Κανιβαλισμός

Veni vidi vici(Ήρθα, είδα, νίκησα/κατέκτησα) έλεγε ο Ιούλιος Καίσαρας στον καιρό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας,
όταν κατακτούσε με αστραπιαίες στρατιωτικές ενέργειες χώρες και λαούς. «Ήρθα, είδα, πέθανε» αναφώνησε με έκδηλο ενθουσιασμό, ομοίως, η παρ’ ολίγον κοσμοκράτειρα Χίλαρι Κλίντον, βλέποντας το ρημαγμένο πτώμα του Καντάφι. Ποιος μίλησε, αλήθεια, για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ποια η διαφορά του δικτάτορα από τους… πολιτισμένους δημοκράτες, που συμψηφίζουν το οικτρό τέλος που του επεφύλαξαν με τα όσα έκανε εκείνος; Καμία. Οι Κρέοντες από εδώ και η Αντιγόνη(γυναίκα του Καντάφι) από εκεί σε μία φοβερή διαχρονία. Αλλά και ποια η διαφορά όλων αυτών που ρημάζουν κόσμο και κοσμάκη προς χάριν των δικών τους οικονομικών συμφερόντων; Ουδεμία. Οι ίδιοι πάλι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, θα πληρώσουν το εν χρω «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Τι κι αν καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν θα μπορούν να παρέχουν ούτε τις απομειωμένες συντάξεις, το θέμα είναι να μη χάσει η Γερμανία από τα κέρδη της(εμπορικό πλεόνασμα) και να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, που ενισχύονται με 100 δις ευρώ. Αλλά τι θα συμβεί με τις ελληνικές τράπεζες; Φαίνεται ότι θα κρατικοποιηθούν(ζήτω ο… σοσιαλισμός) και στη συνέχεια θα ιδιωτικοποιηθούν, αγορασμένες από Γερμανούς και άλλους επενδυτές! Όσο για τους Έλληνες εργαζόμενους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όλοι αυτοί θα είναι οι αναλώσιμοι της ιστορίας. Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για την πραγματική οικονομία από τη στιγμή που το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, δηλαδή η παραγωγή χρήματος από το χρήμα(καπιταλισμός καζίνο), κυριαρχεί. Ποιοι, όμως, θα πληγούν από την ελληνική ελεγχόμενη χρεοκοπία; Οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο που κατέχουν το 67% του ελληνικού χρέους. Το υπόλοιπο βρίσκεται στο εσωτερικό! Στις τράπεζες, συνεπώς, αυτών των χωρών θα πάνε τα χρήματα της βοήθειας, εκτός φυσικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως, η θυσία της Ελλάδας δίκην Ιφιγένειας θα σώσει το ευρώ και την ευρωζώνη; Όχι. Το πρόβλημα της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας είναι δομικό, καθώς η παραγωγή χρήματος από το χρήμα δημιουργεί τεράστιες «φούσκες», ή αλλιώς σύμφωνα με μία άλλη μεταφορά, δημιουργεί ένα «πανωσήκωμα» επί της πραγματικής καπιταλιστικής οικονομίας που θα προκαλέσει την κατάρρευση ολόκληρου του οικοδομήματος. Ήδη βρισκόμαστε προ αυτού του φαινομένου. Όποια απόφαση κι αν ληφθεί, συνεπώς, την Τετάρτη στις Βρυξέλλες, ακόμα κι αν κόψουν το ελληνικό «δάχτυλο» προκειμένου να μη μολυνθεί ολόκληρη η Ευρώπη, απλώς θα έχουμε ένα μικρό κέρδος χρόνου, μία καθυστέρηση της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ευρωζώνης. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τι πρέπει να κάνουμε; Αυτό θα γίνει πλέον από μόνο του, ήδη το φοβούνται κάποιοι από αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις στις Βρυξέλλες, δηλαδή η διάλυση της κοινωνικής συνοχής και οι μεγάλες αναταραχές. Ώσπου να αναδυθεί ένας νέος συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων σε ολόκληρη την Ευρώπη που θα αντιληφθεί ότι η οικονομία δεν μπορεί να πορευθεί χωρίς την Εργασία και κατ’ επέκταση την κοινωνία.