Η κατάσταση δεν είναι χαοτική μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά στην ευρωζώνη, η οποία τείνει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Η έκτη δόση του δανείου προς τη χώρα μας θεωρείται πως δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή μιας μαραθώνιας διαδικασίας για τη σωτηρία του ευρώ. Κι ενώ οι «αγορές» υπό την ασφυκτική πίεση των οίκων αξιολόγησης επιζητούν «αίμα» και κέρδη μέσω της κατάρρευσης, οι ΗΠΑ αλλά και η Κίνα πιέζουν τους Ευρωπαίους για την άμεση λήψη μέτρων καθώς φοβούνται την «μολυσματική» επέκταση της κρίσης. Ο πρόεδρος του Eurogroup, Γιούνκερ, μίλησε ήδη για την «καταστροφική» εικόνα που στέλνει σε ολόκληρο τον κόσμο η ΕΕ καθώς αδυνατεί να υπερβεί τις αντιθέσεις της και να λάβει λυσιτελείς αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Η Γερμανία κατηγορεί τη Γαλλία ότι δεν υποχωρεί, και αντιστρόφως. Για την ακρίβεια οι Γάλλοι, των οποίων οι τράπεζες είναι πολύ εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα, επιθυμούν την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο θέμα του χρέους, όπως επί παραδείγματι για την αγορά των ομολόγων των «εύθραυστων χωρών» στη δευτερεύουσα αγορά. Αυτό, όμως, δεν το θέλει το Βερολίνο. Ομοίως, οι δύο κεντρικές χώρες της ευρωζώνης διαφωνούν για τη διαδικασία αλλά και το ποιες ευρωπαϊκές τράπεζες θα επανακεφαλαιοποιηθούν με τα 80-100 δις ευρώ που ήδη έχουν διατεθεί γι’ αυτό το σκοπό. Σε γενικές γραμμές, τα εθνικά συμφέροντα των δύο μεγάλων χωρών υπερτερούν των κοινών συμφερόντων της Ευρωζώνης. Δεν είναι τυχαίο ότι μία άλλη αντίθεση είναι ποια χώρα θα προμηθεύσει με στρατιωτικό εξοπλισμό την Ελλάδα, της οποίας οι πολίτες έχουν τεθεί σε καθεστώς άγριας λιτότητας. Συγκεκριμένα, ο γαλλικός ναυπηγοεπισκευαστικός όμιλος DCNS επιμένει να πουλήσει στη χώρα μας δύο από τις τέσσερις φρεγάτες που έχουμε παραγγείλει. Όμως, ο ανταγωνιστικός γερμανικός όμιλος ThyssenKrupp αντιδρά καθώς θεωρεί ότι οι φρεγάτες θα πληρωθούν εμμέσως από τους Γερμανούς φορολογούμενους. Για το υποβρύχιο που «γέρνει» και το οποίο υποχρεώθηκε η Ελλάδα από τη Γερμανία να το παραλάβει ούτε λόγος. Για να επιβεβαιωθεί ο Κον Μπεντίτ, ο οποίος είχε κατηγορήσει Γερμανία και Γαλλία στο Ευρωκοινοβούλιο ότι αύξησαν κατά πολύ το δημόσιο χρέος της χώρας μας μέσω των εξοπλιστικών δαπανών. Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν ότι το κοινό νόμισμα(το πανάκριβο ευρώ) και η ευρωζώνη γενικότερα ευνοούν τις μεγάλες χώρες που μπορούν να κάνουν πανάκριβες εξαγωγές στους υποτιθέμενους εταίρους, μεγαλώνοντας το δικό τους εμπορικό πλεόνασμα και βυθίζοντας εμάς τους υπόλοιπους στη δίνη του χρέους και των ελλειμμάτων. Άραγε αυτή η ευρωζώνη όπου κυριαρχούν τα εθνικά και όχι τα κοινά συμφέροντα έχει λόγους να υπάρχει; Ασφαλώς όχι. Γι’ αυτό, αργά ή γρήγορα, αυτό το μόρφωμα θα διαλυθεί. Αν μάλιστα κάτι το συνέχει αυτή τη στιγμή είναι πως η διάλυσή του θα έχει συνέπειες και για τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου