Νεοφιλελεύθερες σοφιστείες

Οι νεοφιλελεύθεροι αντεπιτίθενται σε όσους τους εγκαλούν για τη σημερινή κρίση και, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, ισχυρίζονται ότι η παγκόσμια οικονομική ύφεση δεν είναι αποτέλεσμα της φτώχειας αλλά της ευημερίας! Φταίνε, λέει, οι Κινέζοι και οι Ινδοί που απέκτησαν την… κακή συνήθεια να τρώνε δύο φορές την ημέρα! Βέβαια, οι διαπρύσιοι κήρυκες της συρρίκνωσης του κράτους δεν μας λένε γιατί η αμερικανική κυβέρνηση παρενέβη για να προλάβει το κραχ. Αλλά οι νεοφιλελεύθεροι έχουν δίκιο, η κρίση οφείλεται στην ευημερία. Όχι, όμως, στην… ευημερία όσων τρώνε λίγο παραπάνω φαγητό αλλά στη χωρίς όρια συσσώρευση του κεφαλαίου, στην υπερευημερία των λίγων. Οι οικονομολόγοι που δεν έχουν σχέση με τα «παπαγαλάκια» του νεοφιλελευθερισμού, προειδοποιούσαν ότι υπάρχει ένα φυσικό και ένα κοινωνικό όριο του ρυθμού με τον οποίο το κεφάλαιο μπορεί να συσσωρεύεται. Το φυσικό όριο είναι η δυνατότητα της φύσης να αναπαράγει τις ύλες που οι βιομηχανίες εξάγουν (οικολογική κρίση). Το δε κοινωνικό όριο καθορίζεται από το επίπεδο της πολιτικής συνειδητότητας και κινητοποίησης, που δυσχεραίνουν την απόκρυψη των ανισοτήτων αλλά και τις διαπλεκόμενες κομπίνες κυβερνήσεων και επιχειρήσεων. Στην τελευταία περίπτωση έχουμε το τεράστιο κόστος που έχει για τις κυβερνήσεις (φόροι) η επιχορήγηση του κέρδους των επιχειρήσεων μέσω της δημιουργίας υποδομών αλλά και τη μετακύλιση του επιχορηγούμενου κόστους στην τελική τιμή των προϊόντων (αισχροκέρδεια). Αυτά τα δεδομένα καθιστούν πλέον τη συνεχώς ανοδική αναπτυξιακή πορεία του κόσμου ανέφικτη. Η ύφεση έχει καταστεί δομικό στοιχείο του παγκόσμιου συστήματος. Η πετρελαϊκή κρίση είναι ένα σύμπτωμα της απορύθμισης της διεθνούς οικονομικής ισορροπίας που θέτει υπό αμφισβήτηση την έννοια της προόδου. Η ratio essenti του αναπτυξιακού κράτους κλονίζεται. Στο χάος της κοσμο-οικονομίας δημιουργούνται ήδη αντισυστημικές δράσεις με στόχο την αναθεώρηση της έννοιας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ελευθερία πρόσβασης των μεταναστών σε όλη τη γκάμα δικαιωμάτων που έχουν οι πολίτες στη χώρα υποδοχής. Τέλος, εκτιμάται ως επιτακτικά αναγκαία η ορθολογική αποκατάσταση από το Βορρά της υπερεκμετάλλευσης του Νότου, γεγονός που οδήγησε στη σημερινή κρίση.