Οίκοι...

Οι Οίκοι αξιολόγησης ως αιχμή του δόρατος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και στο πλαίσιο της σχετικής αυτονομίας τους στράφηκαν ως γνωστόν και εναντίον των ΗΠΑ. Χρειάστηκε, λοιπόν, η υποβάθμιση των ίδιων των ΗΠΑ για να αφυπνισθεί η Ουάσινγκτον και να αποφασίσει να θέσει φρένο στο ανεξέλεγκτο ρόλο τους που καταβαραθρώνει όχι μόνο τις εθνικές αλλά και την ίδια την παγκόσμια πραγματική οικονομία. Ήδη άρχισε η κριτική για το ρόλο που διαδραμάτισαν στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2007 οι Οίκοι και ειδικά ο ρόλος που έπαιξαν όταν τα χρέη της αμερικανικής αγοράς ακινήτων μετατράπηκαν σε επενδυτικά προϊόντα που πουλήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα προϊόντα αυτά είχαν αξιολογηθεί από τους οίκους με το υψηλότερο επίπεδο αξιοπιστίας. Ποιος όμως ξέρει ότι οι Οίκοι αξιολόγησης πληρώνονται από τις τράπεζες που προώθησαν τα τοξικά ομόλογα σε ολόκληρο τον πλανήτη; Ελάχιστοι. Οι ίδιοι Οίκοι, πάντως, τσακίζουν τώρα τις εθνικές αγορές και τον ευρωπαϊκό νότο. Ποιος άραγε γνωρίζει ότι κάθε τέτοια επίθεση συνεπάγεται τεράστια κέρδη για το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο; Πολύ λίγοι.
«Ενδείξεις αστοχίας» διαπιστώνει η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς(SEC) στις εκτιμήσεις 10 εταιρειών πιστοληπτικής αξιολόγησης. Ποιος όμως κερδίζει τεράστια ποσά και ποιος χάνει από αυτές τις… άστοχες εκτιμήσεις; Οι εργαζόμενοι και η πραγματική οικονομία. Η SEC εκφράζει την ανησυχία της γιατί οι Οίκοι (συμπεριλαμβανομένων της Standard & Poor's και της Moody's, όπως σημειώνει το BBC) δεν κατάφεραν να διαχειριστούν εγκαίρως και με αποτελεσματικότητα τις συγκρούσεις συμφερόντων στις οποίες έχουν οι ίδιες εμπλακεί. Γιατί, άραγε, η κυβέρνηση Ομπάμα δεν λαμβάνει καίρια μέτρα περιορισμού της ανεξέλεγκτης λειτουργίας τους; Γιατί η Γουόλ Στριτ, οι τράπεζες δηλαδή και οι Οίκοι αυτοί τον χρηματοδότησαν αδρά στην προεκλογική του εκστρατεία. Δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση του τραπεζικού συστήματος το 2008 μετατράπηκε σε κρίση ελλείμματος και κρίση χρέους, καθώς τα κράτη( αυτή η ύβρις για τους νεοφιλελεύθερους) χρηματοδότησαν τις τράπεζες για να συγκρατήσουν την κατάρρευσή τους. Η χρηματοδότηση αυτή έγινε με χρήματα των φορολογουμένων, που καλούνται τώρα να χρηματοδοτήσουν κατ’ επανάληψη το έλλειμμα και το χρέος, δηλαδή να πληρώσουν διπλά και τριπλά την κρίση των τραπεζών. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι πολιτικό, είναι πρόβλημα εξάρτησης της πολιτικής από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.