Δώστε μια ευκαιρία στον Άνθρωπο

Οι πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις της Αθήνας ισχνές και διασπασμένες, αποτυχημένες παραστάσεις επιχορηγούμενων θεάτρων δρόμου. Τα αυγά, οι μπογιές, τα μπουκάλια και το σύνθημα «αλήτες-λέρες-εργατοπατέρες» εναντίον της ηγεσίας της ΓΣΕΕ απηχούν τη γενικευμένη απαξίωση ενός απόλυτα χειραγωγημένου-κομματικού συνδικαλισμού, που καπελώνει την αγωνία των εργαζομένων σύμφωνα με τις επιταγές των κομματικών επιτελείων. Δεν αναφερόμαστε μόνο στην πλειοψηφία της Γενικής Συνομοσπονδίας (ΠΑΣΟΚ) αλλά και στις άλλες δυνάμεις, που διέπονται από την ίδια κομματική και πατερναλιστική αντίληψη. Οι ισόβιοι συνδικαλιστές, τα ισόβια επαγγελματικά στελέχη δημιουργούν τον κύκλο παραγωγής και αναπαραγωγής της εξουσίας τους. Κανείς δεν εκπροσωπεί τους εργαζόμενους, κανείς δεν εκλέγεται πραγματικά απ’ αυτούς. Η εκλογή τους είναι τυπική και πάντα κατευθυνόμενη από τους κομματικούς μηχανισμούς. Γι’ αυτό, ακριβώς, οι συνδικαλιστές εκφράζουν και εκπροσωπούν μόνο τα κόμματα στα οποία και ουσιαστικά λογοδοτούν. Τα περί αυτόνομου συνδικαλιστικού κινήματος και πυλώνες της δημοκρατίας είναι πομφόλυγες. Ακόμη και αυτοί που εκτόξευσαν, χθες, τις μπογιές και τα αυγά εναντίον των εργατοπατέρων είναι μέρος της ίδιας παράστασης, είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Παρόλα αυτά, ένας στους πέντε Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Στην Ασία ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πλήττονται από τη διατροφική κρίση (έτσι αποκαλούν τώρα την… κακόηχη πείνα!). Στην Κωνσταντινούπολη αστυνομοκρατία, ξύλο και συλλήψεις. Στο Βερολίνο και το Αμβούργο το ίδιο. Ζούμε μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση και μια υπόκωφη βοή έρχεται από τα λιμασμένα σωθικά δισεκατομμυρίων, που κραυγάζει: «Δώστε μια ευκαιρία στον Άνθρωπο». Αυτή είναι η επιταγή του καιρού (κάποιοι λένε πως είναι η κληρονομιά του 1968) να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια ενός κόσμου κατεστραμμένου από την απανθρωπιά που προπαγανδίζουν παντού το εμπορικό πνεύμα και η κουλτούρα του στενόκαρδου ατομικού οφέλους.