Ας χαθούμε αξιοπρεπώς

Λέξεις, φράσεις και συμβολισμοί δηλωτικοί του μέλλοντός μας. Ο όρος που κυριαρχεί στη Γερμανία είναι το Rettungscchirm, σημαίνοντας την πολιτική του «αλεξίπτωτου» που χρησιμοποιεί το Βερολίνο έναντι του ευρώ. Το ευρώ, συνεπώς, θα πέσει αλλά ήπια, χωρίς μεγάλους κραδασμούς για τη Γερμανία αλλά κυρίως για τις τράπεζες. Άλλη φράση είναι η «τελική λύση». Αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσει το δραστικό «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και την ελεγχόμενη χρεοκοπία μας. Όμως, η «τελική λύση» παραπέμπει στην τελική εξόντωση του 99% των Ελλήνων κατά το ανάλογο των Εβραίων από τον Χίτλερ. Γι’ αυτό αν είναι να χαθούμε, ας χαθούμε αξιοπρεπώς. Ας ξεσηκωθούμε με τον τρόπο των Αγανακτισμένων ή των Occupy Wall Street στις ΗΠΑ. Ας πούμε μαζί τους ότι «εμείς είμαστε το 99% που δεν ανεχόμαστε πλέον τη διαφθορά από το υπόλοιπο 1%». Εμείς το 99% είμαστε οι εργαζόμενοι και οι αυριανοί άνεργοι. Εμείς δεν χρειάζεται να εξέλθουμε από το Εγώ για να εισέλθουμε στο Εσύ και στο Εμείς σύμφωνα με την παραίνεση του Οικουμενικού Πατριάρχη. Εμείς είμαστε Εμείς από τις συνθήκες τις ζωής που οι «πάνω», τα «κοσμο-Εγώ» του Κάφκα μας επιβάλλουν. Εμείς είμαστε Εμείς από τον κοινό βάρβαρο βίο που διάγουμε ερήμην μας. Εμείς είμαστε Εμείς από την ίδια κατάσταση πενίας και το κοινό αβέβαιο μέλλον μας. Εμείς δεν χρειάζεται να εξέλθουμε από το Εγώ μας, αλλά από την ηλίθια πεποίθησή μας ότι μπορούμε να γίνουμε σαν τους «πάνω». Όσο για τους τελευταίους, αυτοί πλην σπάνιων εξαιρέσεων δεν δύνανται να υποστούν την ασκητική «κένωση» του Εγώ, καθώς δεν ξέρουν τι σημαίνει Αγάπη και προπάντων ανθρωπιά.
Αλλά η ίδια ευήθεια υπάρχει και σ’ εκείνους οι οποίοι στη διάζευξη «ανθρωπισμός ή τρομοκρατία» θεωρούν θετικό όρο όχι τον ανθρωπισμό αλλά τη βία. Ο ανθρωπισμός θεμελιωμένος στο «αγάπα τον πλησίον σου» απορρίπτεται, καθώς αναδύεται ο λακανικός απάνθρωπος πυρήνας του πλησίον από μία ευρωπαϊκή αριστερά των πανεπιστημίων, που υπονομεύει το κίνημα των αγανακτισμένων στο βαθμό που δεν το ελέγχει.
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ μιας πραγματικά χειραφετητικής πολιτικής και μία πολιτικής του στάτους κβο και της βιοπολιτικής του φόβου είναι έξω από τα κατεστημένα σχήματα. Αυτό το λέμε γιατί ακούσαμε τον γνωστό οικονομολόγο Πωλ Κρούγκμαν να τάσσεται υπέρ των διαδηλωτών της Γουόλ Στριτ με στόχο όχι την ανατροπή, αλλά, όπως τονίζει, να ξυπνήσουν κάποιοι από το ισχύον πολιτικό σύστημα!
Γι’ αυτό στο 99% όλου του κόσμου που υφίσταται την «τελική λύση» από το 1%, δεν απομένει παρά να στραφεί εναντίον του τζογαδόρικου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, εναντίον των τραπεζών και των οίκων τους αξιολόγησης, που «σκοτώνουν» τους εργαζόμενους και την πραγματική οικονομία. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο ευρύ πολιτικό πλαίσιο κοινής αναφοράς…