ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ

Ανάμεσα στην «παράδοση» και την Καλομοίρα («φεστιβάλ του κιτς» χαρακτηρίζουν πολλοί τη Γιουροβίζιον, διερωτώμενοι «που πήγε η μουσική;»), ανάμεσα στον πολιτισμό του πετρελαίου (στα 139 δολάρια το βαρέλι σκαρφάλωσε η τιμή του) και τον πολιτισμό του ποδηλάτου (ή τον ιππήλατο), ανάμεσα στο κύκλωμα πορνογραφίας από ευυπόληπτους πολίτες και τα κυκλώματα της επιμολυσμένης αισχροκέρδειας, ανάμεσα στους αμερικανούς «θεοσυντηρητικούς» (theocon, φονταμενταλιστές) του Τζων Μακέην και τους λάιτ συντηρητικούς (ευαγγελιστές) του Ομπάμα ή ακόμα τους αναποφάσιστους(paleocon), τι να διαλέξω; Διαλέγω, λοιπόν, Στήβεν Σόντεμπεργκ, τον αμερικανό που μας είχε δώσει την ταινία «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες» και τώρα μας δίνει την ταινία για τον «Τσε». Ύστερα, θα δω Μαραντόνα και Κουστουρίτσα. Επιλέγω να δω το ντοκυμαντέρ ενός βαλκάνιου, σέρβου για την ακρίβεια, του Ε. Κουστουρίτσα, που παρουσιάζει ένα μύθο του ποδοσφαίρου, γιατί πιστεύει ότι μοιάζουν τόσο προσωπικά όσο και στη θέαση του κόσμου. «Είναι πολλές οι ομοιότητες των Βαλκανίων και της λατινικής Αμερικής» λέει ο σκηνοθέτης. «Ο Κουστουρίτσα μου έδωσε το σεβασμό που όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις έχουν ανάγκη» δηλώνει ο Μαραντόνα. Ενώ, αντίθετα, για τον Μπους θα πει πως «επειδή παίζω μπάλα δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να έχω γνώμη για κάποιον και να τον χαρακτηρίσω δολοφόνο». Πως τα «βλέπουν» όλα αυτά οι σχολιαστές των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και οι τεχνοκριτικοί τους; Μα, με εκείνο το στερεότυπο «βλέμμα» που απαξιώνει την παραμικρή κριτική στην πλανητική υπερδύναμη. Ο Κουστουρίτσα, λένε, δείχνει έναν Μαραντόνα, όπως ακριβώς είναι ο σκηνοθέτης, δηλαδή «πολύ δεσμευμένο στο αντι-αμερικανικό μέτωπο». Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κουστουρίτσα τους μίλησε για την ομοιότητα και την ταύτισή του με τον ποδοσφαιριστή δεν λαμβάνεται υπόψη, αφού δεν διευκολύνει την επίθεση απαξίωσης. Αλλά πάντα θα υπάρχουν οι Κουστουρίτσα και οι Μαραντόνα για να τους χαλάνε το παιγνίδι και να αναπτερώνουν την ελπίδα των απόκληρων.