Πολιτικός αυτισμός

Όταν τα πλέον επίσημα χείλη αποφαίνονται από το τεράστιο ύψος του πανοπτικού τους και του αυτισμού τους ότι «Γυρίζουμε στα επίπεδα ζωής του 2004», ήτοι τη χρονιά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και των Ολυμπιακών Αγώνων, τότε αν είσαι ήδη άνεργος ή εν δυνάμει άνεργος, είναι βέβαιο ότι παθαίνεις κατάθλιψη και καταλήγεις στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά ή ακόμη τινάζεις τα μυαλά σου στον αέρα. Η κρίση χρέους έχει τσακίσει τους Έλληνες. Αυτό καταδεικνύει βρετανική μελέτη που δημοσιοποιήθηκε χθες. Αύξηση στην Ελλάδα των αυτοκτονιών, της κατανάλωσης ναρκωτικών, του αλκοόλ, της κατάθλιψης αλλά και του έηντζ. Το πιο σοκαριστικό όλων είναι ότι κάποιοι συνειδητά «κολλάνε» το HIV για να παίρνουν το επίδομα! Σ’ αυτή την εξαθλίωση, σ’ αυτή την τρέλα των ανθρώπων αντιστοιχεί η τρέλα των κανιβαλικών «αγορών», καθώς το 90% του αρρύθμιστου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου υπερίπταται πάνω από τον πλανήτη και επιπίπτει εκεί όπου υπάρχει αίμα, το οποίο έχουν ήδη προκαλέσει οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης. Αυτό μόλις τώρα το αντιλήφθηκαν οι αξιωματούχοι της ΕΕ(όπως ο Μ. Μπαρόζο). Αλλά το μεγάλο δράμα στην Ελλάδα και αλλού το υφίσταται η μεσαία τάξη. Γιατί ο φτωχός είναι ελεύθερος αφού δεν φαινόταν και δεν φαίνεται, είναι ούτως ή άλλως συρρικνωμένος, δεν έχει εικόνα, δεν είχε για να χάσει! Όμως, ο «μεσαίος» είναι αυτός που βρίσκεται μεταξύ φωτός και σκότους, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, που υπήρχε, ήταν δηλαδή κάποιος και τώρα πάλι δεν υπάρχει, περιπίπτοντας στην αφάνεια. Γι’ αυτό είναι αυτός που παθαίνει το μεγαλύτερο ψυχικό κραχ. Η όποια προσπάθεια συγκολλητικής ανασύστασης των κομματιών της ψυχής του αποτυγχάνει εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής του χειρότερου, της συνεχούς τρομοκρατίας για το αύριο, που έρχεται πιο μαύρο από το σήμερα. Μερικές φορές η απόκρουση της μεγάλης αγωνίας και του φόβου γίνεται με την καταφυγή στα απόλυτα, ακόμη και στην απόλυτη έλλειψη φόβου. Τότε ο «μεσαίος» γίνεται φονιάς των άλλων(εγκληματικότητα) ή του εαυτού του(αυτοχειρία). Αυτή η αυτοκτονική ενδοβολή της κρίσης ή η καταφυγή στο έγκλημα οφείλεται στην πλήρη αποτυχία των πολιτικών θεσμών(συνδικάτων και κομμάτων) να οργανώσουν την απελπισία και να διοχετεύσουν θετικά την ενέργειά της. Γι’ αυτό υπάρχει ενδεχόμενο η οργή είτε να εκραγεί χαοτικά είτε να οδηγήσει σε αντιδραστικές λύσεις. Ας μη λησμονούμε ότι η μεγάλη οικονομική κρίση του μεσοπολέμου οδήγησε στην άνοδο του ναζισμού και του φασισμού με απόλυτα δημοκρατικές και εκλογικές διαδικασίες!