Εξήντα χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Εξήντα χρόνια από τη Nakba (καταστροφή) των Παλαιστινίων. Εξήντα χρόνια μιας αιματηρής αντιπαράθεσης χωρίς τέλος. Με ποιον να ταχθεί κανείς; Με τους Ισραηλινούς ή με τους Παλαιστινίους; Ο Μπους τάχθηκε με τους Ισραηλινούς, εμείς με τους Παλαιστίνιους. Οι Παλαιστίνιοι κατηγορούν για μεροληψία τον Μπους, οι Ισραηλινοί εμάς. «Μονόπλευρο μανιφέστο» χαρακτηρίζει η ανακοίνωση της πρεσβείας του Ισραήλ στην Αθήνα το κείμενο των Παλαιστινίων για τη Nakba που υπέγραψαν και Έλληνες διανοούμενοι. Αγνοεί, λένε, «τις μεγάλες ευθύνες της αραβικής πλευράς, μεταξύ των οποίων και η άρνηση της για δεκαετίες να αναγνωρίσει το Ισραήλ, ένα νόμιμο κράτος μέλος του ΟΗΕ». Μόνο που αυτό το κράτος δημιουργήθηκε (1947) σε βάρος της Παλαιστίνης, σε βάρος των Παλαιστινίων, που νομιμοποιούνται να θέλουν να επιστρέψουν στη γενέθλια γη τους, στην πατρίδα. Αλλά σύμφωνα με τους Ισραηλινούς είναι «ακραία θέση η επιστροφή εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων στο Ισραήλ, κάτι το οποίο θα ισοδυναμούσε με την καταστροφή του». Καταστροφή γιατί; Σ’ αυτό ας απαντήσουν οι Ισραηλινοί. Εμείς είμαστε με τους Παλαιστίνιους, γιατί είμαστε μονόπλευρα υπέρ του αδυνάτου. Αν οι Ισραηλινοί ήταν στη θέση των Παλαιστινίων θα ήμασταν υπέρ τους, όπως όταν διώκονταν από τους ναζί. Βεβαίως, και δεν είμαστε με τη Χαμάς και τις τρομοκρατικές ενέργειές της. Αλλά αυτές δεν νομιμοποιούν το Ισραήλ να έχει σκλαβωμένο ένα λαό. «Σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη ζωή η ηθική δεν μπορεί να είναι επιλεκτική» καταλήγει η ανακοίνωση της πρεσβείας. Καμία αντίρρηση. Γιατί, όμως, τότε συνεχίζουν να βομβαρδίζουν αθώα παιδάκια; Είμαστε κατά των φανατισμών, αλλά εν προκειμένω έχουμε έναν συμπαγή κρατικό φανατισμό, ενώ ο φανατισμός των Παλαιστινίων περιορίζεται στη Χαμάς.
Η λογική των Ισραηλινών βασίζεται σε μία εξίσωση του ισχυρού και του αδυνάτου. Ως εάν να έχουμε μία αντιπαράθεση μεταξύ «σωστού και σωστού», όπου δηλαδή και οι δύο έχουν δίκιο! Άρα, αυτός που δεν διακρίνει το δίκιο και των δύο πλευρών είναι άδικος! Αλλά μήπως θέλουν ειρήνη και λύση του προβλήματος οι Ισραηλινοί; Όχι. Γιατί «Το να επιμένεις να διατηρείς την ισχύ σου, το να αρνείσαι να προσαρμόσεις την ταυτότητά σου και σε ένα βαθμό (όταν επιδιώκεις) να ρυθμίσεις κι άλλες σημαίνει πως εμμένεις στη διατήρηση του προβλήματος»(Ρόμπερτ Κούπερ). Το Ισραήλ θα ήθελε ειλικρινά λύση του προβλήματος αν παραιτούνταν από την ισχύ του (πολεμική, δημογραφική ή όποια άλλη). Αντ’ αυτού επιδιώκει μία λύση βάζοντας στη ζυγαριά τη δύναμή του και συγχρόνως θέλει να το βλέπουμε με… ισοδύναμο δίκιο.
Έτσι, όμως, το πρόβλημα και δυστυχώς ο κύκλος του αίματος θα διαιωνίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου