμως ο Β. Σόιμπλε επιμένει ότι η Ελλάδα είναι «σε καλό δρόμο για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης». Εμπιστοσύνη τίνος; Από τις περίφημες «αγορές» ή μήπως από την ηγεσία του Βερολίνου; Μάλλον από τη δεύτερη. Γιατί ο Σόιμπλε το δηλώνει, αν είστε καλά παιδιά, «αν η εμπιστοσύνη αποκατασταθεί, θα μπορέσουμε να εξετάσουμε τι μπορούμε να κάνουμε περισσότερο για τη σταθεροποίηση της χώρας». Συνεπώς, θα δοθεί νέο δάνειο μετά τις γερμανικές εκλογές. Αυτό, άραγε, δεν συνιστά ομολογία ότι αυτή η πολιτική δεν αποδίδει; Ότι η «εμπιστοσύνη» έχει μόνο πολιτικά χαρακτηριστικά; Ναι, οι Σόιμπλε και Μέρκελ επιζητούν «πιστούς» και «πρόθυμους» για την γερμανική αυτοκρατορία στην Ευρώπη. Αντίθετα, η έλλειψη πίστης και οι όποιες αμφιβολίες για το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα καταδικάζονται ως «αγνωστικισμός» κακομαθημένων εθνοτικών μορφωμάτων, τα οποία είναι το νέο καταραμένο απόθεμα, οι περιττοί ενός νέου τύπου ολοκληρωτισμού. Για μία ακόμη φορά η ηγεσία του Βερολίνου, όπως και οι ναζί, δεν σέβεται την εθνική αξιοπρέπεια των άλλων λαών. Μάλιστα, όποιος δεν εντάσσεται στη γερμανική πολιτισμική ιδιοπροσωπία είναι εχθρός, είναι απορριπτέος. Αλλά ποια πολιτισμικό μοντέλο μας προτείνουν; Σε τι να πιστέψουμε; Ο Αυστριακός συγγραφέας Τόμας Μπέρνχαρντ μιλά για τους «νεοβάρβαρους του χρήματος» που έχουν αναγάγει σε ύψιστη τέχνη τον καιροσκοπισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό. Εδώ ο εθνικοσοσιαλισμός είναι έμφυτος! Εδώ τον κάθε άνθρωπο «τον έχει αδράξει γερά η απληστία, η ανοικτιρμοσύνη, η ατιμία, το ψέμα, η υποκρισία, η χαμέρπεια». Εδώ οι άνθρωποι έχουν χάσει το πρόσωπό τους. Οι Γερμανοί σύμφωνα με έρευνα του Spiegel έχουν χάσει τον τρόπο να «ευχαριστιούνται». «Το γονίδιο της ευχαρίστησης συνεχώς ατροφεί - ξεχάσαμε να χαιρόμαστε τους εαυτούς μας» γράφουν οι Γερμανοί ερευνητές. Γι’ αυτό οι Γερμανοί προτείνουν έναν κόσμο χωρίς απόλαυση, χωρίς χαρά. Μόνο μίσος, μίσος παντού, μίσος και φθόνος για όλους και όλα.