Κρύβονται πίσω από την Ελλάδα

Υπάρχει κίνδυνος οικονομικού κραχ σε ολόκληρο τον πλανήτη εξαιτίας της Ελλάδας υποστηρίζει ο περιώνυμος Τζορτζ Σόρος! Ως εάν η Ελλάδα να ευθύνεται για τη σημερινή κρίση. Στον καπιταλισμό καζίνο, όπως και στο Χρηματιστήριο, όμως, κάποιοι κερδίζουν και «οι τελευταίοι πάνε στο διάβολο»(Τζ. Γκαλμπρέηθ). Το ίδιο συμβαίνει και με την οικονομική κρίση: Οι τελευταίοι, οι «κάτω» πληρώνουν πάντα τα σπασμένα. Για την ακρίβεια, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι των περιφερειακών χωρών, οι πιο τελευταίοι από τους τελευταίους, υφίστανται τα δεινά περισσότερο από τους συναδέλφους τους των μεγάλων κεφαλαιοκρατικών χωρών.
Αλλά ποια είναι η πραγματική αιτία της σημερινής κρίσης; Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Οι τράπεζες που καταβροχθίζουν την πραγματική οικονομία. Το 2008 οι τράπεζες διακινούσαν σε λογιστικό χρήμα έξι φορές το παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν. Σήμερα ακόμη, υπάρχει ένα αρρύθμιστο κεφάλαιο –το 90% του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου- που μετακινείται όπου μυρίσει πτώμα, όπως η Ελλάδα. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο δεν λειτουργούσε πάντα έτσι. οι τραπεζίτες απολάμβαναν κάποτε το σεβασμό και το θαυμασμό των ανθρώπων σύμφωνα με τους Ζακ Γκραντερώ και Ζακ Τρώμαν, συγγραφείς του βιβλίου «Η απίστευτη Ιστορία της Γουόλ Στριτ». Ήταν τότε που οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα εν γένει δεν θεωρούνταν εχθρός της πραγματικής οικονομίας, αλλά ο πιο σταθερός υποστηρικτής της. Τι συνέβη, όμως, μεταξύ του 1907 και του 2008; Μέχρι το 1980, όταν η οικονομία συνδέονταν με τη μαζική παραγωγή και την κατανάλωση, για να πωλείται η παραγωγή, έπρεπε οι πολίτες να μπορούν να αγοράζουν. Σήμερα, η οικονομία έχει αποσυνδεθεί από την κατανάλωση και «παίζει» κυρίως στα Χρηματιστήρια όπου και επιδιώκεται η μεγιστοποίηση των κερδών.
Έτσι, το χρηματοπιστωτικό σύστημα(τράπεζες) αποσυνδέθηκε τόσο από την πραγματική οικονομία όσο και από την πολιτική εξουσία, δημιουργώντας ένα πανωσήκωμα, που υπερβαίνει τη στατικότητα του συνολικού οικοδομήματος της πραγματικής οικονομίας και της δημοκρατικής κοινωνίας. Το «δημιούργημα» αυτό χρειάστηκε την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και τους κήρυκες της περίφημης κοινωνίας της διακινδύνευσης(του παρ’ ημίν εκσυγχρονισμού) και της αυτορρύθμισης της αγοράς που οδήγησε, τελικά, στη σημερινή απορύθμιση. Τώρα όλοι δείχνουν το χάος, την άβυσσο. Ως εάν να μη φταίει κανείς. Ή να φταίει η… Ελλάδα. Αυτή η μεταφυσική προσέγγιση της οικονομικής κρίσης είναι αναγκαία ώστε αυτή που προκάλεσαν την κρίση να εξακολουθήσουν να τη διαχειρίζονται προς όφελός τους.